Η Patria, η Minerva και η Maria Teresa Mirabal ήταν αδελφές και τυπικές γυναίκες στη Δομινικανή Δημοκρατία της δεκαετίας του 1950. Παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και ήταν νοικοκυρές και μητέρες. Ωστόσο, ζούσαν σε ζοφερούς καιρούς, σε μία από τις χειρότερες δικτατορίες που είχε γνωρίσει ο σύγχρονος κόσμος. Ο Rafael Leonidas Trujillo ανέβηκε στην εξουσία το 1930, και από τότε κρατούσε τους πολίτες του σε μια συνεχή κατάσταση τρόμου, βασανίζοντας και δολοφονώντας όλους όσοι εναντιώνονταν σε αυτόν.
Η Patria, η Minerva και η Maria Teresa σύρθηκαν με βία στα χωράφια του ζαχαροκάλαμου όπου ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν η μία μετά την άλλη. Τα πτώματα τους φορτώθηκαν και πάλι στο τζιπ, το οποίο έριξαν στο γκρεμό ώστε να μοιάζει με αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Το 1949, η Minerva Mirabal, χαστούκισε τον Rafael Trujillo στο πρόσωπο σε έναν χορό, στρέφοντας το μένος του δικτάτορα πάνω στην ίδια και την οικογένειά της. Η Minerva, η τρίτη από τις τέσσερις αδελφές Mirabal ήταν ανέκαθεν γνωστή για την ευφυΐα και το πείσμα της. Η προσβολή της προς τον δικτάτορα, οδήγησε στην φυλάκιση του πατέρα της. Οι οικογενειακές διασυνδέσεις όμως και μια συγνώμη από την ίδια εξανάγκασαν τον Trujillo να απελευθερώσει τον πατέρα της. Σε μια φαινομενική επίδειξη καλής θέλησης, ο Trujillo επέτρεψε στη Minerva να παρακολουθήσει τα μαθήματά της στη Νομική Σχολή του Σάντο Ντομίνγκο, αλλά από την ημέρα της αποφοίτησης της, αν και έλαβε πτυχίο Νομικής, δεν κατάφερε ποτέ να πάρει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, τιμωρία προφανώς για το χαστούκι στο πρόσωπο.
To 1950 και αφού οι θηριωδίες του δικτάτορα δεν είχαν τέλος, η Μinerva με τον σύζυγό της έγιναν οι επικεφαλής του επαναστατικού αγώνα. Το πείσμα και ο αγώνας της για μια δημοκρατική χώρα ενέπνευσαν τη μικρότερη της οικογένειας, Maria Teresa καθώς και την Patria, τη μεγαλύτερη, να προσχωρήσουν στην ομάδα. Η Patria και ο σύζυγός της θα επιτρέψουν στους επαναστάτες να θάψουν τον οπλισμό τους στα χωράφια τους. Οι τρεις αδελφές Mirabal με τους συζύγους τους, διαμόρφωσαν το Κίνημα της 14ης Ιουνίου (η ημερομηνία της σφαγής δεκάδων πολιτών από τον δικτάτορα) και ξεκίνησαν μια οργανωμένη αντίσταση στη δικτατορία του Trujillo. Η τέταρτη σδελφή, Dede με τον συζύγό της, παρέμειναν αμέτοχοι στις δραστηριότητες των αδελφών της.
Οι τρεις αδελφές Mirabal θα γίνονταν γνωστές ως Las Mariposas - "Οι πεταλούδες". Στην αντικαθεστωτική τους δράση συμπεριλαμβάνονται η απόκτηση πυροβόλων όπλων και εκρηκτικών, αλλά και η διάδοση πληροφοριών σχετικά με τις θηριωδίες του Trujillo. Όταν οι δραστηριότητές τους σταμάτησαν να περνούν απαρατήρητες, οι τρεις "πεταλούδες" με τους συζύγους τους φυλακίστηκαν στην πρωτεύουσα και βασανίστηκαν. Και ενώ και οι τρεις Mariposas δέχθηκαν ξυλοδαρμούς και έμειναν νηστικές για μέρες, η Minerva και η Maria Teresa, βίωσαν ό,τι χειρότερο. Βιάστηκαν ενώ οι σύζυγοί τους παρακολουθούσαν.
