«...Μετά τον θάνατο της μάνας μου το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα, για μένα είχε στοιχειώσει. Ενιωθα να τρελαίνομαι εκεί μέσα. Ανοιγε μια πόρτα και νόμιζα πως θα έβγαινε η μητέρα μου. Ακουγα μουσική και περίμενα πως θα ερχόταν να χορέψει στο σαλόνι...»
Από το βιβλίο του Γιάννη Παπαμιχαήλ «Εχω ένα μυστικό».
Το διαμέρισμα κόστισε στην Βουγιουκλάκη 2.000.000 δραχμές το 1962 και ήταν σχετικά φτηνό για την εποχή. Ξόδεψε όμως πολλά χρήματα τα επόμενα χρόνια -ειδικά μετά το γάμο της τρία χρόνια αργότερα με τον Δ. Παπαμιχαήλ- για ανακαινίσεις και αλλαγές.
Ήταν στον τέταρτο όροφο ολοκαίνουργιας πολυκατοικίας που είχε σχεδιαστεί απ' τον Α. Κοτσίκη και είχε 7 δωμάτια. Ξεχώριζε το δεύτερο σαλόνι, που η Βουγιουκλάκη το αποκαλούσε "σαλόνι της κυρίας", και όπου έβαζε όλα τα δώρα που της έκαναν οι θαυμαστές της. Πάντως ήθελε και την ιδιωτικότητά της η Αλίκη, και κάλυψε τις τζαμαρίες του σπιτιού με σκουρόχρωμες κουρτίνες για να μη φαίνεται τίποτα στους απέξω.
Εκεί έζησε μέχρι και το τέλος της ζωής της, είτε με τον Γιάννη Παπαμιχαήλ (μέχρι την ενηλικίωσή του) είτε με τη βοηθό της, είτε με τους συντρόφους της. (Ο τελευταίος ήταν ο Κώστας Σπυρόπουλος, που εξαναγκάστηκε τελικά να εκκενώσει το σπίτι, μετά το θάνατό της, και μετά από σχετικό αίτημα του γιου της.)
Σε συλλεκτικό τεύχος του περιοδικού «Γυναίκα» το 1968, η Αλίκη άνοιξε το σπίτι της και μίλησε για την ιστορία του. Τη φωτογράφηση έκανε η Ευσταθία Ναυπλιώτου.
σχόλια