Ζήτα και θα σου δοθεί (Φανουρόπιτα)

Ζήτα και θα σου δοθεί (Φανουρόπιτα) Facebook Twitter
4

Αν και δηλωμένος άθεος, δεν μπορώ παρά ν'αναγνωρίσω ότι στις θρησκευτικές δοξασίες, κρύβονται μεγάλες αληθειες. Πάρτε, για παράδειγμα, τον Άγιο Φανούριο. Αν και λαλίστατος και περιγραφικότατος ο Συναξαριστής όταν αναφέρεται και στους πιο άσημους και άγνωστους Αγίους, για έναν από τους πιο δημοφιλείς του Ορθόδοξου εορτολογίου, δεν λέει απολύτως τίποτα. Κι όχι μόνο δεν λέει αλλά οι ελάχιστες γραμμές που αναφέρονται σ'αυτόν, δηλώνουν σαφώς πως υπάρχουν σχεδόν μηδαμινές πληροφορίες για τον αγαπημένο Άγιο που αν του τάξεις, σε βοηθάει να βρεις ό,τι έχει χάσει. Πόσο σοφό...

Αντίθετα απ'ο,τι λέμε, για ρητορικούς λόγους, ενηλικίωση δεν σημαίνει ένα αλλά πολλά πράγματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι το να βρίσκεις το θάρρος να ζητάς και βασικά και το κουράγιο ν'ακούσεις "Όχι".

Τα απωλεσθένα, παραμένουν το σημαντικότερο και βαρύτερο κεφάλαιο της ύπαρξής μας. Είναι όλα αυτά που στοιχειώνουν το υποσυνείδητό μας, τη μνήμη μας, τα όνειρά μας, τις αφηγήσεις μας. Είναι όλα αυτά που λίγο-πολύ μας ορίζουν αφού, μεταξύ μας, μόνο ως προς τί δεν είμαστε (δηλαδή αποφατικά) μπορούμε να αυτοπροσδιοριστούμε με ακρίβεια και σαφήνεια. Οι χαμένες πληροφορίες για το βίο του Αγίου που σου βρίσκει τα πάντα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρόσκληση να συμπληρώσεις εσύ την ιστορία, παραδεχόμενος τί είναι αυτό που έχεις χάσει, τί είναι αυτό που σου λείπει.

Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ είχα πολύ μεγάλη δυσκολία στο να ζητώ. Ίσως φταίει το ότι ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με την προτροπή να μην ζητάει για λόγους ευγένειας και σε μια εποχή που οι γονείς έτρεχαν με σπουδή να προλάβουν τις όποιες επιθυμίες και ανάγκες των παιδιών τους με αποτέλεσμα, αν εξαιρέσεις τις περιπέτειες με την πολιτική, ν'αργήσω πολύ να μάθω να διεκδικώ όσα ήθελα μόνο καθόμουν σε μια γωνιά σιωπηλός και σιγόβραζα στο ζουμί μου.

Στίβω τα πορτοκάλια για τη φανουρόπιτα που θα φτιάξω απόψε γιατί αύριο γιορτάζει ο αγαπημένος των Ελλήνων Άγιος Φανούριος και σκέφτομαι, με χαμόγελο, πόσο έχω αλλάξει από την εποχή που δεν διεκδικούσα όσα ήθελα και άφηνα την κάθε ανεκπλήρωτη επιθυμία (συχνά ασήμαντη) να με στοιχειώνει. Νομίζω μάλιστα πως αυτός ήταν ο λόγος που ήμουν και τόσο απόλυτος στη μαγειρικη. Όλα κι όλα! Μπορεί να μην τολμούσα να ζητήσω κάτι που επιθυμούσα αλλά στις συνταγές όσοι ζητούσαν τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κάνουν αυτό που έλεγα εγώ!

Αντίθετα απ'ο,τι λέμε, για ρητορικούς λόγους, ενηλικίωση δεν σημαίνει ένα αλλά πολλά πράγματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι το να βρίσκεις το θάρρος να ζητάς και βασικά και το κουράγιο ν'ακούσεις "Όχι". Μετρώ τα υλικά και μνημονεύοντας τον Άγιο Φανούριο σκέφτομαι τί να του ζητήσω  να με βοηθήσει να βρω απ'ολα όσα έχω χάσει τα τελευταία χρόνια. Καταλήγω με βεβαιότητα ότι τελικά, θέλω να μη χάσω ακριβώς αυτό: το κουράγιο ν'ακούω και "όχι" ώστε να είμαι βέβαιος πως δεν θα σταματήσω ποτέ να φοβάμαι να διεκδικώ όλα αυτά που επιθυμώ.

Πώς το είπε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, σ'αυτό το υπέροχο απόσπασμα του Ευαγγελίου; "Αιτείτε και θα σας δοθεί· ζητείτε και θα βρείτε· χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί· γιατί καθένας που αιτεί λαμβάνει, και αυτός που ζητάει βρίσκει, και σ’ αυτόν που χτυπάει θα του ανοιχτεί".  Έτσι ακριβώς.

