H Space Lady είναι κάτι σαν τον θηλυκό Moondog. Έγινε γνωστή παίζοντας μουσική στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο με ένα μικρό αρμόνιο. Συνήθως έπαιζε διασκευές διάσημων κομματιών, που τους άλλαζε τα φώτα, γενικά, αλλά το έκανε με μοναδικό τρόπο. Έγραφε, όμως, και δικά της, πολύ καλά κομμάτια, όπως το «Synthesize me». Όταν ήταν 20 χρονών, κατά τη διάρκεια μιας έκτρωσης, είχε μια εξωσωματική εμπειρία που την σημάδεψε. Ήταν σίγουρη ότι τα λίγα λεπτά που έμεινε πάνω στο χειρουργικό τραπέζι την είχαν απαγάγει εξωγήινοι. Έτσι, για πολλά χρόνια ήταν μια αξιολάτρευτη και ταλαντούχα weirdo που πίστευε στους εξωγήινους και διέδιδε το μήνυμά τους μέσω της μουσικής. Ήταν ένα γνήσιο παιδί των λουλουδιών. Τώρα είναι μια πολύ προσγειωμένη κυρία, με πολλή όρεξη να μιλήσει για όλα όσα αφορούν τη ζωή της.
Πότε ξεκίνησες να φτιάχνεις μουσική;
Μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή μου συνηθίζαμε να τραγουδάμε ύμνους όταν ήμουν 4 ή 5 χρονών περίπου. Στην ηλικία των 6 ξεκίνησα μαθήματα πιάνου με τη μητέρα μου. Οι γονείς μου αγαπούσαν την κλασική μουσική και ήθελαν και τα τρία παιδιά τους να αριστεύσουν σε κάποιο όργανο, αλλά ήμουν μέτρια στο πιάνο. Ποτέ δεν είχα το κίνητρο να εξασκηθώ αρκετά για να γίνω καλή. Ξεκίνησα να παίζω φλάουτο στη σχολική μπάντα όταν ήμουν 10 χρονών, αλλά δεν διέπρεψα ούτε σε αυτό, αν και μου άρεσε πολύ. Στο λύκειο έκανα μαθήματα πιάνου με μια καταπληκτική δασκάλα πιάνου και προχώρησα αρκετά – μέχρι που κέρδισα και βραβείο σε έναν διαγωνισμό. Συνέχισα να κάνω πιάνο για 3 χρόνια στο κολέγιο, τα παράτησα, όμως, όλα για να μπω στο κίνημα των χίπις στο Σαν Φρανσίσκο το 1967. Δεν ξανάπιασα πλήκτρα μέχρι το 1980, που έπρεπε να παίζω μουσική στους δρόμους της Βοστώνης για να στηρίξω την οικογένειά μου που ολοένα και μεγάλωνε.
Ήταν πιο εύκολο για σένα να κάνεις διασκευές;
Ναι! Μου άρεσε να αποτίω φόρο τιμής σε ένα μεγάλο τραγούδι και να προσπαθώ να το αποδώσω με το μοναδικό στυλ της Space Lady. Έχω γράψει αρκετά τραγούδια και μερικά είναι αρκετά καλά αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μεγάλη τραγουδοποιό, τουλάχιστον όχι ακόμη. Ίσως μου πάρει άλλα 20 χρόνια.
Γιατί, όμως, αποφάσισες να παίζεις μουσική στους δρόμους εκείνη την εποχή;
Ο Joel, o συγχωρεμένος ο άντρας μου, κρυβόταν επειδή είχε λάβει το χαρτί στρατολόγησης για να πάει να πολεμήσει στο Βιετνάμ και συνεπώς αρχίσαμε να ζούμε μποέμικα. Η μουσική που παίζαμε στους δρόμους ήταν ένας τρόπος να διατηρήσουμε χαμηλό προφίλ. Δεν ζούσαμε ακριβώς στον δρόμο, αν και σε αρκετές περιπτώσεις βρεθήκαμε να είμαστε άστεγοι, να κοιμόμαστε μέσα στο αμάξι ή στο Golden Gate Park, όταν το επέτρεπε ο καιρός, και σε μερικούς καλούς φίλους που είχαν χώρο για 5 άτομα για να κοιμηθούν στο πάτωμα.
Πώς αντιμετώπιζαν οι άλλοι τον τρόπο ζωής σου και αυτά που έκανες;
Υπήρξαν δυο φορές που κάποιοι γνωστοί μας κάλεσαν την Υπηρεσία Προστασίας Παιδιού. Ο Joel, όμως, κατάφερνε πάντα να τους πείθει για τους λόγους που το κάναμε αυτό. Ήταν επίσης πνευματώδης και γοητευτικός, έτσι και τις δύο φορές οι Αρχές μάς άφησαν ήσυχους, επειδή πίστεψαν ότι όλα πήγαιναν καλά. Όσον αφορά τη μουσική, οι τουρίστες συνήθως με αγνοούσαν – εκτός από τους Ευρωπαίους, που πάντοτε ήταν ενθουσιώδεις και με ενθάρρυναν να ταξιδέψω στο εξωτερικό. Οι χίπις λάτρευαν τη μουσική μου, αλλά ήταν συνήθως απένταροι και μου έδιναν κέρματα αλλά και κρυστάλλους, ποιήματα, μπάφους, μέχρι και αρωματικά στικάκια. Τη μεγαλύτερη εκτίμηση και στήριξη την είχα από την γκέι κοινότητα του Castro District. Πάντοτε, όμως, υπήρχαν και κάποιοι επικριτές, όπου και αν έπαιζα, και μερικοί έμποροι δεν με άφηναν να παίζω μπροστά ή δίπλα στο μαγαζί τους.
