Η Χάνια Γιαναγκιχάρα, συγγραφέας του πολυσυζητημένου «Λίγη Ζωή», μιλά στη LiFO

Η Χάνια Γιαναγκιχάρα, συγγραφέας του πολυσυζητημένου «Λίγη Ζωή», μιλά στη LiFO Facebook Twitter
Πιο τρομακτικά από τον ίδιο τον Τραμπ είναι όμως η δειλία, ο επαρχιωτισμός και η εσωστρέφεια, στοιχεία που πολλοί συμπατριώτες μου έβγαλαν προς τα έξω σε αυτές τις εκλογές.
1

H πολυσυζητημένη Λίγη Ζωή της Χάνια Γιαναγκιχάρα θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη βιβλίο που μιλάει για τη φιλία, την αγάπη, τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις εκπληρωμένες φιλοδοξίες. Αλλά δεν είναι. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτό. Αν τολμήσεις να βυθιστείς στη σκοτεινιά και στη θλίψη του, θα σε ρουφήξει, και αν αφεθείς, θα σε παρασύρει μαζί του. Όταν το τελειώσεις, θα θέλεις σίγουρα να το συζητήσεις με κάποιον.


Το ογκώδες αυτό μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία τεσσάρων φίλων που προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους σε μια άχρονη Νέα Υόρκη, σ' έναν τόπο που φαντάζει οικείος, απέραντος και ταυτόχρονα κλειστοφοβικός. Ο ευγενής και λαμπερός Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός, ο ταλαντούχος και εγωκεντρικός Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, ο σταθερός Μάλκομ, αρχιτέκτονας, και ο βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο ιδιοφυής και μυστηριώδης Τζουντ, ένας τραγικός ήρωας που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο κλασικό μυθιστόρημα εποχής.


Η Γιαναγκιχάρα γράφει για την αντιφατική φύση των ανθρώπων. Τη βαναυσότητα και την άγρια επιθυμία τους να προκαλούν πόνο, αλλά και την αξιοθαύμαστη ικανότητά τους να αντέχουν στις δυσκολίες και να προσφέρουν ακούραστα την αγάπη τους.


Το βιβλίο της απέκτησε φανατικούς φίλους, χαρακτηρίστηκε «μεγάλο αμερικανικό queer μυθιστόρημα», διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και μπήκε στις βραχείες λίστες των πιο σημαντικών λογοτεχνικών βραβείων (Booker, National Book Award). Όπως ήταν φυσικό, απέκτησε και πολλούς εχθρούς, ενώ ορισμένοι κριτικοί λογοτεχνίας στηλίτευσαν την αδιαφορία της συγγραφέως για τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και την απουσία οποιουδήποτε ιστορικού πλαισίου.

Πιο τρομακτικά από τον ίδιο τον Τραμπ είναι όμως η δειλία, ο επαρχιωτισμός και η εσωστρέφεια, στοιχεία που πολλοί συμπατριώτες μου έβγαλαν προς τα έξω σε αυτές τις εκλογές.


Όπως και να 'χει, όμως, όλοι συμφωνούν πως από τη στιγμή που θα αρχίσεις να διαβάζεις τη Λίγη Ζωή, είναι σχεδόν αδύνατο να μην εμπλακείς συναισθηματικά. Αργά, σταδιακά, σελίδα τη σελίδα, το βιβλίο μοιάζει να «αρρωσταίνει», να «φθείρεται», όπως επιβεβαιώνει η συγγραφέας στη συζήτηση που είχαμε μαζί της, ακριβώς όπως μας φθείρουν ο χρόνος, οι αναμνήσεις και οι πληγές που δεν επουλώνονται πότε. Όσο προχωράει η αφήγηση, συνειδητοποιείς το αναπόφευκτο τέλος, αλλά πλέον ίσως και να το αποζητάς. Σαν τιμωρία και λύτρωση μαζί.


