Ένας γκέι στην Ελλάδα

Ένας γκέι στην Ελλάδα Facebook Twitter
27

Είμαι 22 χρονών. Κατοικώ και σπουδάζω κάπου στην επαρχία. Μακριά από το αστικό κέντρο στο οποίο έζησα και μεγάλωσα. Η ανατροφή μου είχε όλα τα απαραίτητα και με το παραπάνω. Εργατικούς και πρόθυμους γονείς να με διδάξουν τα μαθήματα μιας ευπρεπούς και σωστής πορείας που θα όφειλα να ακολουθήσω στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Από τη γέννησή μου μέχρι σήμερα δεν στερήθηκα τίποτα. Είχα την υγεία μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, καταπληκτικούς εκπαιδευτικούς και μια πολύ όμορφη γειτονιά στα προάστια, για να παίζω και να εξερευνώ ως πιτσιρικάς, χωρίς τους κινδύνους του κέντρου. Λίγο πολύ θεωρούσα τον εαυτό μου προνομιούχο.

Από πάντα το ήξερα. Από πάντα ήμουν σίγουρος. Είχα κάτι, a «special» quality που λένε, το οποίο μέχρι πριν από την εφηβεία δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Ένα αίσθημα ότι κάτι δεν κάνω σωστά. Μια εμμονή ότι δεν λειτουργεί το μυαλό μου όπως θα έπρεπε να λειτουργεί. Στην εφηβεία και κατόπιν ψαξίματος, το συνειδητοποίησα. Είμαι ομοφυλόφιλος. Γκέι. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο αυτή η νέα ανακάλυψη έτρωγε τα σωθικά μου. Είχα ενοχές απέναντι στη ίδια μου την ύπαρξη. Θεωρούσα ότι ως γκέι, πρόδιδα τους γονείς μου, τους παππούδες μου, τους φίλους μου. Σε μια ηλικία όπου το σώμα υφίσταται αλλαγές και οι ορμόνες αρχίζουν να παίρνουν μπρος, το άγχος και η υποτιθέμενη καταπίεση από πρακτικά τα πάντα, είναι τεράστιο. Πόσο μάλλον όταν κουβαλάς και αυτό το φορτίο της «ανωμαλίας» επάνω σου. Δεν χρειάζεται και πολύ για να διαλυθείς σε 1000 κομμάτια.

Μεγαλώνοντας, ακούς για σεξ και ντρέπεσαι που δεν αντιμετωπίζεις την ιδέα της πράξης με τον ίδιο τρόπο 10όπως όλος ο περίγυρός σου. Προκειμένου να αποδείξεις ότι είσαι νορμάλ, προσπαθείς να κάνεις σχέση με κοπέλες και γιατί όχι, σεξ μαζί τους, ακόμα και αν πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να λειτουργήσεις. Και για ένα διάστημα αυτό σου προσφέρει μια εφήμερη λύση. Κανείς δεν πρόκειται να σε υποπτευθεί αφού έχεις γκόμενα. Οι φίλοι σε θαυμάζουν και οι γονείς φουσκώνουν από υπερηφάνεια που το αγοράκι τους έγινε άντρας. Μέχρι σε ένα σημείο πιστεύεις και συ ότι «άλλαξες» ότι δεν περνούσες παρά μια φάση και ότι αυτό ήταν. Σου πέρασε. Έτσι συνέβη και με μένα. Και για 3 χρόνια, ξέχασα την αληθινή μου ταυτότητα, ερωτεύτηκα μια κοπέλα, την αγάπησα και με αγάπησε και άφησα στην άκρη το σκοτεινό μου μυστικό.

Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό για πάντα. Η ισχυρή έλξη για το τι είσαι πραγματικά, βγαίνει πάντα στην επιφάνεια. Ό, τι άνθρωπος και να είσαι. Όσο και να προσπαθείς να καταπιέσεις τα αμαρτωλά πάθη σου, αυτά θα βγουν και θα σε δαγκώσουν στα οπίσθια. Διότι πλέον δεν είσαι παιδί, αλλά νεαρός ενήλικας. Πας σε γκέι μαγαζιά και προσπαθείς να εκτονωθείς και να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Πας σε ύποπτα μέρη μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις πουθενά αλλού να πας. Δεν μένεις με τους γονείς σου, αλλά φεύγεις για σπουδές εκτός, οπότε κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει να εκφραστείς ελεύθερα. Είναι όμως έτσι; Είναι μόνο η οικογένεια σου που σε κάνει να καταπιέζεις το τι πραγματικά είσαι προκειμένου να μην τους στείλεις νοσοκομείο με έμφραγμα; Όχι. Δεν είναι. Είναι όλη η κοινωνία. Οι ετεροφυλόφιλοι, οι ομοφυλόφιλοι (είτε «inside the closet» είτε «out 'n' proud» ), οι περιπτεράδες, οι μπακάληδες, οι καθαρίστριες.

