[Aπό την Αργυρώ Μποζώνη]
1. Η Ντόρα Μάαρ φωτογραφίζει τη Γκουέρνικα (Οκτώβριος 2013)
Μούσα, συνένοχος και η πιο μυστηριώδης γυναίκα στη ζωή του Πικάσσο, η Ντόρα Μααρ, ήταν παρούσα σε όλη τη διάρκεια της πραγματοποίησης αυτού του μεγάλου έργου.Το Μουσείο Reina Sofía της Μαδρίτης, έδωσε στη δημοσιότητα μερικές από τις 28 φωτογραφίες της, οι οποίες δείχνουν τα στάδια της δημιουργίας του έργου του σπουδαίου ζωγράφου, Γερνίκα (Γκουέρνικα όπως συνηθίζουμε να το αποκαλούμε). Η Ντόρα Μάαρ, ζωγράφος και φωτογράφος, υπήρξε μούσα του Πικάσο και απαθανατίστηκε από το ζωγράφο σε μια σιρά έργων με πιο γνωστά τα : «Η Ντόρα Μάαρ και ο μινώταυρος» (1936), «Η Ντόρα Μάαρ με πράσινα νύχια» (1936), «Πορτρέτο της Ντόρας με στεφάνι από λουλούδια» (1937), «Η Ντόρα με ψάθινο καπέλο» (1938). Η Ντόρα Μάαρ μετά τον πόλεμο γίνεται διάσημο μοντέλο, περιζήτητη μεταξύ των ζωγράφων της εποχής. Εζησε τα τελευταία της χρόνια, απομονωμένη, στο Παρίσι, όπου και πέθανε. Μετά το θάνατό της βγήκαν αντικείμενα και πίνακες που της ανήκαν σε δημοπρασία. Ανάμεσα σε αυτά και άγνωστα έργα του Πικάσσο.
______________
2.Ο εγγονός του Πικάσο, Ολιβιέ Βιντμάγιερ Πικάσο αγωνίζεται για τη διάσωση της Τύρου στο Λίβανο. (Οκτώβριος 2013)
Ο Ολιβιέ Βιντμάγιερ Πικάσο είναι ο γιος της Μάγια και εγγονός του Πάμπλο Πικάσο. Το επάγγελμά του είναι δικηγόρος και τηλεοπτικός παραγωγός. Είναι κι αυτός ένα από τα εγγόνια Πικάσο που ζουν άνετα και χωρίς να κοπιάσουν πολύ. Εχει μια αδερφή την Ντιάνα, η οποία επίσης ασχολείται με την επιχείρηση Πικάσο και έχει τη φήμη του bon viveur και του γόη. Ηταν παντρεμένος με την ηθοποιό Αλις Εβανς (γνωστή από τη συμμετοχή της στην ταινία τα "101 Σκυλιά της Δαλματίας"). Μεγάλωσε σε ένα σπίτι που δεν θύμιζε καθόλου τη ζωή του παππού του: "Οι γονείς μου ήταν πολύ αγαπημένοι και πιστοί ο ένας στον άλλον", λέει.
Το 2004 εξέδωσε μια βιογραφία του παππού του με τίτλο "Picasso: The Real Family Story". Ηταν επίσης παραγωγός στο ρέγκε άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο Γάλλος τενίστας Γιανίκ Νοά. Εχει συμπληρώσει τα 52. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν πως μοιάζει με τον παππού του, παρόλο που τα περισσότερα μαλλιά του αδικούν την σύγκριση. Τα μάτια, όμως, λένε βγάζουν σπίθες. Τις τελευταίες ημέρες ο Ολιβιέ βρίσκεται στο Λονδίνο και επιβλέπει το καινούργιο αγαπημένο του πρότζεκτ: το έργο του παππού του "L'Homme au Gibus" (1914) εκτίθεται στο χώρο του Pavilion for Art and Design (PAD) και καλεί τον κόσμο να δοκιμάσει την τύχη του αφού ο συγκεκριμένος πίνακας βγαίνει σε ένα είδος λαχειοφόρου. Αγοράζοντας λαχνούς των 100 ευρώ υπάρχει περίπτωση το έργο να καταλήξει στο σπίτι σας όταν τον Δεκέμβριο γίνει η κλήρωση. Δεν πρόκειται για παιχνίδι αλλά για μια προσφορά του Ολιβιέ στον Διεθνή Οργανισμό για την διάσωση της Τύρου (αρχαία πόλη και μνημείο της Ουνέσκο στο Λίβανο) ο οποίος έχει μέχρι σήμερα εκθέσει το έργο και σε άλλες πόλεις προκειμένου να συγκεντρώσει 5 εκατομμύρια ευρώ (σύμφωνα με τις προσδοκίες) για την Τύρο.
