Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου

Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου Facebook Twitter
Ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
36

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη με όνομα "Πολυτεχνείο '73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες," ξεκίνησε το 2003. Στο άρθρο του κ. Καλλιβρετάκη παρουσιάζονται τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας που διεξήχθη στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών για τα θύματα και παρατίθεται αναλυτικός κατάλογος των τεκμηριωμένων νεκρών. Ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.

Οι τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο ή κλινική και έχουν πιστοποιηθεί ανέρχονται σε 1.103, ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών που δεν έτυχαν καμίας φροντίδας.

Αυτός είναι ο κατάλογος των (επώνυμων) νεκρών του Πολυτεχνείου σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

1.

Σπυρίδων ΚοντομάρηςΣπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2.

ΚομνηνόςΔιομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα.

Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3.

Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4.

Toril Margrethe EngelandToril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5.

Βασίλειος ΦάμελλοςΒασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6.

Γεώργιος ΣαμούρηςΓεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7.

Δημήτριος ΚυριακόπουλοςΔημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8.

Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9.

Νικόλαος Μαρκούλης Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10.

ΑργυροπούλουΑικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11.

Στυλιανός ΚαραγεώργηςΣτυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12.

Μάρκος Καραμανής Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13.

Αλέξανδρος Σπαρτίδης Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14.

Δημήτριος ΠαπαϊωάννουΔημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15.

Γεώργιος Γεριτσίδης Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16.

Βασιλική Μπεκιάρη Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17.

Δημήτρης Θεοδώρας Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 5 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18.

Αλέξανδρος ΒασίλειοςΑλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19.

ΠαπαθανασίουΑλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20.

ΚούμποςΑνδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών,
βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21.

ΜυρογιάννηςΜιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20
ετών
, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22.

Παντελεάκης Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44
ετών
, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23.

Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24.

ΜικρώνηςΙωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

 
Σαν Σήμερα
36

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK ΔΕΥΤΕΡΑ «Love Actually»: η συνήθεια που έγινε λατρεία έκλεισε τα 20 χρόνια

Οθόνες / «Love Actually»: Η συνήθεια που έγινε λατρεία έκλεισε τα 20 χρόνια

Σαν σήμερα πριν από είκοσι χρόνια έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη η λονδρέζικη χριστουγεννιάτικη κομεντί που εξελίχθηκε σε απαραίτητη χριστουγεννιάτικη προβολή για εκατομμύρια σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Κάθριν Χέμπορν: Η σταρ των μεγάλων αντιφάσεων

Σαν Σήμερα / Κάθριν Χέπμπορν: Η σταρ των μεγάλων αντιφάσεων

Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό της στις 29 Ιουνίου του 2003 σε ηλικία 96 ετών, η Κάθριν Χέπμπορν παραμένει η εμβληματικότερη κινηματογραφική μορφή αυταπάρνησης και αδιαφορίας για το ασύλληπτης διάρκειας status της, υπονοώντας πως ήταν καταδικασμένη να γίνει, και να πεθάνει, σταρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