Κρύβεσαι απ όλα και απ όλους. Κόμπλεξ; Μήπως δεν θα έπρεπε ένας ομοφυλόφιλος να κρύβεται και να είναι περήφανος γι αυτό που είναι και να τους γράψει όλους στα παλαιότερα των υποδημάτων του; Αλήθεια; Ο γκέι φοβάται περισσότερο να εκφράσει ανοιχτά τον έρωτά του απ όσο φοβάται η κοινωνία να αντικρίσει το θέαμα. Και πώς να το κάνει αυτό, εφόσον υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα κάποιος καλοθελητής να το σφυρίξει στη μαμά και στο μπαμπά ή ακόμα χειρότερα να σου πετάξουν πέτρα στο κεφάλι; Εδώ θα πείτε, πως για να έχω ενοχικά αισθήματα και φόβους γι αυτό που είμαι, πάει να πει ότι συνειδητοποιώ πως δεν είναι σωστό αυτό που κάνω και  ότι πρέπει να «αλλάξω». Χάρη στη κοινωνία μας, αλήθεια, το έχω ευχηθεί ένα εκατομμύριο φορές να μπορούσα να το αλλάξω. Αλλά οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και προτιμούμε να αλλάξουμε όλο τον κόσμο παρά τον εαυτό μας.

Βέβαια δεν είναι θέμα το αν θέλω να αλλάξω και γιατί θέλω να αλλάξω, διότι απλούστατα δεν μπορώ. Και όντως δεν μπορώ. Δεν ισχύει εδώ το «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω». Ζήτα από έναν εκ γενετής τυφλό να ανοίξει τα μάτια και να δει. Θέλει; Ναι. Μπορεί; Όχι. Για να μην παρεξηγηθώ, να τονίσω πως δεν αντιλαμβάνομαι ούτε βιώνω πλέον την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια ή αναπηρία. Στέκομαι μόνο στον «εκ γενετής» χαρακτήρα της και στο ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι επίκτητη. Μύθοι λένε πως ο απόμακρος πατέρας και η δυναμική μάνα, ενδεχομένως να κάνουν έναν γιό πούστη ή μια κόρη λεσβία. Οι δικοί μου γονείς ήταν όπως ορίζει το πρότυπο, κι όμως εγώ ήμουν γκέι. Επίσης δεν με κακοποίησε σεξουαλικά ποτέ και κανείς, και το αναφέρω για να προλάβω τα σχετικά σχόλια.  Άρα σίγουρα δεν γίνεσαι γκέι, αλλά γεννιέσαι. Κάποιοι επιστήμονες λένε ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν διαφορετικά τα χρωμοσώματά τους από τους ετερόφυλους. Ας πιάνονται και ας χορεύουν και καλαματιανό τα χρωμοσώματα αν θέλουν. Μικρή σημασία έχει. Είμαστε και εμείς άνθρωποι όπως και συ. Τι έχει ωθήσει την κοινωνία να έχει στρεβλή εικόνα για την ομοφυλοφιλία; Μα φυσικά όλα αυτά που πάνε πακέτο με την ομοφυλοφιλία εξαιτίας της ίδιας της κοινωνίας!!

Και εξηγώ:

«Ο γκέι είναι ανώμαλος και πάει σε στενά σοκάκια και κάνει σεξ με αγνώστους»

Και η χοντρή που κάνει δίαιτα για να γίνει όμορφη, σηκώνεται το βράδυ και πάει κρυφά και αδειάζει τη ντιβανοκασέλα με τα κρυμμένα σοκολατάκια. Και οι δύο κάνουν κάτι κρυφά προκειμένου να μην τους κατηγορήσει κανείς για τα «ελαττώματά» τους.

«Οι γκέι ντύνονται με φανταχτερά ρούχα,  βγάζουν τα φρύδια τους, μιλάνε περίεργα και σπάνε καρπό»

Όλοι οι γκέι ΔΕΝ κάνουν ΟΛΑ τα παραπάνω. Εγώ, όπως και εσύ, έχουμε δικαίωμα στο να επιλέγουμε τη διαμόρφωση της εικόνας μας βάσει γούστου. Δεν ντύνονται όλοι οι μαύροι σαν τον Jay Z, ούτε όλες οι γριές φοράνε τσεμπέρι.

«Όσοι γκέι εκφράζουν δημόσια τις προτιμήσεις τους το κάνουν για να προκαλέσουν και δεν σέβονται τη δημόσια αιδώ».

Οι γκέι που εκφράζουν δημόσια τις προτιμήσεις τους, δικαίως το κάνουν και δεν πρόκειται να σου ζητήσουν την άδεια. Όσο αφορά την δημόσια αιδώ, τι σε κάνει να νομίζεις ότι εσύ την τιμάς περισσότερο όταν σχεδόν βγάζεις τα μάτια σου με τη κοπέλα σου μες τη μέση του δρόμου; Αν μη τι άλλο, ο πιο προχωρημένος γκέι θα δώσει ένα φιλί σε κάποιο παγκάκι ή θα κρατιέται χέρι-χέρι με τη σχέση του. Σιγά μην παρεξηγηθεί η δημόσια αιδώς.

