Οι κατασκευαστές βιολιών σήμερα είναι αδύνατο να βρουν το ξύλο που χρησιμοποιούσε ο Αντόνιο Στραντιβάρι.
Μετά από έρευνες όμως φάνηκε πως κάποιοι μύκητες μπορούν να τους βοηθήσουν, καθώς η επεξεργασία του ξύλου με ειδικούς μύκητες αλλάζει τη δομή του και επιτρέπει την κατασκευή βιολιών της ίδιας τονικής ποιότητας.
Ο κατασκευαστής βιολιών Στραντιβάριους χρησιμοποιούσε ξύλο από δέντρα που μεγάλωναν την περίοδο 1645-1715, στο μέσο της λεγόμενης «Μικρής Εποχής των Παγετώνων». Τότε το ξύλο μεγάλωνε αργά και ομοιόμορφα, με αποτέλεσμα να έχει χαμηλή πυκνότητα και ελαστικότητα, ενώ παράλληλα προσέφερε υψηλή ταχύτητα μετάδοσης του ήχου.
Η ομάδα του καθηγητή Φράνσις Σβάρτσε εντόπισε δύο είδη μυκήτων που βελτιώνουν τις ακουστικές ιδιότητες του σφένδαμου, από τον οποίο κατασκευάζεται το κυρίως σώμα του βιολιού, και της ερυθρελάτης από τη οποία αποτελείται το καπάκι του οργάνου. Οι ερευνητές εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι μύκητες είναι οι μόνοι οργανισμοί που μπορούν να αποδομούν τα σκληρά συστατικά του ξύλου.
Ο Δρ Σβαρτς εξηγεί: «Κανονικά, οι μύκητες μειώνουν την πυκνότητα του ξύλου, την ίδια στιγμή όμως μειώνουν και την ταχύτητα με την οποία ταξιδεύει ο ήχος μέσα στο ξύλο, όμως τα δύο συγκεκριμένα είδη μυκήτων, Physisporinus vitreus και Xylaria longipes, έχουν ιδιαίτερες ιδιότητες. Το μοναδικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι σταδιακά αποδομούν τα κυτταρικά τοιχώματα, προκαλώντας έτσι τη λέπτυνση του. Ακόμα όμως και σε προχωρημένα στάδια αποσύνθεσης, μια δομή σαν σκληρή σκαλωσιά παραμένει στη θέση της, μέσω της οποία μπορούν να ταξιδεύουν απευθείας τα ηχητικά κύματα. Επιπλέον, το ξύλο δεν χάνει την ακαμψία του, ένα επίσης σημαντικό χαρακτηριστικό στα βιολιά».
Αναλυτικότερα οι ερευνητές άφησαν τον μύκητα να αναπτυχθεί στο ξύλο για εννέα μήνες, κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες και στη συνέχεια τον σκότωσαν με αέριο οξειδίου του αιθυλενίου. Στη συνέχεια δημιούργησαν τα πρώτα βιολιά που αποτελούνται από αυτό το «μυκοξύλο».
Ακολούθησε μια δοκιμή, στην οποία ο ίδιος βιολιστής έπαιξε πίσω από μία κουρτίνα ένα νέο βιολί βιολιά αλλά και ένα Στραντιβάριους του 1711. Τόσο το απλό κοινό όσο και η κριτική επιτροπή ξεγελάστηκαν και πίστεψαν ότι το νέο βιολί ήταν το πραγματικό Στραντιβάριους.