— Η αφηγηματική σας τεχνική συνδυάζει μη γραμμική αφήγηση και διαφορετικές οπτικές στα ίδια γεγονότα. Έχετε δηλώσει ότι ο τρόπος που περιγράφατε αρχικά το βιβλίο στον εκδότη και στον ατζέντη σας ήταν σαν «ένα ρούχο χρώματος όμπρε, κάτι που ξεκινά φωτεινό, άσπρο-γαλαζωπό, και τελειώνει σκοτεινό, σχεδόν μαύρο». Η ροή της ιστορίας εξελίχθηκε στο μυαλό σας σε χρονολογική σειρά και στη συνέχεια τα γεγονότα ανακατεύτηκαν ή γράψατε το βιβλίο με τη ροή που το διαβάζουμε;

Γενικά, δεν γράφω τα πάντα με τη σειρά, αλλά σε αυτό το βιβλίο υπήρχε αυτή η ανάγκη. Επειδή η Λίγη Ζωή είναι σαν ένα συναισθηματικό «προσκύνημα» –για τον συγγραφέα, τον αναγνώστη και τους χαρακτήρες–, ήξερα ότι έπρεπε να νιώθω η ίδια προσωπικά τον τρόπο με τον οποίο τα συναισθήματα του Τζουντ θα άλλαζαν και θα σκοτείνιαζαν, καθώς θα κατανοούσε καλύτερα τη ζωή του. Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο πραγματεύεται, μεταξύ άλλων, την ενηλικίωση, τον τρόπο που τελικά κατανοούμε την παιδική μας ηλικία και τις επιπτώσεις της, καθώς απομακρυνόμαστε από αυτήν. Ο χρόνος στο βιβλίο –και στη ζωή, θα έλεγα– δεν απαλύνει αλλά φωτίζει τα γεγονότα που καθόρισαν τη νεότητά μας.


— Βλέπουμε ότι η LGBT κοινότητα έχει αγκαλιάσει μαζικά το βιβλίο σας. Η πανσεξουαλικότητα και η ομοφυλοφιλία περιγράφονται με έναν πολύ ώριμο και φυσικό τρόπο, σαν να είναι αποδεκτές παντού, εδώ και αιώνες. Ήταν συνειδητή μια τέτοια επιλογή, ώστε να χαρακτηριστεί queer το βιβλίο;

Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί queer ανάγνωσμα, οπότε το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνέβη, χάρη στον συγγραφέα και κριτικό Γκαρθ Γκρίνγουελ και την εφευρετική, γενναιόδωρη ανάγνωσή του που με εξέπληξε, είναι τεράστια τιμή. Ίσως έπρεπε να το είχα σκεφτεί: Η Λίγη Ζωή μιλά για σχέσεις ανάμεσα σε άντρες και η αγάπη μεταξύ αντρών συνιστά τελικά την ομοφυλοφιλία. Το ότι στο βιβλίο οι διαφορετικές εκφράσεις σεξουαλικότητας δεν στιγματίζονται είναι περισσότερο ένα «κλείσιμο ματιού» προς τη συγκεκριμένη υποκουλτούρα μέσα στην οποία είμαι τυχερή να ζω και στην οποία δεν υπάρχει τίποτε σοκαριστικό αναφορικά με τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι μέσα στη συγκεκριμένη κοινότητα δεν αντιμετωπίζουν καθημερινά προκλήσεις και αδιαλλαξία, όπως όλα τα ομοφυλόφιλα ή queer άτομα στην Αμερική και οπουδήποτε αλλού τον 21ο αιώνα. Αλλά σε αυτό το βιβλίο, που είναι ατόφια μυθοπλασία –μια ουμανιστική μυθοπλασία, θα έλεγα–, αυτές οι προκλήσεις βρίσκονται στο παρασκήνιο.


— Ενδιαφέρον έχει επίσης η άποψή σας για την ψυχοθεραπεία. Σύμφωνα με την κριτική που έχετε δεχτεί, την απορρίπτετε εντελώς. Μήπως, τελικά, θέλατε να πείτε, με τον δικό σας τρόπο, ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι μάταιη σε κάποιες περιπτώσεις, όπως σε αυτήν του Τζουντ;

Πάντα θεωρούσα ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα βαθιά ψυχολογικό μυθιστόρημα, που όμως δεν περιλαμβάνει την ίδια την επιστήμη της ψυχολογίας. Εσκεμμένα δεν χρησιμοποίησα ψυχολογικούς όρους και ο αναγνώστης δεν ενθαρρύνεται να προβεί σε διάγνωση για τον Τζουντ. Είμαι από τη φύση μου επιφυλακτική ως προς αυτό τον τομέα, πράγμα που εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον εχθρικό προς την ψυχολογία. Βέβαια, αυτό δεν εξηγεί τα πάντα. Όλοι επαναστατούμε σε κάποιον βαθμό ενάντια στις φιλοσοφίες με τις οποίες μεγαλώσαμε.

Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, πραγματικά θεωρώ ότι η ψυχολογία μπορεί να βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό πολλούς ανθρώπους.

Όμως, ταυτόχρονα, πιστεύω ότι μοιάζει με τη θρησκεία: πρέπει πρωτίστως να πιστεύεις στις δυνατότητές της, σε έναν μεγάλο βαθμό απαιτεί ένα είδος αφοσίωσης από τον ασθενή. Αν δεν μπορείς να δηλώσεις πίστη σε αυτήν, δεν λειτουργεί. Και νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανθεκτικοί στην ψυχολογία. Όσον αφορά τον Τζουντ, πιστεύω ότι θα μπορούσε να τον βοηθήσει, να του προσφέρει μια καλύτερη ποιότητα ζωής, μια λιγότερο βασανισμένη ενήλικη ζωή, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να τον σώσει.

Η Χάνια Γιαναγκιχάρα, συγγραφέας του πολυσυζητημένου «Λίγη Ζωή», μιλά στη LiFO Facebook Twitter
Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί queer ανάγνωσμα, οπότε το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνέβη, χάρη στον συγγραφέα και κριτικό Γκαρθ Γκρίνγουελ και την εφευρετική, γενναιόδωρη ανάγνωσή του που με εξέπληξε, είναι τεράστια τιμή.


— Γεννηθήκατε στο Λος Άντζελες και είστε Χαβανέζα τέταρτης γενιάς. Ο πατέρας σας είναι από τη Χαβάη και η μητέρα σας γεννήθηκε στη Σεούλ. Ποια είναι η γνώμη σας για την αντιμεταναστευτική ρητορική του Τραμπ;

Ο όρος «Χαβανέζος» δηλώνει κάποιον με ντόπιο χαβανέζικο αίμα, οπότε δεν είμαι και τόσο Χαβανέζα. Ωστόσο, είμαι όντως τέταρτης γενιάς, από μια οικογένεια που γεννήθηκε ή μεγάλωσε στη Χαβάη. Η μητέρα μου γεννήθηκε μεν στη Σεούλ, αλλά σε αμερικανική στρατιωτική βάση, οι παππούδες μου από την πλευρά της μητέρας μου γεννήθηκαν στην Αμερική και ο παππούς μου υπηρετούσε στον Αμερικανικό Στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας, παρόλο που «ηθικά» οι καταβολές του ήταν κορεατικές.

Δεν υπάρχει τίποτα αξιοσημείωτο στη ρητορική του Τραμπ. Η Αμερική είχε ανέκαθεν μια αντικρουόμενη σχέση με τους μετανάστες, ειδικά με τους μη λευκούς, και η Ιστορία της στην πραγματικότητα είναι μια σειρά από πολέμους ανάμεσα σ' εκείνους που –κάνοντας την αναγωγή– τους υποστηρίζουν κι εκείνους που βρίσκονται απέναντί τους. Πιο τρομακτικά από τον ίδιο τον Τραμπ είναι όμως η δειλία, ο επαρχιωτισμός και η εσωστρέφεια, στοιχεία που πολλοί, σχεδόν οι μισοί από τους συμπατριώτες μου, έβγαλαν προς τα έξω σε αυτές τις εκλογές. Φαίνεται να έχουν την παγιωμένη πεποίθηση ότι αν δοθεί σε άλλους ανθρώπους (ειδικά σ' εκείνους που δεν έχουν την ίδια εμφάνιση ή τις ίδιες πεποιθήσεις ή δεν έχουν την ίδια θρησκεία) η ευκαιρία να γίνουν κομμάτι της Αμερικής, θα μειωθούν τα δικά τους δικαιώματα στην «αμερικανικότητα».