Αυτό μου θυμίζει μια πρόσφατη συζήτηση με μια καλή φίλη η οποία ενώ είναι άκρως συμφιλιωμένη με τη σεξουαλική μου ταυτότητα, σε μια παρόμοια συζήτηση περί εξωτερίκευσης προτιμήσεων, μου απάντησε πως δεν είναι ό, τι καλύτερο για τον κόσμο να βλέπει δύο άντρες να φιλιούνται (δεν λέω για δύο γυναίκες, γιατί αυτό θεωρείται σέξι. Πάρε και κατάλαβε). Τότε συνειδητοποίησα ότι η φίλη μου απλά ανέχεται και συμβιβάζεται με τη φύση μου αλλά δεν την κατανοεί πραγματικά. Όπως άλλωστε κάνει και ο πιο ακομπλεξάριστος άνθρωπος σε τέτοιου είδους καταστάσεις.

Στη τελική σε όποιον δεν αρέσει κάτι, έχει το ελεύθερο να μην το κοιτάζει. Ούτε εμένα μου αρέσει να βλέπω περιττώματα κατοικίδιων στο πεζοδρόμιο ή γόπες από τσιγάρα, αλλά δεν θα μισήσω τα ζώα και τους ιδιοκτήτες τους, ούτε θα κακολογήσω τους καπνιστές. Απλά θα προσπαθήσω να μην τα πατήσω τα σκατά. Τα παραδείγματα που φέρω είναι εντελώς τυχαία και πάλι εξηγώ πως δεν ταυτίζω την ομοφυλοφιλία με κάτι από τα παραπάνω.

Τώρα έχει σειρά το θέμα «Θεός» που πολλοί χριστιανοί, από αυτούς που θυμούνται ότι είναι χριστιανοί 5 λεπτά πριν την ανάσταση, επικαλούνται συχνά πυκνά.

 

«Ο Θεός έφτιαξε τον άνδρα και τη γυναίκα με σκοπό την αναπαραγωγή οπότε αφού δύο άντρες ή δύο γυναίκες δεν μπορούν να αναπαράγουν το είδος, σημαίνει πως είναι αφύσικο να έρχονται σε σεξουαλική επαφή».

Το γνωρίζω. Το έμαθα από τις ταινίες και το βιβλίο Βιολογίας της πρώτης γυμνασίου. Όταν ο μπαμπάς αγαπάει τη μαμά τότε ο μπαμπάς αλλάζει τον αδόξαστο της μαμάς και μετά από 9 μήνες ο πελαργός φέρνει το βρέφος. Σύμφωνοι. Έλα όμως που υπάρχει ο παράγοντας της σαρκικής απόλαυσης. Οι άντρες δεν είναι αποθήκες σπέρματος και οι γυναίκες μηχανές παραγωγής βρεφών. Κάνουν σεξ για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους και για να εκδηλώσουν τον έρωτά τους με τον πιο φυσικό και όμορφο τρόπο. Σωστά; Εάν λοιπόν δεχτούμε ότι «δια της φυσιολογικής οδού» το σεξ είναι επιτρεπτό και σύμφωνα με τα χριστιανικά πρότυπα, τότε γιατί η πλειοψηφία ανδρών και γυναικών έχουν έφεση στον στοματικό και τον πρωκτικό έρωτα;  Γιατί τους αρέσει, το ευχαριστιούνται και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρέπονται γι αυτό. Άρα συμφωνούμε πως, ή όλοι έχουμε δικαίωμα να τη βρίσκουμε στο σεξ όπως θέλουμε, ή ότι όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί και θα καούμε στη κόλαση.

Ας πάμε λίγο πιο βαθιά στα της χριστιανικής πίστης, εκεί που στο «Λευιτικό» της αγίας γραφής  λέει πως «είναι μίασμα να πλαγιάζουν μαζί δύο άντρες και ότι όσοι το κάνουν πρέπει να θανατωθούν». ΤΕΛΟΣ! ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ! ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ. Αν διαβάσουμε λίγο πιο κάτω όμως, λέει πώς τα ανυπάκουα προς τους γονείς παιδιά πρέπει να λιθοβολούνται και ότι η ανάμιξη διαφορετικών ειδών υφασμάτων θεωρείται μίασμα. Ωραία. Μαζί με την εξόντωση των ομοφυλόφιλων, πάρτε σειρά να σκοτώσετε τα παιδιά σας και να κάνετε στάχτη όλες τις βιομηχανίες ενδυμάτων. Αυτό δεν κάνουν οι καλοί χριστιανοί; Δεν νομίζω Τάκη.

