Ο Δημήτρης Λαλέτας (1964 - 2011) υπήρξε ένας αυτοδίδακτος ζωγράφος που λάτρεψε όσο λίγοι την παραστατική ζωγραφική, σε μία εποχή που οι πάντες λοξοκοιτάζουν οπουδήποτε αλλού πέρα από την αρχαία αυτή χειρονακτική τέχνη, χρησιμοποιώντας συνήθως σύγχρονα μέσα και σπανιότερα τον χρωστήρα. Ο Λαλέτας αγάπησε πολλούς σπουδαίους ζωγράφους, πλησίασε με δέος και σεβασμό την παλιά ελληνική ζωγραφική, επέλεξε αυτούς που του πήγαιναν για να γίνουν οι "δάσκαλοι" του. Στα πρώτα του βήματα, στις πρώτες του απόπειρες, είχε ως πρότυπο του τον Γιάννη Τσαρούχη. Αργότερα προστέθηκε ο Λούσιαν Φρόυντ όπως και πολλοί άλλοι. Στην ωριμότητα του λίγο πριν φύγει, εξωφρενικά νωρίς και εντελώς αναπέντεχα, έγινε πιο ονειροπόλος και πιο εσωστρεφής κατακτώντας σιγά σιγά και το προσωπικό του στίγμα. Είναι ίσως χαρακτηριστικό ότι την τελευταία του σειρά έργων την ονόμασε "Νυχτερινά" όπου ζωγράφισε άλογα μες στο σκοτάδι με τους αναβάτες τους να τα κρατούν από τα χαλινάρια.
Αυτόν τον έφηβο της εικόνας, που δεν πρόλαβε να "αντρωθεί" ζωγραφικά, τιμά η Ελληνοαμερικανική Ένωση στο Κολωνάκι με μια αναδρομική έκθεση με τίτλο "Το ταξίδι:Αλεξανδρούπολη - Αθήνα - Αλεξανδρούπολη".
"...Θυμάμαι πριν χρόνια, ένα κυριακάτικο μεσημέρι στην Εθνική Πινακοθήκη, τον Δημήτρη Λαλέτα, να στέκεται με τις ώρες μπροστά στους πίνακες των ζωγράφων, όχι φορτωμένος με ντοσιέ και μολύβια μελέτης ή αντιγραφής όπως βλέπουμε στα μεγάλα μουσεία, να "ρουφάει" κυριολεκτικά την ατμόσφαιρα που μέσα της έπλεαν και ανάσαιναν τα έργα των σπουδαίων μαιτρ." Χάρης Μεγαλυνός
"...Το βέβαιο είναι ότι ο ζωγράφος τράβηξε τον δικό του δρόμο, εμπλουτίζοντας την παλέττα του μ΄ένα καινούργιο τρόπο που έκανε τα πρώτα του έργα να μοιάζουν πιο ναϊφ και την κόντρα εκείνης της αφελέστερης, νεανικής τεχνοτροπίας με την μεταγενέστερη πιο έντονη και πυκνή." Χάρης Μεγαλυνός
"'Οπως ο Μύρης, που κατάφερε να διατηρήσει ακέραια, σε ένα δύσκολο περιβάλλον, το πνεύμα και την ευαισθησία του, έτσι και ο Λαλέτας διατήρησε την καλοσύνη και το ταλέντο του στη ζωγραφική, ενώ παράλληλα απέκτησε πραγματικούς φίλους στον δύσκολο και συχνά ακραία ανταγωνιστικό χώρο των "πνευματικών ανθρώπων".
Διονύσης Στεργιούλας
"Χαμήλωνε τα μάτια του, μιλούσε λίγο και με δυσκολία..."
Κώστας Ι. Σπυριούνης
"Προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 άρχισε να μελετά μέσα από βιβλία το έργο και την τεχνική του Lucien Freud, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί σημαντικά από τον τρόπο έκφρασης του μεγάλου αυτού ζωγράφου, τον οποίο θαύμαζε ανεπιφύλακτα."
Διονύσης Στεργιούλας
"Μου μιλούσε για τον πατριώτη του τον Βιζυηνό και για το Μόνον της ζωής του ταξείδιον. Πίστευε πως οι άνθρωποι γυρίζουν στην γενέθλια γη τους και εκεί μόνον αναπαύονται. Και για εκείνον αυτό έτσι ξαφνικά και πρόωρα έγινε. Κοιμάται τώρα ο ακριβός μου ζωγράφος στο Παλαιό Νεκροταφείο της πόλης της Αλεξανδρούπολης, ανάμεσα σε δάφνες τρυφερές."
Δήμητρα Χοϊδου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΕΤΑΣ
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ : ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ - ΑΘΗΝΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Εγκαίνια έκθεσης τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013 στις 19:30 όπου η Φιλαρέτη Κομνηνού θα διαβάσει κείμενα για τον Δημήτρη Λαλέτα ενώ η Μαριλένα Λασκαρίδου θα μιλήσει για τη βιβλιοθήκη του ζωγράφου που δωρήθηκε στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη στον Πειραιά. Θα συμμετέχει και ο Ηλίας Λιούγκος με 7 τραγούδια. Στο πιάνο η Δέσποινα Στεφανίδου.
διάρκεια έκθεσης: 16 Σεπτεμβρίου - 12 Οκτωβρίου 2013
Ελληνοαμερικανική 'Ένωση, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι
Γκαλερί Κέννεντυ & Θέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης