Η θεσπέσια βόλτα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Η περατζάδα στο πιο όμορφο κομμάτι της πόλης μπορεί να σε κάνει για λίγο να ξεχάσεις ότι δεν ζούμε και τις καλύτερες μέρες της ιστορίας μας. Και όμως, ό,τι έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε σ’ αυτήν τη γωνιά της Ευρώπης τα τελευταία τέσσερις χιλιάδες χρόνια, η Ακρόπολη, η Πνύκα, το αρχαίο θέατρο του Διονύσου, το Ηρώδειο, ο Άρειος Πάγος, ο πεζόδρομος του Πικιώνη, ο Λουμπαρδιάρης του ίδιου αρχιτέκτονα, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, είναι όλα αυτά που μένουν και τελικά, μετά από τόσα σκαμπανεβάσματα, είναι αυτά που μας χαρακτηρίζουν. Όπως και η θέληση να είμαστε αλληλέγγυοι σε εποχές που η ανάγκη το απαιτεί. Έτσι, δίπλα σε όλα αυτά τα μεγαθήρια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς λειτουργεί από τον Μάιο το κτίριο που φιλοξενεί το Πρόγραμμα Αλληλεγγύης στην Οικογένεια της COSMOTE σε συνεργασία με το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων. Διακόσιες οικογένειες βρίσκουν εκεί τη θαλπωρή, επειδή μια μέρα η Ηλιάνα Καραβιώτη αποφάσισε να συμμετέχει στην ενέργεια «Ο κόσμος μας, εσύ» και να δει μια σύνθετη ιδέα να γίνεται απλή χάρη στις κινήσεις της COSMOTE.
Πριν από λίγους μήνες η Ηλιάνα Καραβιώτη σκέφτηκε πως πρέπει να βοηθήσουμε οικογένειες που μας χρειάζονται και πριν από λίγες μέρες με έφερε στην ευχάριστη θέση να κάνω αυτοψία στο νεοκλασικό της οδού Τζιραίων. Το κτίριο ανήκε μέχρι πρόσφατα στους Λεγεωνάριους του
Αμερικάνικου Στρατού που ζουν στη χώρα μας, οι οποίοι το έκαναν προσφορά στο ΚΥΑΔΑ. Για καιρό παρέμενε ανενεργό και μαραζωμένο, ώσπου η ιδέα της Ηλιάνας και η COSMOTE το έφερε πάλι στη ζωή.
Στην αρχή υπήρχαν πολλές ελλείψεις. Για να φτάσει το νεοκλασικό να είναι λειτουργικό και όμορφο, όπως είναι σήμερα, ανέλαβε εξολοκλήρου με πολύ μεράκι την ανακαίνισή του μια κατασκευαστική εταιρεία. Επίσης σημαντική ήταν και είναι η βοήθεια των εθελοντών. Η Μαρία, μία από τις εθελόντριες που βοήθησαν, έλεγε τότε χαρακτηριστικά: «Αυτό το κτίριο έχει πολλές ελλείψεις, θέλει πολλά χέρια, δουλειά, χρήματα. Νομίζω πως ο καθένας βοηθάει, όπως μπορεί, με τα μέσα που έχουμε, με αυτά που μας παρέχονται. Νομίζω ότι μπορεί να γίνει πραγματικά λειτουργικό και να βοηθήσει ουσιαστικά αυτές τις οικογένειες». Δεν το έβαλαν κάτω και ήδη, από τις πρώτες ημέρες, σημειώθηκε πρόοδος. Η ίδια αναφέρει στο ημερολόγιο της δράσης: «Δεύτερη μέρα σήμερα. Είμαστε όλοι μαζί εδώ, μαζεύουμε, τρίβουμε, βάφουμε, δίνουμε μορφή και αγάπη σ’ αυτό το κτίριο. Είναι κάτι που μας γεμίζει. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε όμορφα πράγματα και να φτιάξουμε μια πολύ όμορφη γωνιά για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από ζεστασιά». Η Χαριτωμένη, που εργάστηκε και αυτή σκληρά, βρήκε, εκτός από τη χαρά του να προσφέρει, και καινούργιους φίλους. «Οι εθελοντές περνάμε πολύ ωραία εδώ. Εγώ, που πρόσφατα μετακόμισα στην Αθήνα και δεν είχα φίλους, βρήκα εδώ. Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω. Πιστεύω ότι καλό είναι να κάνουμε πράγματα για τους άλλους, να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητά μας. Απαιτείται μόνο λίγος χρόνος που πρέπει ν’ αφιερώσουμε. Τίποτα παραπάνω. Δεν είναι τίποτα δύσκολο. Ουσιαστικά, ξεκλέψαμε 4 ώρες από την προσωπική μας ζωή για να βοηθήσουμε περισσότερους ανθρώπους.