19 σχόλια
Το θέμα με τους νεκρούς παίρνει αυτές διαστάσεις από πολλές παρεξηγήσεις, και εννοείται από κακή πρόθεση αρκετών. Αυτό που νομίζω είναι σημαντικό είναι ότι οι νεκροί αυτοί δείχνουν ξεκάθαρα την αντίδραση ενός καθεστώτος που απειλήθηκε από μια κατάληψη και διαδηλώσεις, ακριβώς γιατί ήταν μια δικτατορία. Δεν πρέπει να κοιτάμε τα "διαπιστευτήρια γενναιότητας" των νεκρών, αλλά το γεγονός ότι το καθεστώς αντέδρασε προκαλώντας νεκρούς. Με ελευθέρους σκοπευτές, εκφοβίζοντας και τρομοκρατώντας τον αθηναϊκό λαό, και μέσω αυτού τον ελληνικό λαό γενικά. Δεν θα υπήρχε εξέγερση , αν δεν ήταν αυτό το καθεστώς, και κάθε εξέγερση σε δημοκρατικό καθεστώς δε δημιουργεί νεκρούς. Έχουμε καταστολή , αλλά όχι νεκρούς. (Βλέπε Μάη του ΄68 κ.λ.π., ήδη.) Βεβαίως ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και άνθρωποι λιγότερο ή περισσότερο συμμέτοχοι στην εξέγερση. Αλλά το σημαντικό είναι ότι έπεσαν θύματα αυτού του τρόπου αντίδρασης της συγκεκριμένης δικτατορίας. Κατά τ΄άλλα η ίδια η εξέγερση ήταν αυτό που ακούγεται συχνά:μια παλικαρίσια στιγμή, μια κορύφωση, μια Έξοδος. Με πρωτεργάτη τη νεολαία της εποχής. Και όλος ο λαός ένιωσε το ρίγος, και πολλοί το πλήρωσαν με το αίμα τους.
Πολύ καλό ρεπορτάζ αλλά υπάρχει θέμα τελικά... (?) "Με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου" ή ...."Με τους νεκρούς των ημερών του Πολυτεχνείου"...? ακόμα και εκτός Αττικής! Μέγα θέμα που δεν θα λυθεί ποτέ! , δηστυχώς! Η κάθε πλευρά γράφει την δική της "ιστορία"...
Για εμένα είναι λάθος ο τίτλος του άρθρου και θα εξηγήσω γιατί:α) Η κυρία από τους Αγιους Ανάργυρους δεν πέθανε έστω στην περιοχή γύρο από το Πολυτεχνείο.β) Υπάρχουν 3 ή 4 από δακρυγόνα οι οποίοι απλώς πέρναγαν από εκεί, εάν είναι έτσι να κάνουμε ήρωες και τα δύστυχα παιδιά που πέθαναν πρίν μία πενταετία εάν δεν κάνω λάθος πάλι από δακρυγόνα.γ) Υπάρχει ένα παιδί 5 χρονών το παιδί διαδήλωνε εναντίων της δικτατορίας? δ) Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πέθαναν στα Νέα Λιόσια, στο Νέο Κόσμο και αλλού δεν πέθαναν στο Πολυτεχνείο αλλά, εκτιμώ, ούτε εξ αφορμής αυτού ήταν άνθρωποι που πήγαιναν στις δουλείες τους ή στο σπίτι τους. ε) Ο κύριος που πήγαινε βόλτα με τα ανήλικα παιδιά του και βρέθηκε "εν μέσω πυρών" λέει το άρθρο. Δηλαδή πήρα τα μικρά του παιδιά και πήγε να παλέψει στο Πολυτεχνείο Λογικότατο. Εάν διαβάσετε το άρθρο θα καταλάβετε, προσοχή μόνο, την αναντιστοιχία του τίτλου από την πραγματικότητα.Νεκροί και αγωνιστές υπήρχαν σε όλοι την περίοδο της επταετίας μέσα στην χώρα αλλά εμείς έχουμε επιλέξει να τιμούμε ΜΟΝΟ αυτό το γεγονός που είναι, κατά την γνώμη μου, λάθος. ΠΡΟΣΟΧΗ Δεν λέω ότι δεν υπήρχαν νεκροί αυτό το τριήμερο αλλά και από όσο έχω διαβάσει και αλλού ήταν άσχετοι οι περισσότεροι με το γεγονός. Οπότε για εμένα ο Τίτλος του άρθρου με το περιεχόμενο είναι άσχετα
