[Συνέντευξη στον Θανάση Χαραμή]
Η Ηeather Hansen ξεκίνησε, ένα χρόνο πριν, να αποτυπώνει τις χορογραφίες της πάνω σε τεράστιους μουσαμάδες.
Μια προσπάθεια να ζωγραφίσει τη χορογραφία της -ή το αντίθετο.
Δημιούργησε έτσι ένα υβρίδιο χορού και ζωγραφικής.
Το μουτζουρωμένο σώμα της Heather εκτελεί ρόλο πινέλου και κάθε του καμπύλη και συστροφή αποτυπώνει το πώς συνδέονται δύο τέχνες φαινομενικά διαφορετικές.
Η διαδρομή αλλά και στιγμές του περίπλοκου έργου της φανερώνονται στη LIFO, συζητώντας μαζί της.
"Mεγάλωσα σε μια οικογένεια που είχε σχέση με τα καλλιτεχνικά και από μικρή είχα επιρροές και υποστήριξη που με έκαναν αυτό είμαι σήμερα.
Ο πατέρας μου ήταν ένας υπέροχος φωτογράφος πορτρέτων και θυμάμαι μικρή να είμαι δίπλα του στο σκοτεινό θάλαμο και να τον βοηθάω.
Η μεγάλη μου αδερφή είχε σχολή χορού και μαζί με τα πρώτα μου βήματα άρχισα να γνωρίζω και χορό. Ήταν νομίζω κοντά στα 13 μου όταν για πρώτη φορά μου δίδαξε πως για να εκτελέσω μια χορογραφία έπρεπε πρώτα να χαρτογραφήσω και να οπτικοποιήσω τη μουσική.
Καθόμασταν μαζί και ζωγραφίζαμε μικρά σχέδια για όλα τα μέρη του τραγουδιού.
Μετά αποδομώντας τα σε μικρότερα κομμάτια, αποτελούσαν τον σύνδεσμό μου με τη μουσική και η χορογραφία γεννιόταν με βάση τις εικόνες της μουσικής.
Αυτή ήταν κατά κάποιο τρόπο η πρώιμη επαφή μου με τους δεσμούς της μουσικής, της κίνησης και της ζωγραφικής.
Μια μικρή προπόνηση που αργότερα εξελίχθηκε σε θεμέλιο λίθο της τέχνης μου.
Για μένα είναι πλέον όλα έχουν συνδεθεί άρρηκτα.
Δε θα μπορούσα να τα ξεχωρίσω, πόσο μάλλον να τα απομονώσω ή να διαλέξω.
Είναι φορές που ο χορός ή η ζωγραφική προσπαθούν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μου ξέχωρα αλλά πάντα στο τέλος αντιλαμβάνομαι πως δε μπορώ να τα διαχωρίσω.
Υπάρχουν φορές που όταν νιώθω να στερεύω από έμπνευση στη ζωγραφική, όταν κολλάω κυριολεκτικά και φαίνεται πως ένα έργο δε θα τελειώσει ποτέ, χορεύω και αμέσως ξαναβρίσκω το ρυθμό μου.
Συνεπώς δε θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ μόνο με το ένα παρά μόνο να τα συνδυάζω και να τα αντιμετωπίζω σαν μια οντότητα που με συμπληρώνει και με καθοδηγεί.
Η έμπνευση βρίσκεται παντού!
Δεκάδες προσλαμβάνουσες βρίσκουν χώρο καθημερινά σε ένα πεδίο που τις μετατρέπει σε δράση και δημιουργία. Κλασικοί αλλά και σύγχρονοι καλλιτέχνες όπως ο Klaus Obermaier, κινηματογραφικές ταινίες, βιβλία,το ίντερνετ στο οποίο ξοδεύω πολύ χρόνο και εικόνες από τη καθημερινότητα, όλα προσδιορίζουν τη δουλειά μου.
Υπάρχουν όμως και οι θεμελιώδεις εκείνες εμπειρίες που νομίζω πως τελικά επανέρχονται κάθε φορά που δημιουργώ και με ορίζουν καλλιτεχνικά.
Τη μεγαλύτερη και πιο καθοριστική επιρροή άσκησε πάνω μου η ζωή μου στην Ιαπωνία.
Πέρασα μερικά χρόνια εκεί, δίπλα στο δάσκαλο Kazuo Ohno, ο οποίος με μύησε στο παραδοσιακό Butoh και μαζί του μελέτησα τις τεχνικές και την ιστορία του.
Μετά ήρθε η γνωριμία μου με τη μεγάλη Pina Bausch στο Sensei's studiο η οποία τελικά νομίζω πως ήταν και η πιο καθοριστική για το πως θα εξελισσόταν η ζωή μου στα πλαίσια της δημιουργίας. Υπάρχουν πολλά ονόματα που πρέπει να αναφέρω για να σας περιγράψω τη γέννεση του καλλιτεχνικού μου πεδίου.
Jan Fabre, Marina Abromovic, Wim Vandekeybus, Anish Kapoor, Kazuo Shiraga, Gerhardt Richter, Anne Hamilton, Busby Berkely, Andrei Tarkovsky....
Είναι πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω απεριόριστα αλλά νομίζω πως ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω και στο καθηγητή μου Bob Granger που μου έδειξε τη διαδρομή που μετέτρεπε το απλό και σκληρό κάρβουνο της ζωγραφικής σε ένα ντελικάτο, δυνατό και πολυδιάστατο εργαλείο."
Η Ηeather Hansen τους επόμενους μήνες έχει ένα αρκετά γεμάτο πρόγραμμα.
Στις 14 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιήσει live performances και ανοιχτό workshop στο studio της στη Νέα Ορλεάνη στο οποίο κατοικεί και από το οποίο μας μίλησε. Αμέσως μετά τις γιορτές, ετοιμάζει βαλίτσες για το Αϊντάχο και την έκθεση της στη γκαλερί Ochi ενώ τέλος Ιανουαρίου ταξιδεύει για Βραζιλία όπου θα συμμετάσχει στο μεγάλο εικαστικό φεστιβάλ Curimbo.
Παράλληλα ολοκληρώνει το επόμενο performance video το οποίο είναι γυρισμένο στη παραλία και στο οποίο η Heather χρησιμοποιεί την άμμο για καμβά.
Κάπως έτσι είχαν ξεκινήσει άλλωστε όλα...
Όταν μια μέρα στη παραλία παρατηρούσε τα σημάδια που άφηνε το σώμα της στην άμμο.
Τότε όλα τα μικρά κομμάτια ενός άτσαλου εικαστικού παζλ ενώθηκαν και γεννήθηκε και το Εmptied Gestures.
photo Bryan Tarnowski