Όταν ο ΟAS (Οργανισμός Αμερικανικών Πολιτειών) απείλησε να ερευνήσει τις δραστηριότητες του Trujillo, το καθεστώς αποφυλάκισε βιαστικά γυναίκες και ανήλικους σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τους παρατηρητές. Η Minerva, η Patria, και η Maria Teresa τέθηκαν υπό κατ 'οίκον περιορισμό στο πατρικό τους στο Salcedo, ενώ οι σύζυγοί τους παρέμειναν φυλακισμένοι. Στο σπίτι τοποθετήθηκαν κοριοί και οι καθεστωτικοί παρακολούσαν κάθε τους κίνηση.
Το 1999, τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν το θάρρος των αδελφών Mirabal και η 25 Νοεμβρίου, η ημέρα της δολοφονίας τους, ορίστηκε ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών προς τιμήν τους.
Μετά από μήνες αδράνειας, το καθεστώς μετέφερε τους συζύγους των τριών αδελφών σε μια φυλακή στο Πουέρτο Πλάτα, μια απομακρυσμένη περιοχή πίσω από τα βουνά του Salcedo. Οι γυναίκες είχαν τη δυνατότητα να επισκέπτονται τους συζύγους τους μία φορά την εβδομάδα, αλλά έπρεπε να συνοδεύονται από οδηγό. Την μοιραία Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 1960, οι τρεις αδελφές έφτασαν με τον οδηγό στη φυλακή. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους, οι ανήσυχοι σύζυγοι προειδοποίησαν τις τρεις αδελφές να προσέχουν ιδιαίτερα κατά την επιστροφή τους κι αν ήταν δυνατόν να πάρουν άλλο δρόμο. Οι αδελφές Mirabal αγνόησαν τις ανησυχίες τους και ξεκίνησαν για την επιστροφή τους στο σπίτι.
Στο δρόμο, ένα όχημα της μυστικής αστυνομίας του Trujillo πετάχτηκε μπροστά τους, αναγκάζοντάς τους να σταματήσουν και ζήτησε από τις τρεις αδελφές και τον οδηγό να κατέβουν από το αυτοκίνητό τους. Η Patria, η Minerva και η Maria Teresa σύρθηκαν με βία στα χωράφια του ζαχαροκάλαμου όπου ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν η μία μετά την άλλη. Τα πτώματα τους φορτώθηκαν και πάλι στο τζιπ, το οποίο έριξαν στο γκρεμό ώστε να μοιάζει με αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Λίγο αργότερα, οι σύζυγοι τους επέστρεψαν στη φυλακή στο Σάντο Ντομίνγκο, ενώ λέγεται ότι η μεταφορά προς το Πουέρτο Πλάτα, ήταν σχέδιο των προσπαθειών του Trujillo να δολοφονήσει τις Las Mariposas.
Μετά τη δολοφονία του Trujillo το 1961(που προήλθε από την οργή για τον άδικο χαμό των τριών γυναικών), η δολοφονία των αδελφών Mirabal θα επιβεβαιωθεί και από τον εσωτερικό κύκλο του δικτάτορα που θα τον κατονομάσει ως αρχιτέκτονά της στυγερής πράξης. Η Dede, η μοναδική επιζούσα από τις αδελφές Mirabal, θα ζήσει τη διάλυση του καθεστώτος και θα αφιερώσει τη ζωή της ώστε να κάνει γνωστή την ιστορία των τριών αδελφών της. Το σπίτι της οικογένειας στο Salcedo, όπου οι τέσσερις αδελφές είχαν γεννηθεί και μεγάλωσαν, θα γίνει μουσείο αφιερωμένο στη μνήμη τους. Ο θάνατος των Mirabal ήταν ο καταλύτης για την αλλαγή και ήταν η πρώτη πράξη σε μια μακρά ακολουθία γεγονότων που οδήγησαν στην ελευθερία και τη δημοκρατία στη Δομινικανή Δημοκρατία.
Το 1999, τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν το θάρρος των αδελφών Mirabal και η 25 Νοεμβρίου, η ημέρα της δολοφονίας τους, ορίστηκε ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών προς τιμήν τους.
σχόλια