☛ Η Ντίνα Κώνστα αφηγήθηκε την πολυκύμαντη ζωή της στον Χρήστο Παρίδη, σε μια συνέντευξη που συζητήθηκε όσο λίγες στο ελληνικό Ίντερνετ το Σαββατοκύριακο:
«Υπέροχη. Την έχουμε ταυτίσει με κωμικούς ρόλους λόγω των ατέλειωτων τηλεοπτικών επαναλήψεων, αλλά ήταν εξαιρετική και στο λεγόμενο "σοβαρό ρεπερτόριο". Θα ήθελα πολύ να διαβάσω μια αυτοβιογραφία της, η ζωή της φαίνεται συναρπαστική» έγραψε ο Lucretius, με τον Άρη Κωνσταντινίδη να προσθέτει:
«Είναι κρίμα που δεν δόθηκε η ευκαιρία σ' αυτή την ηθοποιό να παίξει αρχαία τραγωδία. Στέρεο και ισχυρό ταλέντο. Δεν είναι ωραίο να τη θυμόμαστε περισσότερο για τις τηλεοπτικές της επιτυχίες και λιγότερο για τις δυνατότητές της».
☛ Το πρόβλημα με τη «νεκρή ζώνη» της Τοσίτσα που συμπεριλάβαμε στην καθιερωμένη στήλη «Οι πληγές της πόλης» σχολίασε ο/η Γράφων: «Η απλότητα θέλει λίγη γενναιότητα, κάμποσο όραμα και πολλή αποφασιστικότητα. Μόνη λύση για την Τοσίτσα, τα Εξάρχεια, το Μουσείο, είναι η επέκταση του τελευταίου στο Πολυτεχνείο.
»Τα νομικά επιχειρήματα ότι το κληροδότημα σχετίζεται με το Πολυτεχνείο ως σχολή είναι σαθρά. Είναι θέμα ερμηνείας. Να υπενθυμίσω ότι και το κτίριο του Μικρού Πολυτεχνείου (συμβολή Πατησίων, Φωκίωνος Νέγρη και Χανίων) κληροδότημα ήταν και όμως νοικιάστηκε για χρόνια από πολυεθνική αλυσίδα ειδών ρουχισμού. Οι αρχιτέκτονες μπορούν να ορέγονται ένα νέο, αποκλειστικά μουσειακό κέλυφος για κάποια άλλη χρήση.
»Ας περιορίσουν τον οίστρο και το πάθος στους στη μετατροπή χρήσης του ήδη υπάρχοντος κτιρίου. Η αλλαγή χρήσης ιστορικών κτιρίων δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να μην εξελίσσεσαι και να κάνεις ξανά και ξανά τα ίδια λάθη. Η πόλη και οι κάτοικοί της έχουν ανάγκη να επεκταθεί ο οίκος όπου φιλοξενούνται οι Μούσες. Στόχος είναι να περάσουμε από τον καιρό των μουσώνων στον καιρό των Μουσών».
☛ Την περασμένη εβδομάδα ο Νικόλας Σεβαστάκης διερωτήθηκε γιατί να αναρτά κανείς φωτογραφίες των θυμάτων με αφορμή τις εικόνες φρίκης που κατακλύζουν τα social media απ' όσα τραγικά σημειώνονται τις τελευταίες εβδομάδες στη Συρία.
«Το να θες να προκαλέσεις το συναίσθημα του άλλου και να το οδηγήσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, κατ' εμέ, δείχνει ότι υπάρχει θέμα χειριστικής προσωπικότητας, δεδομένου ότι αναρτάς κάτι που είναι ήδη ευρέως γνωστό, άρα δεν το κάνεις για να ενημερώσεις ή να πληροφορήσεις» επισήμανε το «σαλιγκάρι», ενώ ο αναγνώστης που υπογράφει ως «γελαστό νερό» τόνισε:
«Όπως πάντοτε, η δυναμική των γεγονότων υπερβαίνει τις αναλύσεις μας καθώς και τα όρια των όποιων πιθανών αντιδράσεων. Για μία ακόμη φορά οι πολλοί δεν θα κάνουν τίποτα γιατί, απλούστατα, ακόμα κι αν το θέλουν, δεν μπορούν».