Θα το έκανες πάλι σήμερα;
Σίγουρα όχι με τα παιδιά. Αν και μάλλον δεν θα ήταν πιθανό να την βγάλεις καθαρή πλέον. Τη δεκαετία του '80 και του '90 στο Σαν Φρανσίσκο υπήρχε ακόμη ανοχή για τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής μας.
Ποιο ήταν το πιο περίεργο που σου συνέβη στον δρόμο;
Μερικοί τουρίστες με πλησίασαν μια φορά και τους άκουσα να λένε: «Για να δούμε τι σκαρώνει αυτός ο τρελός με τα φτερά!». Γέλασα πάρα πολύ, ειδικά όταν με πλησίασαν και είδαν ότι είμαι γυναίκα. Σοκαρίστηκαν κι έτρεξαν να φύγουν χωρίς να δουν τι σκαρώνει αυτή η τρελή! Το χειρότερο που μου συνέβη ποτέ ήταν όταν με πλησίασε μια συμμορία από κορίτσια κι ένα από αυτά με χτύπησε στο πρόσωπο και το μάτι μου μελάνιασε, ενώ το αρμόνιο και το κράνος μου εκτοξεύτηκαν. Σοκαρίστηκα, αλλά το χειρότερο ήταν ένα γκρουπ από τουρίστες που δεν έκαναν τίποτα για να με βοηθήσουν. Παρακολουθούσαν σαν να βλέπουν τηλεόραση. Δικαιώθηκα την επόμενη μέρα, όταν ο αδερφός της κοπέλας με βρήκε σε διαφορετική τοποθεσία και μου απολογήθηκε για την απαίσια συμπεριφορά της αδερφής του. Σε κάποιο Halloween έπαιζα μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος από μεταμφιεσμένους, όταν ήρθε προς το μέρος μου ένας τύπος ντυμένος «The Space Lady», με ένα κράνος με κέρατα αντί με φτερά κι ένα ξύλινο ακορντεόν! Το καταχάρηκα.
Τι ένιωσες όταν η μουσική σου ανακαλύφθηκε μετά από τόσο καιρό;
Στην αρχή δυσπιστία, τουλάχιστον μέχρι την περασμένη άνοιξη που άρχισα να περιοδεύω και είδα την αγάπη και τον ενθουσιασμό του κόσμου από κοντά. Ήξερα από διάφορα e-mails που έπαιρνα αυτά τα χρόνια ότι υπήρχαν άνθρωποι που καταλάβαιναν αυτό που έκανα, αλλά δεν είχα ιδέα ότι ήταν τόσο πολλοί. Το αίσθημα που βιώνω τώρα είναι αυτό της έκστασης.
Γιατί είσαι ντυμένη σαν μούσα; (Είναι, όντως, μούσα;)
Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις για το κουστούμι μου, ότι είναι μιας μούσας, ενός αγγελιαφόρου των θεών ή ενός διαστημάνθρωπου. Βασικά, όμως, το κράνος με τα φτερά είναι μια θεατρική τακτική για να τραβήξει την προσοχή και την περιέργεια και να ιντριγκάρει τη φαντασία.
Ποια είναι η αγαπημένη σου μυθική ηρωίδα και γιατί;
Η Πολύμνια, επειδή αντιπροσωπεύει τους ιερούς ύμνους και την αρμονία που αγαπώ. Και, φυσικά, ο γιος της ήταν ο Ορφέας, ο μεγαλύτερος τραγουδοποιός της αρχαίας Ελλάδας.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Φοβάμαι ότι οι επόμενες γενιές θα καταστρέψουν κάθε ίχνος άγριας ζωής που έχει απομείνει στη Γη και ούτε που θα τους λείψει ή θα το πάρουν χαμπάρι. Τότε η ζωή σε αυτό τον πλανήτη θα είναι αποκομμένη από τη φύση και πλαστική, όπως συνηθίζαμε να λέμε οι χίπις. Το βλέπω να γίνεται στα παιδιά ήδη.
Πιστεύεις ακόμα στους εξωγήινους;
Φυσικά, γιατί όχι; Θα ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι είμαστε τα μόνα νοήμονα όντα στο Διάστημα.
Τι ξέρεις για την Ελλάδα;
Γνωρίζω ότι είναι η γενέτειρα της δημοκρατίας, το σπίτι μεγάλων φιλοσόφων, όπως ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, ο τόπος όπου άνθισαν τα μαθηματικά που χρησιμοποιούμε ακόμη, η χώρα της καλύτερης αρχιτεκτονικής του αρχαίου κόσμου και η χώρα καταγωγής διάσημων και σπουδαίων ανθρώπων όπως οι Mαρία Κάλλας, Frank Zappa, Spiro Agnew, Michael και Olivia Dukakis, George Stephanopoulοs, Arianna Huffington. Επίσης, ξέρω ότι τώρα, με την οικονομική κρίση, περνάει πολύ δύσκολες στιγμές. Παρ' όλα αυτά, φαντάζομαι ότι θα περάσω καταπληκτικά, κι έτσι ανυπομονώ!
* Η Space Lady θα εμφανιστεί την Κυριακή 7/09 στο Some Bizzare, Σοφοκλέους 7-9 στις 9 μ.μ.
Και αμέσως μετά στην Θεσσαλονίκη την Δευτέρα 8/09 στο Les Yper Yper, Γ.Σταυρου 4 στις 9 μ.μ. με είσοδο 5 ευρώ.
σχόλια