ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Φωτογραφία /

Η φωτογραφία της χρονιάς

Ενα 11χρονο κορίτσι, χτυπημένο από βλήμα έξω απ' το σπίτι τoυ στο Χαλέπι, καθώς έπαιζε

Η φωτογραφία της χρονιάς Facebook Twitter
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
8

[Από τον Θανάση Χαραμή]

 

Ο Σουηδός φωτογράφος Niclas Hammarström απαθανάτισε το συγκλονιστικό πορτρέτο της 11χρονης μαθήτριας Dania σε κλινική στο Αλέπο. Το μικρό κορίτσι έπαιζε με τα δύο της αδέρφια στον δρόμο όταν το πολεμικό βλήμα έπληξε τη γειτονιά της και τα θραύσματα τραυμάτισαν όλο της το σώμα. Ο μεγάλος της αδερφός την έχει μόλις μεταφέρει στο ιατρείο του νοσοκομείου στο Χαλέπι. Όση ώρα το νοσηλευτικό προσωπικό φροντίζει τις πληγές της, η Dania παραμένει αμίλητη και με το βλέμμα παγωμένο. Δεν διαμαρτύρεται και δεν αντιδρά. Ο αδερφός της κρατάει με τα χέρια του το κεφάλι της. Λίγο καιρό μετά θα βγει από το νοσοκομείο έχοντας διαφύγει τον κίνδυνο. Το νοσοκομείο θα καταστραφεί αργότερα από πύραυλο. Σήμερα ο φωτογράφος δεν ξέρει τι κάνει η Dania.

 

Η κριτική επιτροπή της Unicef της έδωσε την διάκριση της πλέον δυνατής εικόνας που αποτυπώνει πλήρως την κατάσταση στη Συρία και τα συγκλονιστικά αθώα θύματα του πολέμου, χαρακτηρίζοντας και βραβεύοντας την ως τη φωτογραφία της χρονιάς. Μαζί με την δημοσιοποίηση της κάνει έκκληση να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας εδώ

Φωτογραφία

Tags

8

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

ADM 2024: New Vision / Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

Έχει αφιερώσει πάνω από δύο δεκαετίες στην εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το τοπίο και το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό της έργο έχει χαράξει μια νέα πορεία στην αρχιτεκτονική φωτογραφία.
ERIETA ATTALI
Photography - A Queer History

Φωτογραφία / Η queer πλευρά της φωτογραφίας σε μια μνημειακή φωτογραφική έκδοση

Δύο Βρετανοί ιστορικοί τέχνης επιμελήθηκαν το «Photography – A Queer History», μια πολυεπίπεδη συλλογή αφιερωμένη στη φωτογραφία που προκαλεί τις κατεστημένες αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στάνλεϊ Στέλαρ: Ο φωτογράφος της γκέι γενιάς που αποδεκατίστηκε από το AIDS

Φωτογραφία / Στάνλεϊ Στέλαρ: Ο φωτογράφος της γκέι γενιάς που αποδεκατίστηκε από το AIDS

Τα «πειρατικά» του πορτρέτα, τα στιγμιότυπα τεμπέλικης ανεμελιάς στις ετοιμόρροπες προβλήτες του West Side αποτελούν μαρτυρία μιας εποχής και μιας κοινότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα για τις ελληνικές επινοήσεις που λύνουν καθημερινά προβλήματα

Φωτογραφία / Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στις λαϊκές ευρεσιτεχνίες

Μια πρωτότυπη συλλογή DIY κατασκευών από «ανώνυμους» designers, από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που δίνουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα και ανάγκες, «πατέντες» με τις οποίες συνυπάρχουμε εδώ και χρόνια χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.
M. HULOT
Ο κόσμος μας μέσα απο τα βραβεία του World Press Photo 2024

Φωτογραφία / Ο κόσμος μας μέσα από 28 βραβευμένες φωτογραφίες του World Press Photo 2024

Αντιπροσωπεύοντας τις πιο προβεβλημένες αλλά και παραγνωρισμένες ιστορίες, τα βραβευμένα έργα στρέφουν το βλέμμα σε μερικά από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
THE LIFO TEAM
Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
6 σχόλια
Spyridon
προς αγαπητους σχολιαστες που ψηφισαν αρνητικα τα σχολια μου εχω μια απορια να εκφρασω: σε φιλελευθερη δημοκρατια δυτικου τυπου ζουμε (απ-αυτες που κυριοι σαν τον Stamati F αγαπουν να μισουν αλλα δεν ξερουν ποσο τυχεροι ειναι που την εχουν) και για αυτο η ελευθερια της εκφρασης ειναι κατοχυρωμενη και σεβαστη. However, με ποια λογικη ψηφιζετε αρνητικα? Εχετε παρατηρησει το επιπεδο των σχολιων του κυριου αυτου και το οτι ακολουθει στενα και σχολιαζει αρνητικα εως υβριστικα ολα μου τα σχολια? Τι ζορι τραβατε εσεις, ειστε μηπως φιλοι του η συναγωνιστες στην ιδια τοπικη επιτροπη του κομματος στο οποιο ο εν λογω κυριος ανηκει? Κατα τα αλλα δικαιωμα σας, η επιθεση στο δικαιωμα της ελευθερης εκφρασης ειναι κατι που χαρακτηριζει καποιους σαν τον εν λογω κυριο και οχι εμενα...
Ιαπετός
Ιαπετός
Από την άλλη όμως, τώρα που το καλοσκέφτομαι, και οι μεγάλοι ζωγράφοι αποτύπωναν ρεαλιστικά τη φρίκη στα πεδία των μαχών. Επικεντρώνονταν συναισθηματικά και με λεπτομέρεια στους νεκρούς. Τα πτώματα στους πίνακες του Ντελακρουά π.χ. Γιατί -θα μπορούσαμε να πούμε-, η τέχνη της φωτογραφίας να μην αποτυπώνει καλλιτεχνικά τα θύματα; Αυτή η σκέψη μου ήρθε όταν φαντάστηκα τη Σφαγή της Χίου του Ντελακρουά σαν να ήταν αληθινή φωτογραφία. Ίσως να είναι τρομερά αδιάκριτο να χώνεις το φακό στο πρόσωπο ενός νεκρού κοριτσιού, και η εικόνα αυτής της σκέψης να προκαλεί δυσαρέσκεια.
Ιαπετός
Ιαπετός
Αδιάκριτη θα τη χαρακτήριζα τη φωτογραφία. Τη δόξα και την παγκόσμια αναγνώριση κυνηγούσε ο φωτογράφος. Αποτυπώνει ωμά τις συνέπειες του πολέμου για να δείξει στον κόσμο τη φρικαλεότητά του, να μου πείτε. Ίσως να είμαι συντηρητικός. Δεν ξέρω...
Simon
Την δόξα κ την παγκόσμια αναγνώριση , όπως θεωρείς , ο φωτογράφος την κυνηγάει στην Συρία , σε πόλεις κ νοσοκομεία που βομβαρδιζόταν καθημερινά , με ρίσκο την ζωή του , όχι απο το σπίτι του . Κ για να το πετύχει αυτο , σου υπενθυμίζω , ότι ήρθε απο την Σουηδία ...Επίσης , διαβάζοντας κ το δεύτερο σχόλιο σου απο κάτω , μετα απο 20 λεπτά κ αφού το "καλοσκεφτηκες" όπως λες , θα σου πρότεινα να "καλοδιαβασεις " κ το άρθρο , το οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το κορίτσι βγήκε απο το νοσοκομείο έχοντας διαφύγει τον κίνδυνο οπότε ο "αδιακρίτος" δημοσιογράφος δεν έχωσε τον φακό του στο πρόσωπο ενός νεκρού κοριτσιού ...
Ιαπετός
Ιαπετός
Οκ, φάουλ που διάβασα βιαστικά το άρθρο. Αν ήταν νεκρό το παιδί ας πούμε, δε θα έβγαζε τη φωτογραφία; Δεν αλλάζει κάτι το ουσιαστικό. Ναι, να δω την άλλη πλευρά, ότι κάνει τέχνη, αλλά οι προβληματισμοί μου παραμένουν. Το ότι ο φωτογράφος βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη, ακυρώνει ότι μπορεί κυνηγάει τη δόξα; Είναι άδικο να πούμε ότι μπορεί να καταντήσουν σαν τους δημοσιογράφους που κυνηγάν για επαγγελματικούς λόγους, τελείως αδιάκριτα, τον πόνο και το κλάμα; Για μένα, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, είναι δυσδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο θεμιτό και την αδιακρισία. Δεν είναι πολεμικό φωτορεπορτάζ. Καλλιτεχνική φωτογραφία είναι. Και εδώ προβληματίζομαι. Δε θέλω να είμαι απόλυτος. Ίσως να είμαι λάθος... Τι νιώθω λέω.