"ε) Ο κύριος που πήγαινε βόλτα με τα ανήλικα παιδιά του και βρέθηκε "εν μέσω πυρών" λέει το άρθρο. Δηλαδή πήρα τα μικρά του παιδιά και πήγε να παλέψει στο Πολυτεχνείο Λογικότατο." Πηγή: www.lifo.grTότε ήμουν περίπου πέντε χρονών και η μητέρα μου έγκυος 8 μηνών στον αδερφό μου. Ήμουν άρρωστος και ο παιδίατρος βρισκόταν σε πολυκατοικία στη γωνία των οδών Πολυτεχνείου και Πατησίων. Πήγαμε την Πέμπτη 15/11/1973 μια μέρα πριν μπει το τανξ , ξέρεις για ποιο λόγο; Διότι δεν υπήρχε καμία πληροφόρηση για την έκταση των γεγονότων.Δεν έχει σημασία να σου πω τι είδαμε και πως καταφέραμε να φτάσουμε στον παιδίατρο και να φύγουμε απο εκεί,ούτε τι μας είπε και πόσοι πέρασαν πριν από μας για βοήθεια - περίθαλψη αφού δεν τολμούσαν να πάνε σε νοσοκομείο για να μην καταλήξουν σε μπουντρούμια.Απο μία συγκυρία βρέθηκα αυτόπτης μάρτυρας του Πολυτεχνείου και, παρά τα μόλις πέντε μου χρόνια τότε, ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ ΤΙΠΟΤΑ απο όσα είδα . Και θεωρώ καθήκον μου κάθε χρόνο να πηγαίνω με την κόρη μου να ρίχνουμε ένα λουλούδι στο μνήμα .... έτσι - επειδή ΕΓΩ ΞΕΡΩ και η κόρη μου ΕΜΑΘΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!
Τιμή για τους νεκρούς της ελευθερίας.Τα όνοματα τους δεν καταδεικνύουν κάποιον πολιτικό των τελευταίων χρόνων. Εγώ θα ήθελα να δώ και καταλογο τραυματιών . Ειμαι σχεδόν βέβαιος οτι ανάμεσα τους δεν θα υπάρχει κανένας απ' όλους αυτούς τους καιροσκόπους που καπηλεύονται δεκαετίες τώρα μια γενιά που δεν είχε χρώμα αλλά μόνο ιδεώδη για το τί σημαινει ελευθερία και δημοκρατία.
Τιμή και δόξα σε όλους όσους δολοφόνησαν τα θρασίμια της χούντας αλλά ακόμα περισσότερη τιμή στον πατριώτη μου τον Κώστα Γεωργάκη.Αυτόν δεν τον δολοφόνησε κανείς αλλά επέλεξε ο ίδιος να αυτοπυρπολυθεί ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα του, στην Γένοβα της Ιταλίας τον Σεπτέμβρη του 1970....Αθάνατος φίλε!http://www.sansimera.gr/biographies/194
http://ecoleft.gr/2013/11/18-%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-1973-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81/#articlehttp://www.kar.org.gr/2014/11/18/%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CF%8C/ΑΥΤΑ
