Από την πρώτη στιγμή που μπαίνεις στο Θείο Τραγί καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ένα εστιατόριο όπως τα υπόλοιπα. Από τα ηχεία παίζει το «Different Ways» των Wipers, που είχα να ακούσω από το λύκειο, στους τοίχους οι καδραρισμένες φωτογραφίες δείχνουν έναν τύπο να κάνει stage diving, πριν μπεις στη σάλα του φαγητού μια αφίσα των Clash με τα αυτόγραφα του Joe Strummer και του Mick Jones κρέμεται πολύτιμη στην είσοδο που έχει θέα στην κουζίνα. Η ατμόσφαιρα δικαιολογεί πλήρως τον τίτλο του: punk bistro. Και οι άνθρωποι που το «τρέχουν» απέχουν πολύ από την εικόνα που έχεις συνηθίσει για τον ιδιοκτήτη εστιατορίου, τον σεφ και τον σερβιτόρο. Είναι μια παρέα νέων παιδιών που έφτιαξαν ένα μοναδικό μαγαζί, βασισμένοι στη δική τους αισθητική και στις δικές τους αξίες, με στοιχεία εντελώς προσωπικά σε κάθε τομέα, από τη διακόσμηση μέχρι το μενού, που το κάνουν να ξεχωρίζει. «Το μαγαζί ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο», λέει ο Βασίλης, «οι ζυμώσεις όμως γίνονταν εδώ και δύο χρόνια, όταν άρχισε να οργανώνεται όλη η παρέα. Οι μάγειρες έχουν δουλέψει σε διακεκριμένα εστιατόρια και η μαγειρική είναι το πάθος τους. Και οι υπόλοιποι έχουν περάσει λίγο-πολύ από τον κλάδο της εστίασης, είτε πιο μόνιμα είτε ως περαστικοί».
Το μενού περιλαμβάνει πιάτα που βασίζονται κυρίως στη μεσογειακή κουζίνα και είναι αρκετά τολμηρά, με συνδυασμούς γεύσεων που μπορεί να σου φανούν μάλλον περίεργοι: ριζότο με ζωμό καραβίδας, κάρι και μήλο, σολομός ταρτάρ με κινόα, ρόκα και μελάνι σουπιάς, κόκορας με πάπρικα, πολέντα ντομάτας, μελιτζάνα, αφρό σκόρδου και σάλτσα lime/μουστάρδα, κριθαρότο με καπόνι, ζωμό μπέικον, φύκια και ζελέ ξιδιού και άλλα, το ίδιο δημιουργικά.
Το Θείο Τραγί το έχει φτιάξει μια εντεκαμελής παρέα φίλων και είναι «συνεταιριστικό μαγαζί». Τι σημαίνει αυτό; «Είναι η αντίληψη που έχουμε και σε σχέση με το εργασιακό θέμα και σε σχέση με τη θέση που έχουμε στην κοινωνία, τον τρόπο δηλαδή που λειτουργεί αυτό το σύστημα» εξηγεί ο Βασίλης. «Όλοι είχαμε βρεθεί με μαλακισμένο αφεντικό –μερικοί από μας είχαμε περισσότερους από έναν– και δεν θέλαμε να το ξαναζήσουμε. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια πιο ισότιμη εργασιακή σχέση μεταξύ μας. Δουλεύουμε επί ίσοις όροις. Θέλαμε να δομήσουμε τη συνεργασιακή μας σχέση που είναι μια καθημερινότητα για τον καθέναν, έχοντας ένα πιο καλό και ποιοτικό περιβάλλον και αυτό το πράγμα να μεταφραστεί σε μια πιο ποιοτική ζωή. Μπορεί να κουβαλάς έγνοιες στο σπίτι από τη δουλειά, αλλά είναι οι δικές σου έγνοιες. Τρέχεις για σένα και για τους φίλους σου. Δεν είμαστε και πρωτοπόροι, συμβαίνει σε καφενεία, τσιπουράδικα, αλλά μάλλον αυτό δεν είχε συμβεί σε ένα γκουρμέ εστιατόριο».
Η λέξη «γκουρμέ» δεν του αρέσει. «Είμαστε σε έναν κλάδο που είναι πιο σνομπ – όταν ακούς "γκουρμέ εστιατόριο", πάει ο νους σου σε τιμές απρόσιτες, σε κουστούμια, σε σερβιτόρους που τους έχεις σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Αυτά τα πράγματα δεν τα θέλαμε» λέει. Και οι τιμές τους είναι αρκετά χαμηλές, σε σχέση με αυτό που προσφέρουν. «Δεν το κάναμε επειδή θέλαμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Θέλαμε να μπορεί να έρθει να δοκιμάσει κάποια πράγματα κόσμος που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχε τη δυνατότητα να πάει αλλού και να τα δοκιμάσει. Είναι μια διαφορετική γευστική εμπειρία».