☛ Στον κακογραμμένο μύθο του αυτοδημιούργητου μεγιστάνα αφιέρωσε την εβδομαδιαία στήλη του ο Δημήτρης Πολιτάκης, πυροδοτώντας μια μεγάλη συζήτηση στο LiFO.gr.
«Αν μου επιτρέπετε, με όλο τον σεβασμό, τολμώ να πω ότι γράψατε μια σελίδα μη πειστικών ή αδιάφορων, κατά τη γνώμη μου, αντιρρήσεών σας για την επιχειρηματική δραστηριότητα, τις διανοητικές αναζητήσεις αλλά και την αυτοπροβολή και τη ματαιοδοξία αυτών των ανθρώπων και μετά προειδοποιήσατε όσους τυχόν σας κριτικάρουν να μη σας χαρακτηρίσουν συριζαίο ή "πρασινοφρουρό".
»Φοβάμαι ότι δεν είναι το καλύτερο απ' όσα άρθρα σας έχω διαβάσει. Ναι, η προσωπολατρία στον χώρο της τεχνολογίας υπάρχει, το hype υπάρχει, η δηθενιά υπάρχει. Αλλά οι εταιρείες αυτών των ανθρώπων (και το ίδρυμα του Bill Gates) υπάρχουν επίσης, παράγουν αληθινά προϊόντα ή υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται από αληθινούς ανθρώπους.
»Φυσικά, έχουν διατυπωθεί έγκυρες αντιρρήσεις: μαζική κατάχρηση προσωπικών δεδομένων χρηστών, συστηματική φοροαποφυγή, μέτρια περιβαλλοντική πολιτική, σποραδικές καταγγελίες για τις συνθήκες εργασίας. Αλλά από μόνο του το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να συμμετέχουν στη δημόσια συζήτηση για θέματα που τους ενδιαφέρουν ή που επηρεάζουν με την ισχύ τους (ιδίως ο Bill Gates για την παγκόσμια φτώχεια και τις υποδομές υγείας στον τρίτο κόσμο και ο Elon Musk για τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης, το ταξίδι και τη μετεγκατάσταση ανθρώπων στον Άρη και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – τον Bezos δεν τον έχω πολυπαρακολουθήσει) πιστεύω ότι δεν μπορεί να συγκαταλεγεί στα αρνητικά αλλά στα θετικά τους στοιχεία» ήταν το μακροσκελές σχόλιο του/της patsis.
Με τη σειρά του ο AltReality έγραψε: «Άρθρα σαν αυτό θα τα κάνουν case study οι ιστορικοί του μέλλοντος για να παρουσιάζουν την ιδεολογική μεταβολή της χώρας. Είναι πολύ ενδιαφέρον πώς από την επιδίωξη της "κοινωνικής κινητικότητας μέσω της εκπαίδευσης" το '60 φτάσαμε στη σύγχρονη δικτατορία του ελάχιστου κοινού παρονομαστή.
»Πάντως, ο Musk, που είναι ο κύριος στόχος του άρθρου, δεν είναι "ένας με λεφτά, αυτοδημιούργητος, που έβαλε και μαλλιά" αλλά industry disruptor σε τρεις ασύνδετους τομείς (Ιnternet payment, ΕV και Διάστημα) που είναι "εξαγώγιμοι" και με καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Όλα αυτά γίνονται την ίδια ώρα που στη χώρα μας οι πρωτότυπες εγχώριες εταιρείες νέων τεχνολογιών μπορεί να απασχολούν 200-300 άτομα».
σχόλια