Αφιερώστε λίγο χρόνο στον συνάνθρωπο που το έχει ανάγκη, ειδικά αυτές τις δύσκολες στιγμές». Κάθε πράξη για το κοινό καλό είναι και μια ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά. «Όταν ολοκληρωθεί το κτίριο εύχομαι να γίνει μια γωνιά, ένα στέκι, όπου θα έρχονται οικογένειες και θα έχουν ανθρώπους να μιλήσουν και να μοιραστούν τα προβλήματά τους, παιδάκια που θα βρουν τη ζεστασιά και τη χαρά, όπου θα υπάρχει χώρος για παιχνίδι, βιβλία, ηλεκτρονικούς
υπολογιστές. Θα υπάρχουν άνθρωποι πολύ φιλικοί που θα μπορούν να μοιραστούν τις ανάγκες τους. Να τους δώσουν πράγματα αλλά και να πάρουν παράλληλα και από εκείνους. Είναι κάτι που μας λείπει και το χρειαζόμαστε όλοι», έλεγε η Μαρία πριν από καιρό. Αυτό ακριβώς συνάντησα την περασμένη Πέμπτη. Ένα υπέροχο ψηλοτάβανο κτίριο με τρεις ορόφους. Στο ισόγειο ο χώρος υποδοχής και δύο δωμάτια γεμάτα ρούχα, κυρίως για παιδιά. Ο πρώτος όροφος είναι η χαρά του παιδιού και της οικογένειας. Εκτός από τον διαμοιρασμό τροφίμων και άλλων οικιακών αναλώσιμων που γίνεται εκεί, διαθέτει μια μικρή σπιτική παιδική χαρά, υπολογιστές με ίντερνετ και δύο μεγάλες βιβλιοθήκες γεμάτες με αναγνώσματα για μικρούς και μεγάλους.
Κάθε εβδομάδα εξυπηρετούνται εκατό από τις συνολικά διακόσιες οικογένειες που έχουν επιλεχθεί από το ΚΥΑΔΑ (εκατό οικογένειες/εξάμηνο). Γεμίζουν το καλάθι τους με τροφές που δεν χρειάζονται ψυγείο, την ώρα που τα παιδιά διαλέγουν κάποιο βιβλίο που μπορούν να το πάρουν μαζί τους (όπως και οι μεγάλοι), παίζουν με τα επιτραπέζια ή ανακαλύπτουν τον μαγικό κόσμο του διαδικτύου. Παράλληλα, στον άλλο όροφο λειτουργούν ήδη οι συμβουλευτικές ομάδες όπου κάθε γονέας μπορεί να συνομιλήσει με εξειδικευμένους ψυχολόγους για θέματα που τον απασχολούν. Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως όλα τα υλικά αγαθά κατά της κρίσης και υπέρ της οικογενειακής γαλήνης θα προσφέρονται για τον επόμενο χρόνο από την COSMOTE.
Η χαρά του κτιρίου, πάντως, είναι τα παιδιά. Απέκτησαν από το πουθενά μια ευχάριστη απόδραση στη γνώση και τη διασκέδαση στο ομορφότερο κομμάτι της πόλης. Ο Γιάννης έρχεται συχνά και του αρέσει το Jenga, η Σοφία ψάχνει φωτογραφίες και ζωγραφίζει στον υπολογιστή και ο Μανώλης κάνει καινούργιους φίλους.
Η Ηλιάνα Καραβιώτη, όμως, είναι πιο χαρούμενη απ’ όλους μας. Όλες οι παραπάνω γραμμές θα ήταν προϊόν επιστημονικής φαντασίας αν δεν είχε στείλει την ιδέα της στο «Ο κόσμος μας, εσύ». Σήμερα, όμως, είναι μια πραγματικότητα που χάρη στην COSMOTE λειτουργεί στην καρδιά της Αθήνας, στου Μακρυγιάννη.
Σταύρος Διοσκουρίδης
σχόλια