Το μενού (που σύντομα θα ανανεωθεί) περιλαμβάνει πιάτα που βασίζονται κυρίως στη μεσογειακή κουζίνα και είναι αρκετά τολμηρά, με συνδυασμούς γεύσεων που μπορεί να σου φανούν μάλλον περίεργοι: ριζότο με ζωμό καραβίδας, κάρι και μήλο, σολομός ταρτάρ με κινόα, ρόκα και μελάνι σουπιάς, κόκορας με πάπρικα, πολέντα ντομάτας, μελιτζάνα, αφρό σκόρδου και σάλτσα lime/μουστάρδα, κριθαρότο με καπόνι, ζωμό μπέικον, φύκια και ζελέ ξιδιού και άλλα, το ίδιο δημιουργικά.
«Είναι λίγο πιο τολμηρά τα πιάτα και λόγω επιλογής υλικών και λόγω τρόπου μαγειρέματος», προσθέτει ο Βασίλης. «Υπάρχουν κάποια στοιχεία μοριακής κουζίνας, χωρίς όμως να επικεντρωνόμαστε σε αυτή, και πάντα ποιοτικά υλικά, γιατί σε αυτά βασίζεται το καλό φαγητό».
Ο χαρακτηρισμός «πανκ μπιστρό» ήταν η δική του συνεισφορά στο όνομα, το «Θείο Τραγί» ήταν του μάγειρα, του Μάρκου. «Όσοι είμαστε εδώ και συνεργαζόμαστε είμαστε φίλοι χρόνια» λέει. «Και όλοι γνωριστήκαμε σε αυτή την υποκουλτούρα, το πανκ. Από κει και πέρα, παίζουν και κάποιες αξίες που ήταν οι αρχές του πανκ: το ισότιμο και όλα τα χαρακτηριστικά που κουβαλάει, το αντιρατσιστικό, το αντισεξιστικό. Ήταν το περιβάλλον στο οποίο γνωριστήκαμε και ξεφεύγει από τη μουσική, κουβαλάει κάποια νοήματα που θέλαμε να έχουμε στην καθημερινότητά μας και στον εργασιακό μας χώρο, από τη στιγμή που το «τρέχουμε» εμείς και μπορούμε να το κάνουμε ισότιμα. Δεν παίζουμε μόνο πανκ όμως, παίζουμε κι άλλα πράγματα. Δεν ξέρω αν το όνομα λειτουργεί θετικά ή αποτρεπτικά για έναν 60άρη που θα ήθελε να έρθει, πάντως θα δεις ένα mix κόσμου πολύ διαφορετικό. Και κυριλέ τύπους και πανκ νεαρόκοσμο που θέλουν ένα ποιοτικό κοκτέιλ ή δεν έχουν δοκιμάσει τέτοιου είδους φαγητό και θα τους άρεσε να το δοκιμάσουν. Δεν το φτιάξαμε με ένα συγκεκριμένο target group στο μυαλό μας, μάλλον θέλαμε να φτιάξουμε έναν χώρο που να ταιριάζει σ' εμάς, στα δικά μας δεδομένα. Ένα μαγαζί που να παίζει βινύλιο, μουσική διαφορετική, να έχει ποιοτικά ποτά, καλό φαγητό, κι ένα mix κόσμου, επίσης χωρίς έναν στάνταρ τύπο ανθρώπου. Αυτό είναι που το κάνει ενδιαφέρον και για μας».
Και, ναι, το «Θείο Τραγί» πρόεκυψε από το εξαιρετικό βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα. «Μάλιστα, είχε πάρει και μια κυρία τηλέφωνο και είχε ρωτήσει αν είναι το εστιατόριό του»!
Στον κατάλογο υπάρχει το μενού γευσιγνωσίας 8 πιάτων με το όνομα «Η μαθητευόμενη των τακουνιών» που κοστίζει 52 ευρώ χωρίς κρασί και 62 ευρώ με 3 ποτήρια κρασί. Για ένα γεύμα με τρία πιάτα (σαλάτα, πρώτο, κύριο, ποτήρι κρασί) πληρώνεις περίπου 25 ευρώ το άτομο.
Κυδαντιδών 36, Άνω Πετράλωνα, 210 3410296
σχόλια