Φανουρόπιτα

Μάγειρες του κόσμου, λατρεμένες μου κόρες ακαμάτρες που όλες σήμερα το απόγευμα θα μου κλειστείτε στις κουζίνες για να φτιάξετε φανουρόπιτες, θα μου επιτρέψετε να μην μπω στο debate 9, 11, 13 υλικά για τη Φανουρόπιτα. Πού να ξέρω, ο άθεος;! Ο καθένας να ορίζει τους δικούς του κανόνες και να δίνει μια τελετουργική χροιά στην εκτέλεσή τους. Είπα κι ελάλησα. :-) Φυσικά, η δική μου η συνταγή είναι η απλή, αυτή που θα σε τραβήξει και δεν θα σε διώξει από την κουζίνα και φυσικά είναι καρατσεκαρισμένη γιατί φτιάχνω συχνά φανουρόπιτες. Τα υλικά τα προσθέτουμε μ'αυτή τη σειρά, μελετώντας, λέει, τις επιθυμίες μας. Καλή επιτυχία. Στο φούρνισμα αλλά και στην εκπλήρωση των ευχών.

  • 1.5 φλυτζάνι καρύδια
  • 3/4 φλυτζάνι ξανθές σταφίδες (Σουλτανίνα)
  • 1/2 φλυτζάνι ζάχαρη
  • Κανέλα αρκετή 2 κουταλιές
  • 1/2 κουταλάκι σκόνη γαρύφαλο
  • Ξύσμα από δυο πορτοκάλια
  • 1 κοφτο κουταλάκι σόδα
  • 1 1.2 κουταλακι μπείκιν πάουντερ
  • 1 1/2 φλυτζάνι χυμό πορτοκαλιού
  • 3.4 φλυτζάνι ηλιέλαιο
  • Αλευρι (φάριν απ) όσο πάρει (λίγοτερο απο΄ένα πακέτο του κιλού)
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT
Συνταγές με κουνουπίδι

Γεύση / Συνταγές με κουνουπίδι, με ένα από τα «δώρα» της χειμωνιάτικης κουζίνας

Ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος μοιράζεται ιδέες που έχουν το κουνουπίδι για πρωταγωνιστή, πιάτα που μπορούν να σταθούν τόσο στο καθημερινό όσο και σε ένα κυριακάτικο τραπέζι με φίλους.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Μουσουρλού μου η γλυκιά σου κουζίνα ανάβει φωτιές!

Γεύση / Ένα νέο γαστροκαφενείο στον Βύρωνα σερβίρει τη μικρασιατική παράδοση

Στη Μουσουρλού για τραγανά μύδια Κωνσταντινουπόλεως, τηγανητές πατάτες με κιμά και κασέρι, τυροκαυτερή «χτυπητή», κεμπάπ και ένα πιάτο εμπνευσμένο από τα παλιά Λαδάδικα της δεκαετίας του ’70.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η τιμή του κρασιού και οι παράγοντες που την επηρεάζουν

Γεύση / Γιατί έχει ακριβύνει τόσο το κρασί;

Πόσο μπορεί να αντέξει στις αυξήσεις το πορτοφόλι του Έλληνα καταναλωτή; Αν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης, δυστυχώς είμαστε δέσμιοι του «νόμου της αγοράς»· το κρασί όμως είναι προϊόν απόλαυσης, όχι πρώτης ανάγκης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΜΑΝΗΣ

σχόλια

4 σχόλια
Καλό, νόστιμο, με σχόλια να γλείφεις τα δάχτυλα σου.Μην ξεχνάμε εκτός από την προσωπική διάσταση υπάρχει και η κοινωνική διάσταση της φανουρόπιτας. Οι φανουρόπιτες και τα κόλλυβα σαν παραδόσεις του λαού μας δεν είχαν μόνο σκοπό προσωπικό αλλά και ανθρωπιστικό. Να μας θυμίζουν ότι στο συναίσθημα της λύπης για κάτι που χάσαμε δεν πρέπει να ξεχνάμε να βρίσκουμε την ανθρωπιά μας, να προσφέρουμε σε αυτούς που δεν έχουν τα βασικά και χρειάζονται την μικρή βοήθεια μας. Κάποια έγραψε η ευτυχία έπρεπε να είναι λέξη όχι στον ενικό αλλά στον πληθυντικό.
Βρηκα ενδιαφερον το κειμενο, τη συνταγη κ τη χρηση αλλου γενους. Δεν τα ειχα δεν τα ηξερα δεν τα αποδεχομουν αλλα μια φορα που εκανα πειραματικα την πιττα κατοπιν παροτρυνσης, το απολεσθεν εμφανιστηκε στην πορτα μου. Τυχαιο;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά την συγγραφέα του κειμένου. Για κάποιον λόγο ήταν αυτό ακριβώς που "έπρεπε" να διαβάσω σήμερα. Ο τίτλος τα λέει όλα. Καλό απόγευμα.