Να μας πει κάποιος από που προκύπτει σώνει και ντε ότι κάποιος πεσών που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας ή πέριξ του Πολυτεχνείου "έτυχε να βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή"; Αποφανθήκατε 40 χρόνια μετά, από την ασφάλεια του σπιτιού σας και του υπολογιστή σας, ότι κανείς εξ' αυτών δεν συμμετείχε στις ογκοδέστατες κινητοποιήσεις ΕΞΩ από το κατειλημμένο ΕΜΠ, που ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ διαλύθηκαν βίαια από στρατό-αστυνομία-παρακρατικούς φασίστες, και ότι απλά ήταν φιλήσυχοι νοικοκύρηδες άνθρωποι που τους έλαχε η "κακιά στιγμή";Ντροπή μας σαν Έθνος. Αφενός που εξακολουθεί να υπάρχει τέτοια μανία να υποβιβαστεί η σημασία και η μνήμη εκείνου του τριημέρου, και αφετέρου που ταυτίζεται η μετέπειτα εκφυλισμένη, αλλοτροιωμένη και τυχοδιωκτική πολιτική/οικονομική πορεία της "γεννιάς του πολυτεχνείου" με εκείνη τη γενναία πράξη αντίστασης, όταν οι μισοί περίπου Έλληνες όχι απλά δεν είχαν πρόβλημα με το φασισμό της επταετίας, αλλά επικροτούσαν τους δικτάτορες.Θα μου πεις, εδώ ΑΚΟΜΑ δεν έχει γίνει η 17η Νοεμβρίου επίσημη εθνική εορτή, χαλιέσαι για την αλλοίωση της ιστορικής μας μνήμης...; Και θα έχεις και δίκιο.
Αποκλειστικά από εμένα η συνταγή της επιτυχίας (δεν θα την βρείτε αλλού στο internet).Υλικά :1. Ένα πραγματικό έγκλημα2. Πολλά θύματα3. ΣάλτσαΕκτέλεση :Παίρνουμε ένα έγκλημα που έχει διαπραχθεί στην πραγματικότητα. Παίρνουμε στη συνέχεια τα θύματα που έχουν σχετίζονται με το έγκλημα. Μην σας απασχολεί εάν τα μεταξύ τους χαρακτηριστικά είναι ετερόκλητα. Μπορούμε π.χ. στο ίδιο πιάτο να σερβίρουμε θύματα που πέθαναν από ξυλοδαρμό αστυνομικών επειδή διαδήλωναν, με θύματα που τους βρήκε μια αδέσποτη σφαίρα στην ταράτσα του σπιτιού τους ή θύματα που πέθαναν από καρδιακή προσβολή λόγω τρόμου ή καρδιοαναπνευστικά προβλήματα λόγω δακρυγόνων. Όλα καλά είναι. Επίσης, μπορούμε εάν θέλουμε (πραιρετικό) να προσθέσουμε και φανταστικά θύματα και για να το κάνουμε πιο αληθοφανές να παρουσιάσουμε και φωτογραφία τους από π.χ. μια διαφήμιση αγγλικού σαπουνιού.Αφού πάρουμε τα θύματα τα ανακατεύουμε καλά (πολύ σημαντικό) προκειμένου να ομογενοποιήσουμε το μείγμα, να το κάνουμε ένα. Αυτό το κάνουμε ώστε όλα τα θύματα να αποκτήσουν ένα ομοιόμορφο κοκκινωπό χρώμα (το χρώμα της βάσης μας δηλαδή), ασχέτως τι χρώμα μπορεί να είχαν αρχικά. Η ομογενοποίηση του χρώματος θα μας χρησιμεύσει στην παρουσίαση.Μετά προσθέτουμε την σάλτσα. Όσο πιο κόκκινη (στο χρώμα του αίματος) τόσο το καλύτερο. Βάζουμε κόσμο πατημένο από τανκς, ποταμούς αίματος να ρέουν σε έναν συγκεκριμένο χώρο, γενικά πολλή και καλή σάλτσα (το όριο είναι μόνο η φαντασία μας).Το πιατο μας είναι σχεδόν έτοιμο, μένει μόνο η σωστή παρουσίαση (επίσης πολύ σημαντική).Παρουσίαση:Όπως είπαμε το μείγμα μας έχει ομογενοποιηθεί στο κοκκινωπό χρώμα. Τονίζουμε σε κάθε ευκαιρία την κοκκινωπότητα του χρώματος, αυτό είναι το χρώμα του franchise μας άλλωστε.