Για τον Ολιβιέ, αυτός ο έρανος είναι -σύμφωνα με την Γκάρντιαν- το τελευταία επεισόδιο σε μια ζωή σημαδεμένη από τη βαριά σκιά ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Βλέπετε εκτός από το βιβλίο που έγραψε, ο εγγονός έχει ετοιμάσει ντοκιμαντέρ για να υπερασπιστεί ότι ο παππούς του δεν είχε πολλές γυναίκες στη ζωή του επειδή ήταν ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος και κυρίως ότι δεν ήταν ένα τέρας που κατέστρεψε όσους στάθηκαν γύρω του. Στους επιχειρηματικούς κύκλους επίσης, ο Ολιβιέ είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που κατέστρεψε την συμφωνία της αυτοκινητοβιομηχανίας Citroën με τους υπόλοιπους Πικάσο. Το 1998 απαγόρευσε στην εταιρία να αναγράφει στο πίσω μέρος του μοντέλου αυτοκινήτου Πικάσο την υπογραφή του παππού του. Εξηγεί γιατί: "Πήγα μια μέρα», λέει, «να πάρω το αυτοκίνητό μου από το πλυντήριο αυτοκινήτων και όταν με ρώτησαν όνομα είπα: Πικάσο". Ο υπάλληλος κοίταξε τα κλειδιά και μου απάντησε. "Δεν έχουμε κανένα Citroën Picasso". Το όνομά μου είναι Πικάσο και το αυτοκίνητό μου είναι ένα Mercedes", απάντησα.
Ο Ολιβιέ είναι εγγονός της Μαρί Τερέζ, ενός μεγάλου έρωτα του Πάμπλο Πικάσο για τον οποίο φιλοτέχνησε το 1932 τον σπουδαίο του πίνακα "Το όνειρο". Ο Ολιβιέ θυμάται τη γιαγιά του, προς το τέλος της ζωής, όταν φυσικά δεν ήταν πλέον μούσα του Πάμπλο αλλά εξακολουθούσε να υποστηρίζεται οικονομικά από τον καλλιτέχνη. «Έχω μια πολύ σαφή εικόνα της: ήταν ένα εξωπραγματικό μείγμα τρέλας και ομορφιάς. Ηταν κάποτε μαγευτική αλλά προσπαθούσε να είναι το 1973, όπως ήταν το 1927". Το 1977, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Πικάσο, η Μαρί Τερέζ κρεμάστηκε. "Την υποστήριζε ακόμα και μετά το τέλος της σχέσης τους. Αλλά μετά το θάνατό του η ζωή ήταν άσκοπη χωρίς αυτόν. Αγαπούσε μόνο εκείνον". Και ο παππούς πώς ήταν; "Δεν τον γνώρισα ποτέ. Και δεν το μετανιώνω. Ήμουν πάρα πολύ νέος και δεν είμαι σίγουρος αν ένας άνθρωπος 90 ετών θα με βοήθησε να καταλάβω τα πράγματα". Οταν ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε, ο Ολιβιέ ήταν 12. Αλλά εκείνη η ημέρα (8 Απριλίου 1973) άλλαξε για πάντα τη ζωή του: "Πριν από τότε, δεν ήμουν σίγουρος ποιος ήταν ο παππούς μου. Ο πατέρας μου ήθελε να έχουμε μια συνηθισμένη ζωή κι η μητέρα μου έκρυβε για χρόνια ότι τα χρήματα που κατέφθαναν για να ζούμε άνετα ήταν από αυτόν. Μετά το θάνατό του, ήταν αδύνατο να αποκρύψει την αλήθεια". Και στο όνομά του γιατί πρόσθεσε και το "Πικάσο" μόλις το 1986; "Έχω κάνει αρκετά χρήματα στη ζωή μου από μόνος μου, αλλά η ζωή μου θα ήταν αδιανόητη χωρίς τη βοήθειά του. Έχω καθήκον να τον τιμήσω".
