Το σπυρί έσπασε. Οι κρυπτόμενοι πίσω από την κ. Ρεπούση ιστοριογράφοι μας αναγκάστηκαν να κάνουν ολόκληρη ημερίδα για υπερασπίσουν το άθλιο πνευματικό τους τέκνο. Και αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη εναντίον της νεο-μεσαιωνικής κυριαρχίας των αυθεντιών.
Έχοντας στο μέσον την συγγραφέα, η επιθετικότερη αυτή αναθεωρητική μερίδα των ελλήνων ιστοριογράφων, η οποία προσπαθεί εναγωνίως τα τελευταία 30 χρόνια να ελέγξει πλήρως την κυκλοφορία στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα, εξεστόμισε την τελευταία της λάσπη: «δεν θα διορθώσουμε το βιβλίο επειδή αυτό απαιτεί το εθνικιστικό λόμπι»!
Μάλιστα. Πως λέγαμε παλιά οι εαμοβούλγαροι; Έτσι και σήμερα. Όποιος αντιδρά στην κατεστημένη ακαδημαϊκή ιστοριογραφία διαβάλλεται, χαρακτηρίζεται. Και απλώς δεν συλλαμβάνεται, αλλά οπωσδήποτε τίθεται στο περιθώριο. Μάλιστα κύριοι. Εθνικιστικό λόμπι λοιπόν ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ο Γιώργος Κοντογιώργης, ο Σαράντος Καργάκος, ο Κώστας Ζουράρις, ο Γιώργος Καραμπελιάς, ο Φαίδων Μαλιγκούδης, ο Κωνσταντίνος Ρωμανός. Κι ο υποφαινόμενος επίσης. Εθνικιστικό λόμπι! Μήπως και ο Σπύρος Βρυώνης και η Αρβελέρ; Μήπως και οι μακαρίτες; Δηλαδή ο Νίκος Σβορώνος, ο Μοσκώφ, ο Ζακυθηνός και ο Βρανούσης;
Δηλαδή, σύμφωνα με τον όρο των «επιστημόνων» μας, όλοι εμείς έχουμε κοινά συμφέροντα τα οποία έχουμε συνδέσει με τον εθνικισμό και τα υπηρετούμε με τη λομπίστικη λογική των Λάιονς. Απ’ όσο γνωρίζουμε όμως, οι μόνοι που θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι έχουν τέτοια ακριβώς λομπίστικη πρακτική είναι αυτοί οι ίδιοι που την επικαλούνται: οι επικεφαλής μιας υστερικής αντι-εθνικής ιστοριογραφίας, οι οποίοι όλοι γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρονται στο χώρο ελέγχου τους: Είσαι δικός μας; Πέρασε. Δεν είσαι; Έξω. Είναι σε όλους γνωστό. Την εκλογή ενός πανεπιστημιακού δεν την κρίνει πλέον η επιστήμη αλλά η πολιτική. Και ούτε. Η χειρότερη μορφή της, η κλίκα. Που ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία σε όλα τα επίπεδα.
Αυτά είναι γνωστά πλέον σε όλους. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Γιατί γίνονται όλα αυτά; Μα, φυσικά, για τα λεφτά και την εξουσία. Οι διεθνείς χρηματοδοτήσεις ιστορικών ερευνών σήμερα, καθοδηγούμενες από τα μεγάλα αμερικανικά ιδρύματα Κάρνεγκι, Φούλμπράιτ και λοιπά, ευνοούν την ιστορική έρευνα που αποδομεί το εθνικό παρελθόν. Οι στόχοι είναι καθαρά πολιτικοί. Η ενοποιημένη παγκόσμια αγορά πρέπει να ισοπεδώσει τις εθνικές, τις πολιτισμικές ιδιοπροσωπίες. Η ελληνική περίπτωση, με την ιστορία των τριών χιλιάδων ετών, είναι από τις δυσκολότερες. Αλλά οι λυσσασμένοι για χρήμα και εξουσία πρώην αριστεροί μας λόγιοι, που κράτησαν από τη μικρή θητεία τους στον μαρξισμό έναν χυδαίο οικονομισμό και έναν κακοχωνεμένο διεθνισμό, παρέδωσαν γην και ύδωρ και παριστάνουν τώρα, εν έτει 2007, τον αντικληρικό Γιακωβίνο του 18ου αιώνα.
Αλλά έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Η ιστορία είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να την αφήσουμε στους «επαγγελματίες» ιστορικούς. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο άνεμος. Σήμερα ο άνεμος λέει ότι πρέπει να βγει από τα βιβλία ιστορίας ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ επειδή, λέει, «ο ρόλος του ήταν αρνητικός»! Σοβαρά; Και λοιπόν; Θα επαναφέρει η ελληνική ιστοριογραφία τη χειρότερη μορφή σταλινισμού, θα κόβει πρόσωπα από το πλάνο, όπως έκανε κάποτε ο Μπέρια με τους αντιφρονούντες; Και είναι αυτό επιτρεπτό, σήμερα, στην Ελλάδα του 2007; Το δέχεται αυτό ο Θάνος Βερέμης; Το δέχονται ο Ασδραχάς, ο Σβολόπουλος και ο Κολιόπουλος; Δεν θα ’πρεπε όλοι οι σοβαροί μας ιστοριογράφοι να αρπάξουν από το αυτί τους συγγραφείς και όλους τους συναδέλφους τους που βρίζουν για εθνικιστικά λόμπι και κόβουν ιστορικά πρόσωπα και να τους βάλουν στη θέση τους; Δηλαδή θα μείνουμε μερικοί παλαβοί και μερικοί ογδοντάρηδες να φωνάζουμε; Θα μείνει ακέφαλος εντελώς ο λαός να υπερασπίζεται μόνος του τα αυτονόητα και να σκουπίζει τις ύβρεις;
Έτσι φαίνεται, δυστυχώς. Διότι το να βγαίνει στην τηλεόραση η ιστορικός Σία Αναγνωστοπούλου, να έχει απέναντί της έναν γέροντα ιερέα και να του λέει κατάμουτρα –με το θράσος της μικροεξουσίας της– ότι η ελληνική εκκλησία δεν έχει καμία σχέση με την επανάσταση του 1821 – την επανάσταση δηλαδή που πραγματοποίησε η Φιλική Εταιρεία, της οποίας επιφανέστερα μέλη ήταν οι επίσκοποι, και το να το λέει αυτό το γελοίο πράγμα ένας νέος ιστορικός, ξεχνώντας πως επικεφαλής της Φιλικής στον Μοριά ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ξεχνώντας πως τα επιφανέστερα πρόσωπα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού ήταν κληρικοί, ξεχνώντας τον Άνθιμο Γαζή, τον Επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα που έπεσε πρώτος στη μάχη, ξεχνώντας τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον Διάκο και τον Παπαφλέσσα, τον ίδιο τον Πατριάρχη που κρεμάστηκε και σύρθηκε στο δρόμο – τότε τι άλλο να πει κανείς; Ένα μόνο. Ότι αυτός που τα λέει αυτά είναι εντελώς αγράμματος. Ή στημένος.
Και έτσι φτάσαμε αισίως στο 2007, να περιμένουμε από τους εμβρόντητους γέροντες –από τους παπάδες δηλαδή– να πούνε μια σωστή, ελληνική κουβέντα. Ή, όπως το είπε αηδιασμένος και ο θαλερός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος στον Παπαχελά, απευθυνόμενος στους δήθεν «επιστήμονες»: «Οι ανόητοι! Που κάθονται στο γραφείο τους και γράφουν ανοησίες!».