Ας κλείσουμε την αγία γραφή όμως και ας σκεφτούμε και κάτι άλλο, έτσι για να καταλήξουμε κάπου. Έχετε σκεφτεί ότι όταν εκφράζετε ανοιχτά τις, συνήθως πολύ άσχημες, απόψεις σας για τους ομοφυλόφιλους, το παιδί του γείτονα, του αδερφού σας ή γιατί όχι, το δικό σας παιδί μπορεί να είναι ομοφυλόφιλοι; Έχετε σκεφτεί ότι με κάθε λέξη σας το παιδί αντί να στραφεί στον «ίσιο δρόμο» απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από εσάς, από τον εαυτό του και από την ζωή που το περιμένει στο μέλλον; Το πρόβλημα δεν μας αφορά μόνο όταν μας συμβαίνει. Δεν είμαστε άτρωτοι, ούτε είμαστε η εξαίρεση. Το ξέρετε ότι το παιδί που σας ακούει εύχεται να είχε πεθάνει μόνο και μόνο επειδή δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί επάξια μπροστά στα στάνταρντ που έχετε θέσει εσείς γι αυτό;

Νομίζετε ότι τα λόγια μίσους και οι ιδεολογίες και τα στερεότυπα που η κοινωνία παπαγαλίζει από το μεσαίωνα μέχρι σήμερα, θα αποτρέψουν το παιδί σας από το να αποδεχτεί τη φύση του; Τα ετεροφυλόφιλα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα γίνουν άκαρδα, σκληρά και με μηδαμινή κατανόηση απέναντι στους συνανθρώπους τους, ενώ τα ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ, το τονίζω, ομοφυλόφιλα παιδιά θα υποφέρουν μέχρι να τους στείλουν όλους στο διάολο.

Και εκεί παίζουν 2 ενδεχόμενα:

Είτε θα απελπιστούν σε σημείο πού θα ζήσουν μια ψεύτικη ζωή, θα μισήσουν την ύπαρξή τους και μπορεί ακόμη και να βάλουν τέλος στη ζωή τους όπως έχουν κάνει χιλιάδες «ανώμαλα» παιδιά, είτε θα αποδεχτούν τον εαυτό τους, θα θριαμβεύσουν και θα πετύχουν. Σε αυτή τη περίπτωση όμως μην περιμένετε κανένα απολύτως ευχαριστώ.

Σκέψου πριν κρίνεις, πριν καταδικάσεις και πριν μιλήσεις. Κάποιος άνθρωπος που σε χρειάζεται και σε αγαπάει, έχει την ανάγκη σου.

Μην τον απογοητεύσεις.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ

27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

Ελλάδα / Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

«Με την αναστολή των ενεργειών για τη λειτουργία του πρώτου Ξενώνα Φιλοξενίας ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας, η κοινότητα μας παραμένει χωρίς κανένα δίκτυ στοιχειώδους προστασίας»
NEWSROOM

