Τα παθιασμένα γράμματα αγάπης του μεγάλου Ιταλού τενόρου Ενρίκο Καρούζο, που ρίχνουν φως στις περίπλοκες αγάπες της ζωής του, βγήκαν σε δημοπρασία στο Λονδίνο. Τα γράμματα προέρχονται από ένα αρχείο προσωπικής αλληλογραφίας και συμπεριλαμβάνουν περισσότερες από 700 επιστολές και τηλεγραφήματα που χρονολογούνται από το 1897-1908 και από το 1912-1921.
Πρόκειται για την ερωτική του αλληλογραφία με την μυστηριώδη αργεντίνα ερωμένη του Βίνα Βελάσκεθ. Η αλληλογραφία είναι γραμμένη στα ιταλικά, ισπανικά και γαλλικά, και μερικές φορές και στις τρεις γλώσσες στην ίδια επιστολή. «Χίλια δυνατά φιλιά στο στόμα από την αγαπημένη σου Βίνα. Θέλω να βάλω τα χείλη μου παντού. Σε θέλω όλο δικό μου» γράφει η Βίνα σε ένα γράμμα. Το ζευγάρι είχε αναγγείλει τον αρραβώνα του σε μια γαλλική εφημερίδα αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Ο Καρούζο στη διάρκεια της σύντομης ζωής του είχε μηνυθεί δυο φορές επειδή είχε προτείνει γάμο και αθέτησε την υπόσχεσή του.
Στις περισσότερες κάρτες υπάρχουν γαλλικά γραμματόσημα και λέγεται ότι η Βελάσκεθ ζούσε κοντά στην Αψίδα του θριάμβου. «Αγάπη μου, θησαυρέ μου, είναι είναι 11 το βράδυ και δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς να σου γράψω», του γράφει η Βελάσκεθ. Σε μια άλλη ασκεί κριτική στην Ιταλίδα σοπράνο Άντα Giachetti, η οποία έφερε τέσσερα παιδιά στον κόσμο κατά τη διάρκεια των 11 χρόνων που έζησε με τον Καρούζο. Από αυτά επέζησαν μόνο τα δυο με τα οποία ο μεγάλος Ιταλός τενόρος δεν είχε καμία επαφή. Ο Καρούζο παντρεύτηκε την Αμερικανίδα Dorothy Park Benjamin, με την οποία απέκτησε μια κόρη. Αποφάσισε και άφησε την αλληλογραφία του στο φίλο του Antonino Perrone fu Antonio, ο οποίος ζούσε στη Βοστώνη, πιθανώς λόγω του σκανδαλώδους χαρακτήρα του. Μια παρτίδα της αλληλογραφίας που έχει βρεθεί αφορά και σχέσεις του με άλλες γυναίκες.
Βέρος Ναπολιτάνος, μέχρι την εμφάνιση της Κάλλας, δεν υπήρχε άλλο αντίστοιχο παράδειγμα απόλυτου media celebrity της όπερας. Στην Νάπολη, στην πόλη του όμως, δε γύρισε να ξανατραγουδήσει ποτέ. Αιτία μια «αποτυχημένη» παράσταση όπου ο τενόρος αντί να αποθεωθεί, τον γιουχάρανε, παρότι τραγούδησε έξοχα, γιατί δεν είχε πληρώσει την «κλάκα», τους επαγγελματίες χειροκροτητές. Θύμωσε πολύ και δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στην πόλη του, δηλώνοντας πως στην Νάπολη «θα ξαναγυρνούσε μόνο για να φάει σπαγγέτι».
Η καριέρα του Καρούζο συνέπεσε με τη γέννηση του φωνόγραφου και την μεγάλη δημοτικότητα του μέσου αυτού, η οποία του προσέδωσε παγκόσμια λάμψη και φήμη που κανένας αστέρας την όπερας δεν απολάμβανε πριν από αυτόν. Τραγούδησε στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου στην Ευρώπη, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική και στην Metropolitan στη Νέα Υόρκη. Εκεί έκανε την πρώτη live εγγραφή με ζωντανό κοινό μόλις το 1910. Εμφανίστηκε στον (βωβό) κινηματογράφο, συμμετείχε σε πειραματικό φιλμ του Τόμας Έντισον, έγινε πασίγνωστος. Σε μια επιστολή αποκαλύπτει ότι ο Ριγκολέτο, τον οποίο τραγούδησε το 1900, τον φοβίζει μέχρι θανάτου. «Δε μπορώ να εξηγήσω τον τρόπο με τον οποίο τραγούδησα» γράφει σε μια άλλη επιστολή το 1903. «Ήμουν ήρεμος, η φωνή μου ήταν σταθερή, είχα μεγάλο αυθορμητισμό και τραγούδησα σαν να μιλούσα».
σχόλια