Πολύ σημαντικό είναι επίσης να το πουλάμε κυρίως σε παιδιά. Δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες παρασκευής του και το marketing είναι πιο εύκολο απέναντί τους.Αναθέτουμε την προώθηση κυρίως σε πρόσωπα κύρους και εμπιστοσύνης των παιδιών (π.χ. έναν δάσκαλο) (franchisees)Επίσης είναι πολύ σημαντικό να επιτιθέμεθα, ακόμα και με επιθέσεις ad hominem σε όσους αμφισβητούν την ορθότητα παρασκευής του πιάτου μας, μας χαλάνε το marketing. Προτεινόμενες τακτικές είναι γενικεύσεις, παραποίηση των λεγομένων τους, κατηγορίες κατά της ηθικής τους, ή κατηγορίες που βασίζονται στο ότι δεν βρίσκονταν μπροστά όταν συγκεντρώναμε τα υλικά.Μένει μόνο ένα πράγμα...Πηγαίνουμε ταμείο και εξαργυρώνουμε την επιτυχία μας.Καλή όρεξη.
Είσαι ποιητής. Συμφωνώ απόλυτα.Στο σχολείο μας επέμενε να πάρει τη γιορτή του πολυτεχνείου (μετά μανίας) η γυμνάστρια (????) ενεργό μέλός και συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ, με έτοιμο υλικό εγκεκριμένο από το κόμμα.Εννοείται ότι στις άλλες γιορτές ούτε πατάει.
@konstasΒοήθησέ με λίγο να καταλάβω ... από ένα έγκλημα που έχει διαπραχθεί υπήρξαν θύματα που πέθαναν από ξυλοδαρμό αστυνομικών επειδή διαδήλωναν, θύματα που πέθαναν από καρδιακή προσβολή λόγω τρόμου ή καρδιοαναπνευστικά προβλήματα λόγω δακρυγόνων και θύματα που τους βρήκε μια αδέσποτη σφαίρα στην ταράτσα του σπιτιού τους. Λίγο περίεργη η καθημερινότητα της εποχής εκείνης,όπου όλα "ήταν ανθηρά μέχρι τη Μεταπολίτευση, που κατέστρεψε τη χώρα".Σημειωτέον πως τέτοια φαινόμενα δεν είχαμε ούτε το 1980 (δολοφονία Κουμή- Κανελλοπούλου) ούτε το 1985 (δολοφονία Καλτέζα) ούτε το 2008 (δολοφονία Γρηγορόπουλου) ούτε το 2010 (δολοφονία υπαλλήλων Μαρφίν)
Τόσα χρόνια ήταν τέτοιος ο φανατισμός κι από τις δύο πλευρές που σοβαρή συζήτηση για το τι έγινε στο Πολυτεχνείο γίνεται τώρα, 40 χρόνια μετά. Για χρόνια οι δύο αφηγήσεις ήταν είτε νεκροί φοιτητές είτε κανένας νεκρός.
Τώρα είμαι εγώ ο περίεργος που εξοργίζομαι από την προπαγάνδα που αναγκάστηκα να υποστώ στο σχολείο;Η δικτατορία έχει καταδικαστεί για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αυτό έχει κριθεί ιστορικά, οριστικά και τελεσίδικα. Ακόμα και ο πιο ακραίος φιλοχουντικός δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον θάνατο π.χ. ενός παιδιού 5 ετών. Ακόμα και ένας νεκρός να υπήρχε, δεν θα άλλαζε κάτι, πάλι καταδικασμένη θα ήταν, αυτό έχει τελειώσει.Αυτό που δεν έχει τελειώσει είναι ότι κάποιοι τόσα χρόνια επένδυαν ιδεολογικά ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ σε μια άθλια προπαγάνδα, πατώντας στον θάνατο αθώων ανθρώπων, που η πλειοψηφία τους είχε απλά την ατυχία να βρίσκεται στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή, για να προωθήσουν την πολιτική ατζέντα και καριέρα τους.Αν το πρώτο μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι "ποτέ ξανά χούντα", το δεύτερο πρέπει να είναι "ποτέ ξανά προπαγάνδα".