σχόλια

19 σχόλια
Αρχικά να πω ένα μεγάλο μπράβο! Το κείμενό σας με άγγιξε βαθιά, γιατί κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ κάποτε (σε πρωιμότερη ηλικία όμως). Δεν θέλω να σταθώ τόσο στα αυταπόδεικτα (την ωριμότητα του κειμένου, την ωριμότητα του συγγραφέα του, την υπερηφάνια που γεμίζω διαβάζοντας κάτι τέτοιο από συνομίληκό μου σχεδόν) αλλά σε ένα μόνο σημείο, που κατά τη ΔΙΚΗ μου γνώμη έχετε παρουσιάσει μονάχα τη μία πλευρά του νομίσματος:«Οι γκέι ντύνονται με φανταχτερά ρούχα, βγάζουν τα φρύδια τους, μιλάνε περίεργα και σπάνε καρπό» Τα σχόλιά σας περί ελευθερίας της διαμόρφωσης της εικόνας μας με βρίσκουν σύμφωνο, ειδικά όταν πρόκειται για γενικευτικές διατυπώσεις (πρβ. ΟΛΟΙ οι ομοφυλόφιλοι είναι έτσι). Ωστόσο πιστεύω ότι το γενικό "εξτραβαγκάντ", στερεοτυπικό κατά τα άλλα, σημερινό είδωλο του Γκέι αποτελεί μονάχα την άμυνα των συγκεκριμένων ανθρώπων απέναντι στην αποδοκιμασία. Η προβολή ενός συμπλέγματος (κατωτερότητος π.χ.) είναι στην ουσία η αντιπαραβολή του στο πρόβλημα. Δεν είναι όμως πανάκεια! Συνεπώς, στηρίζω ασφαλώς την ελευθερία στην αυτοδιάθεση (συμπεριφορολογική, ιδεοσυγκρασιακή κλπ) όμως αντιμετωπίζω αυτές τις εικόνες με πλήρη απάθεια και αυστηρότητα. Προτιμώ την εικόνα ενός χειραφετημένου ομοφυλόφιλου, υγιούς και κοινωνικά "άνετου". Μην μπερδεύουμε την ελευθερία έκφρασης με την προβολή συμπλεγμάτων και την πρόκληση!
Εξαιρετικό κείμενο με ένα μόνο αδύναμο σημείο:"Μύθοι λένε πως ο απόμακρος πατέρας και η δυναμική μάνα, ενδεχομένως να κάνουν έναν γιό πούστη ή μια κόρη λεσβία. Οι δικοί μου γονείς ήταν όπως ορίζει το πρότυπο, κι όμως εγώ ήμουν γκέι. Επίσης δεν με κακοποίησε σεξουαλικά ποτέ και κανείς, και το αναφέρω για να προλάβω τα σχετικά σχόλια. Άρα σίγουρα δεν γίνεσαι γκέι, αλλά γεννιέσαι."Επιστημονικά συμπεράσματα δεν βγαίνουν από μία μόνο περίπτωση. Ας αφήσουμε την επιστήμη να κάνει τη δουλειά της όπως ξέρει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η εξάλειψη του ρατσισμού είναι (και πρέπει να είναι) εντελώς ανεξάρτητα από επιστημονικές απόψεις.
Τα ενδεχόμενα αποτελέσματα ερευνών ίσως ηρεμήσουν ή γιγαντώσουν το πρόβλημα του ρατσισμού. Δεν γίνεται να κρατηθούμε έξω από αυτό, καθώς οι ερευνές γίνονται πάνω μας, αφορούν τους συντρόφους μας κι αν κάποιο αποτέλεσμα επιβεβαιώσει την υπόθεση των παθιασμένων φαλλοκρατών ότι η ομοφυλοφιλία είναι ανωμαλία, πιστέψτε με, θα αρχίσουν να μας αφορούν περισσότερο τα ερευνητικά αποτελέσματα!
ενοχλουμαι και ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ που ζουμε σε μια κοινωνια που χρειαζεται να το εξηγησεις -εστω κ ετσι υπεροχα, οπως εσυ- και να παλεψεις για να καταλαβουν καποιοι την διαφορετικοτητα. εγω ομως δεν θελω να την καταλαβουν (χεστηκα! ας μην την καταλαβουν ποτε), αλλα να την σεβαστουν! ποτε θα ερθει ο ρημαδοκαιρος που συμπεριφερομαστε οπως νιωθουμε επιτελους; χωρις εκπτωσεις! οχι υπερβολικα κ ουτοπικα πραγματα. απλα,καθημερινα: για παραδειγμα εγω να φοραω ο,τι θελω κι εσυ να φιλας οποιον θελεις...ειμαι 25 χρονων, γυναικα, στρειτ και σ'αγαπω που τα ειπες τοσο ωραια.
Πολυ ωραίο κείμενο και μπορώ να πω πως δίνει ελπίδα σε πολλούς gay εφήβους. Αν και εγω προσωπικά σαν ένας gay δεκατριων ετών δεν είχα και δεν εχω κανένα πρόβλημα με την αποδοχή του εαυτού μου και θα έλεγα πως ειναι κατι που μου αρέσει. Απο την άποψη των προβλημάτων μου τα μοναδικά που εχω ειναι το εξαντλητικό bullying στο σχολείο μου καθώς και η μέρα του coming out μου.
Συμφωνω με ολους τους παραπανω, και ενα εχω να πω:με λιγη προσοχη (σε υγεια και κακοτοπιές), το οτι εισαι γκέι θα ειναι ο,τι καλυτερο εχει συμβει στη ζωη σου!!!Μπορουμε να ζησουμε απιστευτα ευτυχισμενες και γεματες ζωες! Θα το δεις!(ειμαι 37)