_______________
3. Ο Πικάσο δημιουργεί αναταραχή και στη Νορβηγία. Αρκετοί αναρωτιούνται αν πρέπει να κατεδαφιστούν τα κτήρια με τις τοιχογραφίες του. (Αύγουστος 2013)
Κανένας Νορβηγός δε θα ξεχάσει τη βομβιστική επίθεση του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ στα κυβερνητικά κτίρια, το 2011, επίθεση που στοίχισε τη ζωή 77 ανθρώπων. Δυο τουλάχιστον από τα μπλοκ αυτού του συγκροτήματος έχουν πάθει μεγάλες ζημιές και αρκετοί αναρωτιούνται αν πρέπει να επισκευαστούν ή να κατεδαφιστούν. Σε πέντε από αυτά τα κτίρια υπάρχουν οι μεγάλες τοιχογραφίες που έκανε ο Πικάσο, τις δεκαετίες του 50 και του 60. Είναι "Η Παραλία", "Ο Γλάρος", "Σάτυρος και ο Φαύνος" και δύο εκδοχές του έργου "Οι ψαράδες". Η διαμάχη δεν έχει να κάνει με τα έργα αλλά κυρίως με την αρχιτεκτονική αξία των κτιρίων."Εχουν ιστορική σημασία , τόσο αρχιτεκτονικά, πολιτικά και καλλιτεχνικά", υποστηρίζει η μια πλευρά, ενώ υπάρχει και η αντίθετη άποψη: "Θυμίζουν την ερήμωση και ανθρωποφοβία της κομμουνιστικής Ανατολικής Ευρώπης και της Σοβιετικής Ένωσης. Εχουμε μια ευκαιρία να απαλλαγούμε από το πιο άσχημο αρχιτεκτονικά κομμάτι της πόλης" λένε οι υπόλοιποι. Ακόμα και ο κόσμος είναι διχασμένος. Μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο στην καθημερινή Verdens Gang έδειξε ότι το 39,5% των ανθρώπων ήθελαν να κατεδαφιστεί το μπλοκ, ενώ 34,3% θεωρούν ότι θα πρέπει να διατηρηθεί. Η τύχη των τοιχογραφιών θα αποφασιστεί από τη Νορβηγική κυβέρνηση μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι περισσότεροι προτείνουν να κοπούν και να μεταφερθούν σε εσωτερικό χώρο. Βεβαίως, υπάρχει μια ακόμα σοβαρή παράμετρος που ίσως δεν έχουν υπολογίσει: η οικογένεια Πικάσο, η οποία έχει τα πνευματικά δικαιώματα των έργων, δεν έχει μιλήσει ακόμα.
______________
4. Το μουσείο Πικάσο στο Μαραί επαναλειτουργεί. Μετά από 5 χρόνια και εργασίες που στοίχησαν 52.000.000 ευρώ (Φεβρουάριος 2014)
Έμεινε κλειστό για πέντε χρόνια, οι εργασίες ανακαίνισής του κράτησαν δύο χρόνια και ετοιμάζεται να ξανανοίξει τις πόρτες του στο κοινό.
Το μουσείο Πικάσο στεγάζει μια από τις πιο εκτενείς συλλογές έργων του Ισπανού ζωγράφου. Το τελικό νομοσχέδιο για την ανακαίνιση του μπαρόκ αρχοντικού του 17ου αιώνα, στην ιστορική συνοικία Μαραί του Παρισιού ανέρχεται σήμερα σε 52.000.000 ευρώ, 22 εκατομμύρια περισσότερα από τον αρχικό προϋπολογισμό λόγω των αλλαγών στο πεδίο της εργασίας. Το μουσείο θα επαναλειτουργήσει για το κοινό τον Ιούνιο. Το μουσείο θα διαθέτει πια τον διπλάσιο διαθέσιμο χώρο ώστε να μπορέσει να φιλοξενήσει με άρτιο τρόπο τη συλλογή έργων του Πικάσο.Το μουσείο διαθέτει περίπου 5.000 έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτά, κεραμικά, φωτογραφίες και έγγραφα. Στο παρελθόν μόνο ένα μικρό μέρος από αυτά μπορούσαν να εκτεθούν λόγω του περιορισμένου χώρου.
Με την ανακαίνιση ο χώρος θα είναι πια 3.800 τετραγωνικά μέτρα. Στο μουσείο θα οργανώνεται μια μεγάλη έκθεση το χρόνο. Η πρώτη έχει προγραμματιστεί στα μέσα του 2015 , σε συνεργασία με το ΜΟΜΑ και θα είναι αφιερωμένη στα γλυπτά του Πικάσο. Το μουσείο του Πικάσο του Παρισιού άνοιξε για πρώτη φορά το 1985.
Τα περισσότερα από τα εκθέματα τα άφησε ο Πικάσο στο γαλλικό κράτος μετά τον θάνατό του το 1973.
Τα υπόλοιπα είναι δωρεές των παιδιών του και της χήρας του Ζακλίν Ροκ.
_____________
5.Το μοντέλο είναι εδώ. Οι πίνακες του Πικάσο με τη Σιλβέτ στη Βρέμη (Φεβρουάριος 2014)
Η έκθεση έχει τίτλο "Sylvette, Sylvette, Sylvette: Picasso and the Model". Γίνεται στο Μουσείο της Βρέμης και παρουσιάζεται μια σειρά πορτρέτων της Sylvette David, αγαπημένου μοντέλου του Πικάσο, τα οποία φιλοτεχνήθηκαν την άνοιξη του 1954.
Για τον Πικάσο η Σιλβέτ ενσάρκωνε το ιδανικό της ομορφιάς. Ψηλή, με μακριά ξανθά μαλλιά πιασμένα σε αλογοουρά. Οι πίνακες δεν είναι πολλοί αλλά όσοι έστησαν την έκθεση ξέρουν να αφηγούνται μια ιστορία. Υπάρχουν φωτογραφίες της εποχής, σημειώματα και πολλά προσχέδια.
Και βέβαια το μεγάλο ατού ήταν η παρουσία του μοντέλου, της Σιλβέτ, με την κόρη και τις εγγονές της. Παράξενο πράγμα η ομορφιά, η αθάνατη, της τέχνης.
σχόλια