Εγώ ξέρω ότι ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον Κομνηνό και μάλιστα είχαν ραντεβού τότε, να βρεθούν για να πάνε μαζί στο Πολυτεχνείο...Όμως νωρίτερα που είχαν ξεκινήσει οι φασαρίες, έμπλεξε ο πατέρας μου σε πορεία και καθυστέρησε να πάει, απ' όπου ξεκίνησε όλη η ιστορία...Αν είχε πάει στην ώρα του, εγώ δε θα ήμουν εδώ να γράφω αυτό το post...
Και βέβαια υπήρχαν θύματα όμως η λεγόμενη "γενιά του πολυτεχνείου" καρπώθηκε το γεγονός και κυβέρνησε τις επόμενες δεκαετίες με αποτελέσματα που βιώνουμε στο πετσί μας σήμερα.Διέδωσε ταυτόχρονα υπερβολές και ανακρίβειες όπως αυτό που ανέφερε κάποιος οτι τους έλυωσαν τα άρματα στην πόρτα και άλλα τέτοια υπερβολικά που μας τα έλεγαν και στο σχολείο.Όχι πως δεν κυνηγήθηκαν αριστεροί και αντιφρονούντες, αλλά δυστυχώς αυτό συνέβαινε σε όλο τον πλανήτη λόγω του σοβιετικού φόβου, δεν ήταν ελληνική πρωτοτυπία.Και για να το κλείνουμε ΟΥΤΕ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΟΥΤΕ Ο ΜΙΚΗΣ, ΟΥΤΕ Η ΜΕΛΙΝΑ έριξαν την χούντα.Η εισβολή στην Κύπρο απο την Τουρκία έγινε στις 20 Ιουλίου και 3 μέρες μετά το καθεστώς κατέρρευσε υπό το βάρος των εξελίξεων.
Το πιο συγκλονιστικό είναι ότι οι περισσότεροι απ'αυτούς δεν συμμετείχαν καν στα επεισόδια,από αδέσποτες σκοτώθηκαν.Και για να μην παρεξηγηθώ να διευκρινίσω ότι ούτε σ'αυτούς που συμμετείχαν άξιζε ο θάνατος.Σεβασμό στη μνήμη όλων των νεκρών.Μακάρι κάτι τέτοιο να μην επαναληφθεί ποτέ
Παρατηρώντας τη λίστα ένα σχόλιο έχω να κάνω. Ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών ήταν άτυχοι άνθρωποι που βρέθηκαν σε λάθος τόπο και χρόνο και πήγαν πραγματικά άδικα. Τώρα όσοι ήταν μέσα και συμμετείχαν ενεργά τη γλίτωσαν με κάποιο ξύλο ίσως και τραύματα και στη συνέχεια βέβαια πολλοί απ'αυτούς εκμεταλλεύτηκαν το όλο γεγονός για να φτιάξουν την πολιτική τους καριέρα. (Το ξέρω ότι θα πάρω πολλά όχι αλλά θα θελα αυτοί που θα με καταψηφίσουν να διαβάσουν προσεκτικά τις λεζάντες όλων των φωτογραφιών οι οποίες είναι άκρως κατατοπιστικές)
Απο την αναλυση προκυπτει οτι η πιο επικινδυνη περιοχη στην Αθηνα εκεινες τις μερες ηταν περιξ του πολυτεχνειου, και η πιο ασφαλης μεσα σε αυτο.
Σεβασμό στη μνήμη των νεκρών.Από την ανάγνωση του καταλόγου μου προκαλεί εντύπωση η σχεδόν παντελής απουσία φοιτητών και η απόλυτη απουσία φοιτητών του Πολυτεχνείου. Στα γεγονότα εκείνων των ημερών, μέσα και αμέσως εκτός περιβόλου του Πολυτεχνείου, δεν σκότωσαν κανέναν? Και το τανκ που γκρέμισε την πόρτα? Στο σχολείο μας έλεγαν για φοιτητές που ελιωσε η πόρτα. Αυτοί είναι αστικοί μύθοι που δεν τους χρειάζεται η ιστορία του Πολυτεχνείου.