Εκεινη η απροσδιοριστη χρονικη στιγμη, καπου αναμεσα στο τελος της παιδικης ηλικιας και στις απαρχες της εφηβειας, αποτελει ισως την πιο ζορικη εως και εφιαλτικη περιοδο της ζωης του γκει ατομου αναλογα με το προσωπο και τις συνθηκες που εχει να αντιμετωπισει ο καθενας. Ειναι η στιγμη που συνειδητοποιεις οτι "κατι παει λαθος" ή " δεν ειμαι σαν τους αλλους". Κι ενω το ετεροφυλο παιδι θα συνεχισει να απολαμβανει την παιδικοτητα του για πολλα χρονια ακομη, το αντιστοιχο γκει αναγκαζεται να ωριμασει αποτομα, να ερθει σε συγκρουση με τον εαυτο του, τα ταμπου και τις προκαταληψεις. Αναγκαζεται να περασει απο τη διαδικασια του πενθους για τον χαμενο εαυτο μεχρι να μπει σε μια αλλη διαδικασια αναγεννησης. Οσο πιο νωρις γινεται τοσο το καλυτερο. Αυτη την πολυ ευασθητη περιοδο ειναι πολυ σημαντικο να υπαρχουν τριγυρω ατομα με ανοιχτες κεραιες και αποθεματα αγαπης αλλα και γνωσης να στηριξουν τα παιδια αυτα. Ευσεβοποθισμοι; Μαλλον ναι, αυτο εχει δειξει η δικη μου εμπειρια τουλαχιστον. Δεν σκεφτομαι τον εαυτο μου πια αλλα τα νεαρα παιδια που θα αναγκαστουν να περασουν απ το κρεβατι του Προκρουστη μεχρι να καταφερουν να ταιριαξουν με τον ενα ή τον αλλο τροπο σ αυτο τον κοσμο. Και δυστυχως δεν τα καταφερνουν ολα με την ιδια επιτυχια. Ειχα δει προσφατα μια εξαιρετικη ταινια σχετικη και την θυμηθηκα μολις διαβασα τα λογια σου γιατι μου εδωσαν τον ιδιο τονο αισιοδοξιας. Λεγεται "Prayers for Bobby". Αξιζει για οποιον θελει να την δει
Νομίζω πως πολλοί συμφωνούμε με το κείμενό σου, έτερο/ομοφυλόφιλοι, αλλά η κοινωνία θέλει χρόνο για να αποδεχτεί αλλαγές σ'ένα ας το πούμε "σύστημα αξιών". Κατά τον ίδιο τρόπο, και οι γυναίκες πριν χειραφετηθούν αντιμετώπισαν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα και για μεγάλο διάστημα (και είναι κάτι που σε αρκετές μικρο-κοινωνίες ακόμα συναντάται).Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις το '90 αποδείχτηκε ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος δεν είναι ασθένεια. Αυτό το λέω μόνο για να τονίσω ότι οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή γίνεται σε βάθος χρόνου και ξεκινά από την παιδεία.Πρώτα όμως πρέπει ν'αποδεχτούμε στον ίδιο μας τον εαυτό αυτό που είμαστε. Με αγάπη και κατανόηση για όλους τους ομοφυλόφιλους φίλους μου.
Μπράβο για το άρθρο σου, είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό ένας τόσο νέος άνθρωπος να αποτυπώνει με τέτοιο τρόπο τις σκέψεις του. Με άγγιξε το κείμενό σου. Σας χαίρομαι εσάς που το μυαλό σας 'κόβει' περισσότερο και δεν αφήσατε τον εαυτό σας να τον σέρνουν οι αρνητικές σκέψεις για χρόνια. Εγώ άργησα πάρα πολύ να αποδεχθώ το ποιος τελικά είμαι, έπρεπε να γίνω 26, (τώρα είμαι 30), αλλά ό,τι πέρασα, το πέρασα μόνος μου και επιβίωσα (μακρυά απο αντικαταθλιπτικά και τάσεις αυτοκτονίας) και είμαι περήφανος που έστω και αργά (αν και ποτέ δεν είναι αργά όπως λένε) αποδείχθηκα τον εαυτό μου και τώρα είμαι καλά. Επιτέλους τώρα ζω τη ζωή και όσοι άνθρωποι είναι γύρω μου συνεχίζουν να με αγαπούν και να με σέβονται όπως και πριν. Είμαι σίγουρος ότι το κείμενό σου θα βοηθήσει πάρα πολλά παιδιά που είναι ακόμα μπερδεμένα.
Πολυ δυνατο και περιεκτικο σε υπερτατο βαθμο το κειμενο . Ας το διαβασουν καποιοι για να παραδειγματιστουν για τη ζωη τους , καποιοι για να σταματησουν να ασχολουνται με τις ζωες των αλλων . Ολοι εχουν δικαιωμα να ζησουν με το δικο τους σωστο τροπο !
Ωραίο το κείμενο. Πρωπικά είμαι 30 χρονών straight. Κάτι που ανέφερες όμως θα με κάνει να διαφωνήσω... 'Τότε συνειδητοποίησα ότι η φίλη μου απλά ανέχεται και συμβιβάζεται με τη φύση μου αλλά δεν την κατανοεί πραγματικά. Όπως άλλωστε κάνει και ο πιο ακομπλεξάριστος άνθρωπος σε τέτοιου είδους καταστάσεις.' Προσωπικά δεν εχώ κανένα τέτοιο πρόβλημα και το θεωρώ τελείως φυσιολογικό...και πολλοί άλλοι γνωστοί μου...
