Ιδού η Ρόδος! Από τον Νίκο Δήμου

Όποιος ελπίζει/περιμένει/πιθανολογεί, ότι αυτή η χώρα θα σωθεί από Δημάρχους και γενικότερα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ή αιθεροβάμων ή πλήρως απομακρυσμένος από τη λειτουργία των Δήμων και το ποιόν του συρφετού που τα διοικεί. Μπορεί ο κ. Μπουτάρης ή ο κ. Καμίνης (τυχαία επιλογή ονομάτων) και μερικοί άλλοι να είναι και άξιοι και τίμιοι και δραστήριοι, αλλά αν ο μέσος Έλληνας γνώριζε πόσοι άχρηστοι τρώνε από τους Δήμους, θα τους πετούσε πέτρες. Για να εκλεγεί ένας Δημοτικός σύμβουλος θα πρέπει να μαζέψει έναν αριθμό ψήφων, τον οποίο δε συλλέγει με το λόγο του (συνήθως ο Δήμαρχος και κάνα δυο στελέχη ίσως μπορέσουν να πούνε μερικά πράγματα σε μια προεκλογική συγκέντρωση), ούτε βέβαια με το έργο του, καθώς ό,τι καλό γίνεται το καρπώνεται ο Δήμαρχος. Τα ψηφαλάκια έρχονται δια της γνωστής οδού. Οι εργολαβίες και οι απευθείας αναθέσεις έργων (τα μεγάλα έργα τα σπάμε σε μικρά και η απευθείας ανάθεση επιτρέπεται μέχρι κάποιο ποσό) έχουν αναχθεί σε επιστήμη.Ένα τιποτένιο παράδειγμα:Σε Δήμο 13.000 κατοίκων, ο γαμπρός ενός δημοτικού συμβούλου (απόφοιτος Δημοτικού ο σύμβουλος και δεξιός ψάλτης στην ενορία), διατηρεί μπακαλικάκι. Το μπακαλικάκι, βεβαίως, δεν έχει δουλειά (κατανοητό λόγω μεγάλης διαφοράς στα προιόντα, σε σχέση με τα σουπερμάρκετς). Παρόλα αυτά καταφέρνει να περνάει στη συγκεντρωτική κατάσταση πελατών-προμηθευτών το αξιοσέβαστο ποσό των 40.000 ευρώ ετησίως (μοιρασμένο σε διάφορα τιμολόγια) για προιόντα που παρέχει στο Δήμο. Αυτό συμβαίνει επί 8 συνεχόμενα χρόνια. Στην περιοχή δραστηριοποιούνται ένα σωρό εταιρείες, οι οποίες, φαντάζομαι, μπορούν να προσφέρουν τα ίδια ή και καλύτερα προιόντα σε ανταγωνιστικότερες τιμές. Το ίδιο συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των Δήμων. Οι περισσότεροι Δήμαρχοι διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς και πληρώνουν τους συμβούλους από εκεί, τουλάχιστον όσους φέρνουν πολλούς σταυρούς, μολονότι μισθό πλέον δικαιούνται μόνο οι αντιδήμαρχοι, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας και ο δήμαρχος. Μαζεύουν εκεί το μισθό των αντιδημάρχων, κάνουν παρακράτηση για το φόρο του κάθε αντιδημάρχου και μοιράζουν μετά την πίτα ανάλογα. Για να καταλήξω συμφωνώντας με τον αρθρογράφο, οι Δήμαρχοι θα σώσουν την Ελλάδα, ίσως κάποια μέρα, πριν από αυτό όμως, θα την έχουν αποτεφρώσει.

Στην Ελλάδα για δύο πράγματα δεν μιλάνε τα κόμματα, για τις αμυντικές δαπάνες, (όλοι οι αμυντικοί προυπολογισμοί ψηφίζονταν απο όλους) και για την εκκλησιαστική περιουσία, τυχαίο; Μπροστά στην εκκλησία, όλοι κάθονται προσοχή, μόνο ο συγχωρεμένος ο Τρίτσης τα έβαλε με τους παπάδες, άσχετα αν δεν κατάφερε τίποτα.