ΦΩΤΙΕΣ

Cinematic rock

Cinematic rock Facebook Twitter
0

Η συνάντηση με τους Misuse έγινε σε μια δίπατη μονοκατοικία στη Νέα Σμύρνη σε ένα οικόπεδο δύο στρεμμάτων, σαν σπίτι στο χωριό. Ο πίσω κήπος, που θυμίζει το σκηνικό από το Θησαυρό του μακαρίτη και είναι γεμάτος μανταρινιές, φιλοξενεί την Μπουμπού, έναν υπέρβαρο σκύλο που περιφέρεται βαριεστημένα, μια αποθήκη με υλικά κηπουρικής και ένα «παροπλισμένο» κοτέτσι. Νομίζεις ότι έχεις επισκεφτεί κάποιο εξοχικό. Στον πάνω όροφο βρίσκεται το στούντιο που ηχογράφησαν το ντεμπούτο άλμπουμ και το απόγευμα της συνέντευξης έκαναν τις τελευταίες πρόβες πριν το live τους στο Κύτταρο. Η ατμόσφαιρα εκρηκτική, όχι μόνο από τις προετοιμασίες, αλλά γιατί αυτή θα είναι η τελευταία εμφάνισή τους πριν φύγει ο Δημήτρης (ο ένας από τους δυο κιθαρίστες) για φαντάρος. «Αυτή είναι η κατάρα του ελληνικού γκρουπ», λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού, «ο στρατός και τα μεταπτυχιακά, που πάνε τα σχέδιά σου πολύ πίσω». Κι η αλήθεια είναι ότι για τα μέλη ενός ξένου γκρουπ οι συνθήκες και οι προοπτικές είναι... διαφορετικές. Τουλάχιστον δεν έχουν το στρατιωτικό...

Οι Misuse είναι από τα πιο γνωστά αθηναϊκά γκρουπ των τελευταίων χρόνων, με αρκετές ζωντανές εμφανίσεις και συμμετοχές σε συλλογές, που όμως άργησαν πολύ να ετοιμάσουν το προσωπικό άλμπουμ τους. «Χρειάστηκαν 7 χρόνια για να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε τον πρώτο δίσκο μας» σχολιάζουν, πέρασε τόσος καιρός χωρίς να καταλάβουμε τίποτα. Τουλάχιστον είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Συμβαίνει σε πολλές μπάντες, μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος δεν αντέχουν να τον ξανακούσουν. Ευτυχώς, σε μας δεν συμβαίνει αυτό».

Το σχήμα που στήθηκε στις κρεβατοκάμαρες δυο φίλων -γνωρίστηκαν στη συναυλία των Sonic Youth!- και άρχισε να μετασχηματίζεται σε γκρουπ με την προσθήκη των υπόλοιπων μουσικών πέρασε πολλά μέχρι να φτάσει στην τωρινή σύνθεση. Σήμερα τους Misuse αποτελούν πέντε μέλη και ο ήχος τους έχει εμπλουτιστεί με βιολί, βιόλα, τσέλο, πιάνο, Hammond, τσελέστα, βιμπράφωνο και ένα vintage Oberheim synth, και από το post rock του ξεκινήματος έχει γίνει περισσότερο σκληρός και σύνθετος. «Λόγω του ότι είμαστε instrumental μπάντα και παίζουμε μακρόσυρτα κομμάτια και εξάρσεις, εύκολα μπορεί να μας κατατάξει κανείς στο post rock», εξηγούν, «έχουμε όμως πολλά progressive και heavy στοιχεία».

Μιλάνε για τον αρχικό ντράμερ του γκρουπ που σκοτώθηκε σε δυστύχημα -στον οποίο αφιερώνουν το δίσκο- για τα πρώτα τζαμαρίσματα και τα πρώτα live. «Έχουμε παίξει σε κάθε συναυλιακό χώρο της πόλης», μου λένε, «εκτός από το Ρόδον. Είχαμε την τύχη να ανοίξουμε το live των Mogwai στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού με μπίρες, δικό μας καμαρίνι και τοστ, συνθήκες που δύσκολα σου τυχαίνουν ως ελληνικό γκρουπ. Είναι μεγάλο θέμα το live, και το νταβατζιλίκι στο θέμα του support στην Ελλάδα είναι άνευ προηγουμένου. Απλά όλοι το έχουν δεχτεί. Αν παίξεις με ένα μεγάλο γκρουπ που το γουστάρεις πολύ, το θεωρείς και λίγο τιμή σου, αλλά όταν σου λένε πλήρωσε 200 ευρώ για να μεταφέρεις τα όργανά σου είναι μάλλον κοροϊδία. Δεν περιμένεις να βγάλεις λεφτά από τα CD, το θέμα είναι πια στα live, εκεί κρίνεται η δυναμική μιας μπάντας. Και στο εξωτερικό η κύρια πηγή εσόδων είναι οι ζωντανές εμφανίσεις».

Μιλάνε για τις δυσκολίες που έχει ένα συγκρότημα με τα στούντιο ηχογράφησης, τις ακριβές τιμές και τις ατέλειωτες ώρες που χρειάζονται για να φτιάξεις ένα άλμπουμ. «Είναι πολύ σημαντικό να έχεις το δικό σου χώρο» λένε. «Κάποτε ήρθαμε στο στούντιο στις 6 το απόγευμα και φύγαμε στις 5μισι το πρωί, πού μπορείς να το κάνεις αυτό; Σε ποιο στούντιο; Χρειάζεσαι 20 ευρώ την ημέρα για το πιο φτηνό στούντιο, βάλε κι ένα 6μηνο ηχογραφήσεων και θα δεις πόσο στοιχίζει. Μιλάμε για 400 ώρες».

«Θα μας άρεσε πάρα πολύ να κάναμε κάτι με εικόνα», προσθέτουν, «να ντύναμε μια ταινία, επειδή έχουμε άμεση σχέση, ο ήχος μας είναι πολύ κινηματογραφικός. Τι άλλο θα θέλαμε; Live μεγαλύτερου εύρους, αυτό που ονειρεύονται όλοι, να πάμε στο εξωτερικό. Θα μας ενδιέφερε επίσης μια περιοδεία στην Ελλάδα, γιατί έχουμε παίξει ελάχιστα εκτός Αθηνών. Μετά από 7 χρόνια που υπάρχουμε σαν μπάντα, τα πράγματα έχουν γίνει πιο εύκολα για live στην Αθήνα, επειδή οι χώροι είναι περισσότεροι. Τι σημαίνει για μας επιτυχία; Έχουμε κάποια standard, επιτυχία είναι να ξεπερνάμε αυτά τα standard κάθε φορά»...

0

ΦΩΤΙΕΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