Να μην επαναλαμβάνομαι και εγώ. Συμφωνώ με τους παραπάνω για όσα λένε! :) Εξαιρετικό το κείμενο σου (στην έκθεση πρέπει να έπαιρνες καλούς βαθμούς) Να τονίσω ότι το πιο βασικό είναι να αποδεχτεί κανείς τον εαυτό του όσο πιο νωρίς γίνεται ηλικιακά. Σε αυτό παίζουν ρόλο και κάποιες συνθήκες βέβαια (εγώ ήμουν τυχερός και βρέθηκα με έναν "όμοιο" μου από το δημοτικό, οπότε μαζί αντιμετωπίσαμε τις όποιες δυσκολίες.) Διαφορετικά δε γνωρίζω τι πορεία θα είχε η ζωή μου. Πάντως ποτέ δε σκέφτηκα ότι αυτό ήταν κάτι κακό για μένα (άσχετα που οι περισσότεροι το θεωρούν κακό) διότι εγώ δεν έκανα κακό σε κανένα, δεν έβλαψα ποτέ κανένα. Να είστε υπερήφανοι γι'αυτό που είστε, να μη ντρέπεστε για τίποτα, να έχετε δίπλα σας άτομα που σας καταλαβαίνουν και σας αγαπούν και η ζωή προχωράει! Υ.Γ Η άποψή μου είναι, αν πιστεύετε ότι κάποια άτομα (συγγενείς κυρίως) θα είναι δυστυχισμένοι αν το μάθουν, καλύτερα να μη τους το πείτε ποτέ (μπορεί να έρθει η ώρα να σας το πουν εκείνοι.) Καλύτερα να είναι ευτυχισμένοι με το ψέμα, παρά δυστυχισμένοι με την αλήθεια.
Έχω σχεδόν τα διπλά σου χρόνια. Αλλά ό,τι έγραψες και όπως το έγραψες με άγγιξε γιατί αφορά σε κοινές εμπειρίες και βιώματα.Μην αισθάνεσαι καθόλου ένοχος, απεναντίας να αισθάνεσαι υπερήφανος για αυτό που είσαι και να το υποστηρίζεις. Και, όπως είπε και ο Γιάννης (Λευκό Τραγί), μην περιμένεις μπράβο από κανένα. Η ευτυχία στη ζωή είναι στιγμές. Ζήσε την, λοιπόν, με αξιοπρέπεια με τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν.Γ.
Μπραβο σου για ενα ειλικρινες αρθρο . Πιστευω οτι ολοι μας θα αποκτησουμε μεγαλυτερη δυναμη στο λογο μας , οταν συντομα και συ και εγω και τα παιδια που σχολιαζουμε , γινουμε επωνυμοι ομοφυλοφιλοι . Δεν το εχω καταφερει ουτε εγω παρα μονο σε λιγα ατομα στο περιβαλλον μου και στον αδερφο μου , αλλα τοτε ειναι που δειχνεις οτι δεν εχεις προβλημα με αυτο που εισαι και δεν εχεις αλλωστε τιποτα για το οποιο να ντρεπεσαι , γιατι λοιπον να το κρυβεις . Ελπιζω το 2014 τουλαχιστον , να μας βρει ολους μας σε αυτο το σημειο αποδοχης .
Όποιος γονιός διαβάσει το άρθρο αυτό,και έχει υποψίες ότι ο γιός του/κόρη του είναι γκέυ,ας του μιλήσει.Κι οι υποψίες συνήθως βγαίνουν αληθινές.Χωρίς κλάματα,φωνές,ιστορίες.Ας βγούν οι γονείς από την άρνηση.Έχουν αυτό το χρέος .Θα σώσουν μια ζωή,τη ζωή του παιδιού τους.
ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΕΙΜΑΙ 47 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΜΗΤΕΡΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΙ.Κ ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑΤΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ .ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΣΩΣΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Κ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ.Κ ΦΥΣΙΚΑ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ.ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ Κ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΗΧΙΣΜΕΝΟΣ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟ ΟΥΤΕ ΘΑ ΤΙΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΙ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ Κ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ.Κ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ .....ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ Κ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ Κ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΔΕΧΤΕΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ......ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΜΙΚΡΑ....ΕΙΜΑΙ Κ ΜΕΓΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ......ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.
είμαι κι εγώ πολύ κοντά στη δική σου ηλικία, με πολλούς προβληματισμούς για τη σεξουαλική μου ταυτότητα! το κείμενο σου έβαλε σε σειρά της άαπειρες σκέψεις μου για το θέμα.ευχαριστώ και ό,τι καλύτερο για τη ζωή σου εύχομαι
Αγαπητέ φίλε,και εγώ γκέι είμαι, και μεγαλύτερος από εσένα σε ηλικία (38), και εγώ (μετά από πολύ αγώνα) συμφιλιώθηκα με τον εαυτό μου...Συμφωνώ σε όλα αυτά που γράφεις και σε συμμερίζομαι.αλλά γράφεις: "είτε θα αποδεχτούν τον εαυτό τους, θα θριαμβεύσουν και θα πετύχουν. Σε αυτή τη περίπτωση όμως μην περιμένετε κανένα απολύτως ευχαριστώ"Πάντα & Ποτέ μην περιμένεις 'ευχαριστώ' από άλλους για πράγματα που κάνεις για τον εαυτό σου! Μπράβο να λες, και θα συνεχίζεις. και αν δεν είχαν το αποτέλεσμα που ζητούσες, θα ξαναπροσπαθείς & ξανα & ξανα μέχρι να το καταφέρεις.2ον (πράγμα που το ανακάλυψα αργα στη ζωή μου & με βοήθεια ψυχολόγου) να κάνεις πράγματα που να ικανοποιούν & γεμίζουν εσένα! χωρίς υπερβολές ή παρορμήσεις...αυτές μπορεί να βγάλουν από το δρόμο σου. καλη συνέχειαΓιάννης
...εγω αυτό για το "μην περιμένετε κανένα απολύτως ευχαριστώ" το κατάλαβα αντίστροφα. Οτι δηλαδή ας μη περιμένουν οι γονείς (και άλλοι συγγενείς) του gay παιδιού που τα κατάφερε κάποια στιγμή να γυρίσει να τους ευχαριστήσει. Σύμφωνα με όσα πολύ σωστά λέει το παλικάρι, αν ο gay γιός ή κόρη τελικά πετύχει θα είναι απο καθαρό πείσμα και χωρίς πραγματική υποστήριξη (για να μη πω αποθάρρυνση) οπότε ποιόν και γιατί να γυρίσει να ευχαριστήσει από την οικογένεια του/της όπως υποτίθεται κάνουν αντίστοιχα τα καλά straight παιδιά όταν πετύχουν στη ζωή.
Αφού είμαι ο πρώτος καθώς βλέπω που σχολιάζει, να συστηθώ. 42, γιατρός, ομοφυλόφιλος.Όλα αυτά που λες ότι προσπάθησες να έχεις σχέση με κοπέλες, όλη η καταπίεση του "φοβερού μυστικού", πηγάζουν, όπως σε όλους μας από την σε βαθμό χρόνιας κακοποίησης διαπαιδαγώγηση ενάντια στο ενδεχόμενο να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος και κυρίως ενάντια στο ενδρχόμενο να είναι πετυχημένος και ευτυχισμένος ως ομοφυλόφιλος. Οι ενοχές, η αίσθηση ότι πρέπει να αλλάξεις είναι αποτέλεσμα του τρόπου διαπαιδαγώγησης. Κανένας ετεροφυλόφιλςος δεν μπαίνει στην ίδια διαδικασία, στοιχηματίζω ότι κάτι θα κατάφερνε.Πολλοί θεωρούν ότι ο Θεός ή η Φύση όρισε τα παράγματα όπως τα αντιλαμβάνονται. Βάζουν τη δική τους γνώμη στο στόμα κάποιου άλλου, πιο αξιόπιστου, πιο επιδραστικού. Σήμερα ξέρουμε ότι η ομοφυλοφιλία υπάρχει σε όλα σχεδόν τα είδη, στον άνθρωπο υπήρχει και υπάρχει, μόνο η οδός υλοποίησης της επιθυμίας σήμερα είναι πιο υγιής, πιο ηθική, αν θέλεις. Σήμερα πολλοί πολιτικοί, υπουργοί και βουλευτές στην ΕΕ, δήμαρχοι κλπ είναι ανοικτά gay και πολλές φορές με νομικώς αναγνωρισμένη σχέση. Αυτό δημιουργεί ελπίδες, αλλά οι κίνδυνοι είναι πιο κοντά μας από τις ελπίδες. Μπορεί ένας ξένος ανοικτά gay υπουργός να γίνεται δεκτός με τις προσήκουσες τιμές -ας κάνουμε κι αλλιώς- αλλά η βία, οι διακρίσεις, η Καθυστέρηση είναι πιο δίπλα μας. Πολλοί βλέπουν τις εξελίξεις, κάνουν το βήμα και απλά τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το 80% των αστέγων 18-24 ετών στη Ν. Υόρκη είναι lgbt που έχουν φύγει ή εκδιωχθεί από το σπίτι τους. Η ΝΥ μπορεί να έχει gay γάμους, αλλά η δική τους πραγματικότητα είναι άλλη, ζοφερή. Σίγουρα χρειάζεται περισσότερη κινητοποίηση, και δημιουργία θεσμών αλληλοϋποστήριξης. Η κρίση διαλύει τις όποιες δομές πρόνοιας, αλλά και παλιότερα, το πελατειακό σύστημα στηριζόμενο στην οικογένεια και το σόι, πρωτόγονα συστήματα, παρείχε τα οφελήματά του μόνο σε όσους είχαν τέτοια στήριξη, μέσα στην οικογένεια. Κρατάει το άτομο μέσα, ακόμα και αν δε θέλει, και όλοι συλλήβδην στηρίζουν έναν πολιτευτή. Φάρες, που βλέπουμε και στα Τούρκικα σήριαλ. Μόνος έξω, οι πιθανότητες να πιάσεις μια δουλειά ήταν μικρότερες. Πάλι όμως μόνο με ανάπτυξη, με πραγματικές δουλειές και όχι βουλευτικά βολέματα, με τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτηθείς, μπορείς να βάλεις στραβά το καπελάκι σου. Εδώ ή έξω. Εν τοιαύτη περιπτώσει τόσος κόσμος φεύγει.