Δεν ξέρω τι σου έλεγαν στο σχολείο, μπορείς να γράψεις ότι σου έλεγαν οτιδήποτε , τζάμπα είναι. Το τανκ έλιωσε την πόρτα και πιθανώς από το τανκ δεν εξέπνευσε κανείς (αν βγάλουμε τους αγνώστου ταυτότητας νεκρούς απέξω). Τι αλλάζει αν πέθανε κάποιος απ' το τανκ ή από το όπλο του χουντικού ; Ο ίδιος ο Ντερτιλής παραδεχόμενος ο ίδιος στο δικαστήριο, πυροβόλησε έξω απ' το ΠΟλυτεχνείο νεαρό φοιτητή στο κεφάλι. Αλλάζει τίποτα στην οικογένειά του αν σκοτώθηκε απ' το τανκ ή εάν πυροβολήθηκε από τον κάθε μουρλοφασίστα ; Μία γελοία εξυπνάδα των χουντικών είναι αυτή που αναπαράγεται από χίλια δυο μέσα με το στυλ : "μα τι 'ν' αυτά που λέτε ! Απ' το τανκ δεν πέθανε κανείς !!" . Εξυπνάδα αποτυχημένη και του αισχύστου ει΄δους. Στο κάτω κάτω λες και το τανκ το στείλανε να κάνει ... "ειρηνική προσέγγιση" και όχι για να πατήσει τους φοιτητές. Αν από το πλάκωμα έμειναν μόνο τραυματίες, ή όχι, καμία διαφορά δεν κάνει για την τυρανικότητα του καθεστώτος.
καλα τα γεγονοτα δεν ειναι τοσο παλια, αν το ψαξει κανεις λοιπον ο ανθρωπος που επαθε συντριπτικα καταγματα στα ποδια απο το τανκ ειναι η Πεπυ Ρηγοπούλου. Ο μοναδικός λόγος συμφωνα με τις μαρτυριες που διαβαζω και εγω που δεν υπηρξαν νεκροι μεσα στο πολυτεχνειο (αλλα φυσικα παρα πολλοι γυρω απο αυτο) ειναι ότι η εκκενωση δεν εγινε απο την αστυνομια ή παρακρατικους αλλα πιο συντενταγμενα. Αυτο πραγματικα δεν αλλαζει τιποτα στην γενική εικονα.. Οπως φυσικα και αυτο που δεν διαβαζουμε ειναι οτι και νεκρος εκει να μην επεφτες οι συλλήψεις τα βασανιστηρια κλπ είναι στην πραγματικοτητα περίπου το ίδιο...
Αρχίζω και υποψιάζομαι ότι τα περί "χούντας" και λοιπά φαιδρά που εκστομίζονται για την σημερινή κυβέρνηση ίσως να τα λένε αυτοί που τους βαραίνει αίμα ή "σιωπηρή ανοχή" στην επταετία και θέλουν να τα εξισώσουν. Η αλήθεια είναι αυτή: η χούντα σκότωσε 24 άτομα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και 105 συνολικά στην επταετία.
@ Faceless 17.11.2014 | 16:22 Φιλικά να σου πω ότι, ένα από τα δύο συμβαίνει. Η δεν ξέρεις να εκφράζεσαι ξεκάθαρα ή να σκέπτεσαι καθαρά. Αρχικώς, το διάβασα και το ξαναδιάβασα το σχόλιο σου. Τελικά το συμπέρασμα που προκύπτει από τον συλλογισμό σου είναι ή φαίνεται κάτι αρνητικό...Αν θες, το διορθώνεις.
Και τι δηλαδή 24/105 δεν είναι πολλά; Καμιά χιλιάδα τραυματίες και εντάξει, σιγά τα αυγά; Θα μπορούσε να είναι περισσότερα τα θύματα; Στα πόσα θύματα είναι σοβαρό πρόβλημα; Να υπάρχει στην ταράτσα του ΟΤΕ εναλλάξ κλιμάκιο και ρίχνουν οι σκοπευτές όπου γουστάρουν; Φαιδρότητες