Τις τελευταίες μέρες, που είναι και πάλι επίκαιρο, ξανακυκλοφόρησε στο ίντερνετ - και το ξαναβάζω κι εγώ.
Η ιδεολογία της χρεοκοπίας; "Κάτσε να φάμε και να πιούμε εμείς τώρα, αφού είμαστε οι καλύτεροι και πάντα θα επιβιώνουμε. Κι αν όχι ας γκρινιάζουμε κατηγορώντας τους άλλους".
Ένα άρθρο που με εκπλήσσει με το (ας το πω αγγλικά) cockiness του και την (ας την πω ελληνικά) αβάσιμη αλαζονεία του.
Οι πολιτικές μας στον τωρινό αιώνα συμπυκνώθηκαν στο υπερκομματικό "Άσε, θα δούμε αργότερα" που προσωποποίησε ο αναποφάσιστος Καραμανλής, ο δε ΓΑΠ προσπάθησε να περάσει κάποια μέτρα, αλλά δειλιασε και τελικά έκοβε ξανά και ξανά μισθούς και συντάξεις.
Αυτά τα "καλά είμαστε, άσε τα μόνιμα, διαρθρωτικά, δύσκολα μέτρα και την πάταξη της φοροδιαφυγής για αργότερα" και τα "μωρέ έχει ο Θεός για την Ελλαδίτσα μας" μας έδιναν ελπίδα για δεκαετίες.
Ο Θεός όμως δεν είχε, τα σωστά μέτρα δεν τα πήρε κανένας και το κύριο άρθρο της "Ε" δεκατρία χρόνια μετά, μοιάζει με μπλακ χιούμορ - και μπορεί να είναι... [via]
OK...
σχόλια