 
— Πολλά έχουν γραφτεί ήδη για την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου. Κάποια μέσα, μάλιστα, όπως το GQ, έχουν προτείνει τους ιδανικούς ηθοποιούς που θα ενσάρκωναν τους βασικούς χαρακτήρες. Έχετε φανταστεί μια τέτοια μεταφορά; Ποιο θα ήταν για εσάς το ιδανικό καστ;

Πάντα πίστευα ότι ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ θα ήταν ένας καλός Τζουντ, ο Τζεφ Ντάνιελς θα μπορούσε να είναι ένας καλός δρ. Τρέιλορ και για Αδερφό Λουκ μπορώ να φανταστώ τον Κέβιν Μπέικον, τον Τζον Λίθγκοου ή τον Ντένις Ο'Χερ, που είναι ένας ηθοποιός που προβάλλει τη σεμνότητα και την ευγένεια – θα μπορούσα να τον φανταστώ και ως Χάρολντ.

Για τη λατρεία στους ήρωες και τη μεγάλη απήχηση του βιβλίου θα συζητήσουν με το κοινό τη Τετάρτη 5 Απριλίου 2017, στις 19:30, στον Πολυχώρο Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118, 211 3003500) οι δημοσιογράφοι της LiFO Αλέξανδρος Διακοσάββας, Βασίλης Καψάσκης και Γιάννης Πανταζόπουλος, καθώς και ο δικηγόρος και blogger (Proust & Kraken) Νίκος Γρηγοριάδης, ανταλλάσσοντας απόψεις για όλα όσα τους άρεσαν. Συντονίζει η συγγραφέας και μεταφράστρια του βιβλίου Μαρία Ξυλούρη.

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Συζητώντας για ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, τους δωσίλογους της Κατοχής

Βιβλίο / Oι δωσίλογοι, ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας

Μέσα από την έρευνά του σε αρχεία που μέχρι σήμερα παραμένουν κλειστά ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης εξετάζει τα γεγονότα και τα πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές σε μια πολύπαθη και αιματηρή για την Αθήνα περίοδο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πρώτο μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση μπήκε στα ευπώλητα από στόμα σε στόμα

Βιβλίο / Το πρώτο μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση μπήκε στα ευπώλητα από στόμα σε στόμα

Το Λίγα Λόγια για μένα της Καλλιρρόης Παρούση είναι ένα μυθιστόρημα με ποιητικό λόγο που το νεανικό κοινό το ανακάλυψε μέσω word of mouth. Και όπως λέει και ένας φίλος της «ένα καλό βιβλίο είναι σαν μία νάρκη, δεν ξέρεις σε ποιανού την ψυχή θα σκάσει».
M. HULOT
Γκαζμέντ Καπλάνι «Με λένε Ευρώπη»

Το πίσω ράφι / «Με λένε Ευρώπη»: Το βιβλίο ενός Αλβανού μετανάστη για τις περιπέτειές του στην Ελλάδα

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι εναλλάσσει την εμπειρία του στην Ελλάδα με τις μικρές οδύσσειες ανθρώπων που άφησαν πίσω την πατρίδα τους, σε ένα βιβλίο που κινείται διαρκώς μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας και καταπιάνεται με το ανεξάντλητο θέμα της μετανάστευσης και της ταυτότητας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Larry Gus διάβασε τον «Οδυσσέα» του Τζόις περπατώντας τους δρόμους της Αθήνας

The Book Lovers / Ο Larry Gus διάβασε τον «Οδυσσέα» του Τζόις περπατώντας τους δρόμους της Αθήνας

O Νίκος Μπακουνάκης συζητά με τον μουσικό και συνθέτη Larry Gus, aka Παναγιώτη Μελίδη, για τα βιβλία που επηρέασαν τη μουσική του. Πρόκειται για έναν εντελώς ιδιοσυγκρασιακό αναγνώστη.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Μέχρι τον Αύγουστο»: Το ‘χαμένο’ μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έπρεπε να παραμείνει χαμένο

