Του Πάνου Μιχαήλ
Ο Χίτσκοκ αναμφισβήτητα έχει εγγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως ο ενορχηστρωτής του "δολοφονικού" ερωτικού πάθους, ο κινηματογραφικός μάστορας του σασπένς, και ως ο τελευταίος μεγάλος φλεγματικός storyteller του Χόλυγουντ.
Ωστόσο, όπως είναι αναμενόμενο πίσω από την χιτσκοκική περσόνα και την συγκεκριμένη μέθοδο εκφοράς λόγου που τον είχε κάνει και τον ίδιο trademark, μέθοδος τόσο αριστοτεχνικά σχεδιασμένη και εκτελεσμένη
(που κατά τη γνώμη μου είχε εμπνεύσει και τον Γούορχολ στη δόμηση της δικιάς του ολότελα διαφορετικής περσόνας αλλά με παρόμοιους όρους μάρκετινγκ) κρυβόταν ένας μάλλον συνηθισμένος άνθρωπος, με τις φιλμικές υπερτονισμένες εμμονές του ίσως, αλλά σαν εμάς τελικά.
Βλέποντας το παρακάτω απόσπασμα από μια παλιά του συνέντευξη, όπου τον ρωτάνε "Τι είναι ευτυχία;" απόσπασμα που τις τελευταίες ώρες έχει γίνει σχεδόν viral στο ίντερνετ, αυτό μου ήρθε ως πρώτη σκέψη.
"Ο καθαρός ορίζοντας, να μην έχεις αγωνία για τη καθημερινοτητά σου, να περιτριγυρίζεσαι από δημιουργικά και όχι καταστροφικά πράγματα.
Δεν αντέχω τους καυγάδες, το μίσος είναι τόση άσκοπα σπαταλημένη ενέργεια, καθόλου παραγωγική.
Είμαι πολύ ευαίσθητος, μια αιχμηρή λέξη από ένα κοντινό μου πρόσωπο μπορεί να με καταδιώκει για μέρες.
Γνωρίζω πολύ καλά πως ως ανθρώπινα όντα πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα των αρνητικών συναισθημάτων.
Όταν αυτά όμως κάνουν τον κύκλο τους και προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, και είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε κάτι, οτιδήποτε, νομίζω πως τότε είναι που νιώθω αληθινά ευτυχισμένος.
Ευτυχισμένος με τον τρόπο που πάντα θα ήθελα να είμαι.
Δημιουργώντας."
Δες το βίντεο εδώ: