40 φωτογραφίες που συγκλόνισαν τον κόσμο

Facebook Twitter
18

Ο Greg Cook αγκαλιάζει τη σκυλίτσα του Coco, όταν τη βρήκε μέσα στο κατεστραμμένο σπίτι του στην Αλαμπάμα, το οποίο χτυπήθηκε από τον ανεμοστρόβιλο, το Μάρτιο του 2012.


Ανατολή της Γης: Μια φωτογραφία τραβηγμένη από τον αστροναύτη William Anders κατά την διάρκεια της αποστολής Απόλλων 8 το 1968.


 

Ο Πελέ και ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, Bobby Moore, ανταλλάζουν φανέλες το 1970 ως ένδειξη αμοιβαίου σεβασμού, στο Παγκόσμιο Κυπέλλο που είχε αμαυρωθεί από το ρατσισμό.


Ένας σουδανός στρατιώτης από το Στρατό Απελευθέρωσης βρίσκεται σε στάση προσοχής την παραμονή ανεξαρτησίας του Νοτίου Σουδάν.


Ένας γερμανός κρατούμενος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, απελευθερώνεται από τη Σοβιετική Ένωση και επανασυνδέεται με την κόρη του. Το παιδί είχε να δει τον πατέρα της από την ηλικία του ενός έτους.


Ο οκτάχρονος Christian Golczynski δέχεται τη σημαία για τον πατέρα του, πεζοναύτη λοχαγό, Marc Golczynski, κατά τη διάρκεια επιμνημόσυνης τελετής. Ο Marc Golczynski πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια περιπολίας στη δεύτερη θητεία στο Ιράκ (εθελοντική) λίγες εβδομάδες πριν την επιστροφή του στο σπίτι.


Η Helen Fisher φιλάει τη νεκροφόρα που μεταφέρει το σώμα του εικοσάχρονου ξαδέλφου της, Douglas Halliday, στην πόλη Wootton Bassett της Αγγλίας.


Τα αμερικανικά στρατεύματα πραγματοποιούν την απόβαση στη Νορμανδία, στις 6 Ιουνίου του 1944.


Μια πρόσφατα δημοσιευμένη φωτογραφία του "Ανθρώπου των τανκς" απεικονίζει το συμβάν υπό μια διαφορετική οπτική γωνία.


Ο Harold Whittles ακούει για πρώτη φορά στη ζωή του, όταν ένας γιατρός τοποθέτησε ένα ακουστικό στο αριστερό του αυτί.


"La Jeune Fille a la Fleur," μια φωτογραφία του Marc Riboud που απεικονίζει τη νεαρή ειρηνίστρια, Jane Rose Kasmir, να τοποθετεί ένα άνθος στις ξιφολόγχες της φρουράς του Πενταγώνου, κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας για τον πόλεμο στο Βιετνάμ (21 Οκτωβρίου 1967). Η φωτογραφία θα γίνει το σύμβολο του "κινήματος των λουλουδιών".


Η εμβληματική φωτογραφία του "Ανθρώπου των τανκς". Πρόκειται για έναν άγνωστο επαναστάτη που στάθηκε μπροστά από μια σειρά κινεζικών τανκς, εις ένδειξη περιφρόνησης μετά τις διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν το 1989.


Οι δημοσιογράφοι Euna Lee και Laura Ling συνελήφθησαν στη Βόρειο Κορέα και καταδικάστηκαν σε 12 χρόνια σκληρής εργασίας. Ύστερα από μια επιτυχή διπλωματική παρέμβαση των ΗΠΑ, οι δύο γυναίκες επανενώθηκαν με τις οικογένειές τους στην Καλιφόρνια.


 Η Terri Gurrola επανασυνδέθηκε με την κόρη της, ύστερα από μια επτάμηνη θητεία στο Ιράκ.


Ο πεντάχρονος Tanisha Blevin κρατάει το χέρι της Nita LaGarde, 105 χρόνων. Η φωτογραφία είναι από την εγκατάλειψη του συνεδριακού κέντρου στη Νέα Ορλεάνη λόγω του τυφώνα Κατρίνα.


Ένα κορίτσι που βρίσκεται σε καραντίνα για προ-συμπτωματικό έλεγχο ραδιενέργειας, συναντάει το σκύλο της μέσα από το παράθυρο στην πόλη Nihonmatsu.


Ο Robert Peraza στέκεται μπροστά από το μνημείο με το όνομα του γιου του, κατά τη διάρκεια τελετής στο χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.


 Η Jacqueline Kennedy φοράει το ροζ Chanel σακάκι, το οποίο είναι ακόμα λεκιασμένο με το αίμα του συζύγου της, την ίδια στιγμή που ο Lyndon Johnson ορκίζεται στο Air Force One.

 

Ο κρατούμενος πολέμου Horace Greasley προκαλεί τον Heinrich Himmler κατά τη διάρκεια επιθεώρησής του στο στρατόπεδο. Ο νεαρός είχε δραπετεύσει τουλάχιστον 200 φορές από το στρατόπεδο για να συναντήσει κρυφά μια Γερμανίδα την οποία είχε ερωτευτεί.


Ένας πυροσβέστης δίνει νερό σε ένα κοάλα κατά τη διάρκεια καταστροφικής πυρκαγιάς στην Αυστραλία το 2009.


Ένα βρέφος τεσσάρων μηνών βρέθηκε μέσα στα συντρίμμια, τέσσερις μέρες μετά από το καταστροφικό τσουνάμι στην Ιαπωνία.


Ένας Γάλλος ξεσπάει σε λυγμούς όταν τα ναζιστικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το Παρίσι.


Ο λοχαγός του Pearl Harbor, Houston James, είναι φανερά συγκινημένος καθώς αγκαλιάζει το λοχαγό,Mark Graunke Jr. κατά τη διάρκεια της Ημέρας Βετεράνων στο Ντάλας, το 2004. 


Η Phyllis Siegel, 76 χρονών στα αριστερά, και η Connie Kopelov 84 χρονών από τη Νέα Υόρκη, αγκαλιάζονται αφού έγιναν το πρώτο ομοφυλόφιλο ζευγάρι που παντρεύεται στο Μανχάταν το 2011.


Ο Αυστραλός, Scott Jones, φιλάει την καναδή φιλενάδα του, Alex Thomas, όταν την πέταξε στο έδαφος αστυνομικός.


Μητέρα παρηγορεί το γιο της μετά την ολική καταστροφή του σπιτιού τους το 2011 λόγω ανεμοστρόβιλου στην Αλαμπάμα.


Η φωτογραφία με τον τίτλο "Μπαμπά περίμενέ με!" του Claude P. Dettloff, την 1η Οκτωβρίου 1940: Στρατιώτες στη Βρετανική Κολομβία βαδίζουν προς το τραίνο και ο πεντάχρονος Whitey Bernard ξεφεύγει από τη μητέρα του για να πάει να βρει τον πατέρα του.


Ο ναυτικός ιερέας Luis Padillo "διαβάζει" ένα στρατιώτη που τραυματίστηκε από πυρά ελεύθερων σκοπευτών, κατά τη διάρκεια εξέγερσης στη Βενεζουέλα.


Ένας βορειοκορεάτης άντρας αποχαιρετάει το νοτιοκορεάτη συγγενή του, στα πλαίσια παροδικής συνάντησης οικογενειών στις 31 Οκτωβρίου 2010.


 Άντρας βρίσκει το χαμένο του σκύλο μετά το τσουνάμι της Ιαπωνίας.


 Ο John F. Kennedy Jr. λέει το τελευταίο αντίο στον πατέρα του. 


 Χριστιανοί προστατεύουν μουσουλμάνους στο Κάιρο την ώρα που προσεύχονται.


Το 1968, οι αφροαμερικανοί αθλητές Tommie Smith και John Carlos ύψωσαν τις γροθιές τους σε ένδειξη αλληλεγγύης στη "Μαύρη Δύναμη". Μετά από αυτή την κίνηση, αποβλήθηκαν από τη διοργάνωση.


Εβραίοι κρατούμενοι κατά τη στιγμή της απελευθέρωσής τους από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στον Έλβα το 1945.


Ένας μοναχός προσεύχεται για έναν ηλικιωμένο άντρα που πέθανε ξαφνικά, περιμένοντας το τραίνο, στη Shanxi Taiyuan της Κίνας.


Ένας σκύλος εν ονόματι Leao κάθεται για δεύτερη συνεχόμενη μέρα δίπλα από τον τάφο του ιδιοκτήτη του, ο οποίος σκοτώθηκε στις κατολισθήσεις του Ρίο ντε Τζανέιρο, στις 15 Ιανουαρίου 2011.


Ένα παιδί από τη Ρουμανία προσέφερε σε έναν αστυνομικό ένα μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς, στη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά των μέτρων λιτότητας στο Βουκουρέστι.


O πρώην αρχηγός αστυνομίας της Φιλαδέλφεια, Ray Lewis. συλλαμβάνεται επειδή συμμετείχε στις διαδηλώσεις του κινήματος "Occupy Wall Street" το 2011.


Αδερφές βγάζουν σε φωτογραφία τρεις φορές την ίδια πόζα σε διάφορες χρονολογίες.


Ένας ρώσος βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου "προσκυνάει" το τανκ που οδηγούσε κάποτε.

 


[via]

Φωτογραφία
18

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
PhotoΒiennale 2023: 13 επιλογές από τη μεγάλη φωτογραφική διοργάνωση της Θεσσαλονίκης

Φωτογραφία / 13 εκθέσεις που ξεχωρίζουν στη PhotoΒiennale 2023 της Θεσσαλονίκης

Τα γυμνά του Man Ray, τα αυτοπορτρέτα του Martin Parr, μια μεγάλη κεντρική έκθεση με τίτλο «Το φάντασμα του λαού» και πλήθος ακόμα ατομικών και ομαδικών φωτογραφικών εκθέσεων περιλαμβάνονται σε μια καλλιτεχνική πρόταση διάρκειας τεσσάρων μηνών που διοργανώνει το MOMus.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Φωτογραφία / «Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ η μεγάλη αναδρομική έκθεση της σπουδαίας φωτογράφου, εικαστικού και ακτιβίστριας με τον σαρκαστικά μοιρολατρικό τίτλο «This Will Not End Well».
THE LIFO TEAM

σχόλια

15 σχόλια
Δίπλα στον "Γάλλο που ξεσπάει σε λυγμούς όταν τα ναζιστικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το Παρίσι",εκείνη η μαντάμ χειροκροτάει !!!Ή η φωτο δεν είναι αυτή που λέει η λεζάντα,ή αν είναι πράγματι από αυτήν την μέρα,τότε αλλάζει όλο το νόημα!Ο κύριος κλαίει από συγκίνηση που παρελαύνουν οι ναζί και ψυλλιάζομαι πως αυτό ισχύει.Γιατί να βγουν στους δρόμους να τους δούνε;Συγκρίνετέ το με τα αντίστοιχα, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα το 1941:Δεν είχε βγει ψυχή έξω,εκτός από τους γνωστους.
ο αιχμάλωτος πολέμου που στέκεται μπροστά στον Himmler δεν είναι ο περιβόητος Horace Greasley, του οποιου η ιστορία αγάπης είναι μοναδική....αλλά κάποιος δύσμοιρος Σοβιετικός (βλ. πηλίκιο του) του οποίου το μέλλον είναι ζοφερο...που πέθανε αιχμάλωτος όπως άλλοι χιλιάδες σύντροφοι του
1. Νομίζω ότι η φώτο με τον αυστραλό που φιλάει την καναδή φίλη του όταν την έριξε κάτω αστυνομικός σε διαδήλωση είναι ψέμα!Επειδή είχε γίνει θέμα θυμάμαι ότι είχε αποδεικτεί ότι ήταν απλά ένα ζευγάρι με φίλο φωτογράφο που μπήκε ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους αστυνομικούς για να τραβήξουν αυτή τη φωτογραφία.Επομένως δεν είναι και τόσο "ανθρώπινη,πηγαία στιγμή" για να συγκινηθούμε.2.Γιατί θα πρέπει να συγκινηθώ με την στρατιωτικό που βλέπει το παιδί της μετά από 7 μήνες θητείας στο Ιράκ?Επιλογή δική της ήταν να πάει να βοηθήσει τη χώρα της να σκοτώσει κανένα άμαχο ιρακινό και σε αντάλλαγμα να πάρει τον πανύψιστο μισθό που παίρνουν σε τέτοιες πςριπτώσεις όλα αυτά τα υπανθρωποειδή!Η ιρακινή μάνα που έχασε το παιδί της από τις σφαίρες των συστρατιωτών της θα κλαίει περισσότερο.3.κι εμένα τελικά περισσότερο από όλες μ'αρέσει το παιδάκι που ακούει πρώτη φορά!!!
lee....να σου πω...οσον αφορα του Αμερικανους στρατιωτες, και εγω αυτο σκεφτομουν. Δεν ξερω τί γινεται με τον στρατο σε Ιαπωνια/Κορεα, και στον Β' Παγκοσμιο δεν πηγαινες, σε πηγαινανε! Αλλα οσον αφορα Ιραν/Ιρακ...η κυρια που αγκαλιαζει το παιδι της...ας πηγαινε σχολειο για αλλη καριερα και οχι ROTC....
Δεν μπορώ να μπω σε διαδικασία να κάνω σκέψεις για ενδεχόμενη προπαγάνδα πίσω απο κάποιες απο αυτές τις φωτογραφίες, γιατί απλά είναι συγκλονιστικές.Τις κοιτούσα ξανά και ξανά για να ξεχωρίσω την πιο αγαπημένη μου και συνέχεια άλλαζα γνώμη.Τελικά καταλήγω σε αυτή με τον ιερέα που στη δίνη της εξέγερσης διαβάζει τον στρατιώτη που χτυπήθηκε και κοιτάζει γύρω του και αυτή με το γάλλο πολίτη που ξεσπάει σε λυγμούς όταν μπαίνουν οι ναζί στην Γαλλία.
σε πρωτο επίπεδο είναι ωραίες και συγκινητικές αλλά σε δεύτερο επίπεδο είναι άκρως προπαγανδιστικές, τόσο που λίγοι θα το καταλάβουν και ακόμη πιο λίγοι δε θα επηρεαστούν υποσυνείδητα σε πολλα θέματα.
Συγκλονιστικές οι περισσότερες. Πέρα από την ομορφιά τους όμως, πολλές αποτελούν προσωπικές στιγμές πόνου ή/και συγκίνησης των προσώπων που απεικονίζονται οι οποίες με φέρνουν σε αμηχανία και με κάνουν να αναρωτιέμαι κατά πόσο είναι θεμιτό για τον εκάστοτε φωτογράφο να εισβάλει κατά αυτόν τον τρόπο στην ιδιωτικότητα του καθενός, πιθανότατα πολλές φορές χωρίς καν την έγκριση του υποκειμένου.