Βιβλίο / «Μέχρι τον Αύγουστο»: Το «χαμένο» μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έπρεπε να παραμείνει χαμένο

Το βιβλίο προσφέρει στιγμιαίες απολαύσεις, αλλά είναι ολοφάνερα ημιτελές και πολλά σημεία του μοιάζουν τόσο κακογραμμένα που καθιστούν απολύτως κατανοητή την επιθυμία του συγγραφέα να μην εκδοθεί ποτέ.
THE LIFO TEAM
Ο σουρεαλιστικός «συντε(λο)γοτεχνικός» κόσμος του Αχιλλέα ΙΙΙ

Βιβλίο / Ο σουρεαλιστικός «συντε(λο)γοτεχνικός» κόσμος του Αχιλλέα ΙΙΙ

Ο βραβευμένος συγγραφέας που μόλις κυκλοφόρησε τη συλλογή διηγημάτων του με τον διφορούμενο τίτλο «Τέλος Πάντων» εξηγεί, μεταξύ πολλών άλλων, γιατί τον απασχολούσε συνέχεια το τέλος του κόσμου, σε σημείο που του έγινε εμμονή.
M. HULOT
Πέρα από τις Ακυβέρνητες πολιτείες: O Τσίρκας, ο Σεφέρης, ο Κοτζιάς και η Χούντα του 1967

Lifo Mini – Series / Πέρα από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες: O Τσίρκας, ο Σεφέρης, ο Κοτζιάς και η Χούντα του '67

H Κωνσταντίνα Βούλγαρη σκιαγραφεί την προσωπικότητα του Στρατή Τσίρκα, μιλά για τη φιλία του με τον Σεφέρη, την πολιτική του δράση μέσα στη Δικτατορία, αλλά και για το πώς έπεισε τον Παύλο Ζάννα να μεταφράσει Προυστ, μέσα στη φυλακή. Στο podcast ακούγονται για πρώτη φορά αποσπάσματα από διάλεξη που είχε δώσει ο Σ. Τσίρκας μαζί με τον Α. Kοτζιά.
THE LIFO TEAM
Σέρχιο Πιτόλ «Συζυγική ζωή»

Το Πίσω Ράφι / «Η συζυγική ζωή»: Η απολαυστική σάτιρα του Σέρχιο Πιτόλ για τις δηλητηριασμένες σχέσεις

Μέσα από τις απέλπιδες προσπάθειες μιας γυναίκας ν’ απαλλαγεί οριστικά από τον άπιστο σύζυγό της, με τη λοξή και ειρωνική ματιά του, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς μεταμορφώνει σε φάρσα αυτό που άλλοι θα έβλεπαν ως τραγωδία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Paul Lynch

Βιβλίο / Paul Lynch: «Υπάρχουν συγγραφείς που παίζουν στο κέντρο του γηπέδου, εγώ παίζω στα άκρα»

Ο πέμπτος Ιρλανδός συγγραφέας που παίρνει το Booker εξηγεί στη Βένα Γεωργακοπούλου γιατί στην Ιρλανδία βγαίνουν τόσο σημαντικά βιβλία, περιγράφει πως σε μια λαϊκή σχολίασαν το βραβευμένο βιβλίο του ως «πολύ μαύρο» και πως αν καθόταν να γράψει κάτι για να κερδίσει, αυτό δεν θα ήταν το «Τραγούδι του προφήτη».
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Nανά Δαρειώτη: «Ε. Ζολά, Κ. Μπλίξεν και Ε. Βουτσινά - Οι συγγραφείς που θα με συνδέουν πάντα με την κουλτούρα του φαγητού»

The Book Lovers / «Ο Ζολά, η Μπλίξεν και η Βουτσινά θα με συνδέουν πάντα με την κουλτούρα του φαγητού»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την δημοσιογράφο γεύσης Νανά Δαρειώτη για όλα εκείνα τα βιβλία που την διαμόρφωσαν αλλά και για τα αστυνομικά μυθιστορήματα που την ξαναέβαλαν στον κόσμο της ανάγνωσης μετά από μια βασανιστική περίοδο long covid που πέρασε τελευταία.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