Επιμένετε και στον δεύτερο δίσκο σας στην ορχηστρική μουσική. Πιστεύετε αυτό που λένε μερικοί, ότι εκεί κρύβεται η πραγματικά «μεγάλη» μουσική;

Ναι, ως τώρα μάς βγαίνει περισσότερο το ορχηστρικό. Δεν είναι τόσο το ότι στη «μεγάλη» μουσική περιττεύει ο λόγος και στη «μικρή» απαιτείται. Ίσως, αν είχαμε καλύτερες φωνές, να στηριζόμασταν περισσότερο εκεί και να μη μαθαίναμε ποτέ τόσα όργανα! Παρ’ όλα αυτά, είμαστε της άποψης ότι, ενώ μια καταπληκτική σύνθεση δεν μπορεί ποτέ να χαντακωθεί από έναν άστοχο στίχο ή μια λάθος ερμηνεία, ένας καταπληκτικός στίχος δύσκολα μπορεί να σώσει μια κακή σύνθεση.

 

Έχετε δηλώσει ότι αγαπάτε τους πλανόδιους μουσικούς; Τι σας γοητεύει σε αυτούς;

Από μικρούς μάς κυριεύει μια ανεξήγητη χαρά κάθε φορά που συναντάμε πλανόδιους ή μουσικούς του δρόμου. Μια πηγαία συμπάθεια σε συνδυασμό με έντονο ενδιαφέρον ν’ αποκωδικοποιήσουμε τις ιστορίες που κουβαλούν, διότι συνήθως είναι απρόσμενα ενδιαφέρουσες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα καλοκαίρι στην Κρήτη το ‘96, στα 13 μου, με πόση αποβλάκωση χάζευα δύο Νοτιοαφρικανούς εικοσάρηδες να παίζουν Smashing Pumpkins για να βγάλουν χρήματα και να γυρίσουν την Ευρώπη με τις κιθάρες τους. Ή τον περίφημο Πέρση που, εδώ και χρόνια, μαγεύει τους περαστικούς παππούδες μπροστά απ’ το ΙΚΑ στην Αριστοτέλους με το σαντούρι του. Ο συγκεκριμένος, κατόπιν συζήτησης, αποδείχτηκε βραβευμένος σολίστ και μεγάλος δάσκαλος, που ήρθε στην Ελλάδα για μια καλύτερη τύχη. Καιρό έχουμε να τον δούμε.

 

Επίσης, χρησιμοποιείτε κάποια περίεργα μουσικά όργανα. Ποια είναι αυτά; Τα κατασκευάζετε μόνοι σας;

Φλερτάραμε ένα διάστημα με την οργανοποιία ,αλλά λόγω επαγγελματικών συγκυριών και έλλειψης χρόνου δεν φτιάξαμε ποτέ ένα όργανο απ’ το μηδέν. Αυτό που μας αρέσει είναι να τροποποιούμε όργανα, αντικείμενα και παιχνίδια, ώστε να πάρουμε καινούργιες ιδέες. Χαρακτηριστικά παράδειγματα, ο προγραμματισμός διάτρητων καρτών για μουσικά κουτιά, η κιθάρα με το μισό καπάκι ανεμιστήρα που βγάζει έναν ενδιαφέροντα industrial ήχο ιδωμένη ως κρουστό ή το πιο πρόσφατο απόκτημα, η βιολοτρομπέτα.

 

Έχετε πάρει το όνομά σας από ένα κομμάτι των Explosions In The Sky, ωστόσο η δική σας μουσική δεν ρέπει προς το post rock. Πώς συνδυάζετε αυτές τις επιρροές με άλλες στο αποτέλεσμα που ακούμε τελικά στον δίσκο; Ώς επί το πλείστον, προσπαθούμε να μη συνδυάζουμε συνειδητά τις επιρροές μας. Ποτέ δεν είπαμε, δηλαδή, «τώρα θα κάνουμε ένα κομμάτι σε στυλ τάδε». Η διαδικασία ξεκινά, αφήνοντας τον εαυτό σου στο ίδιο το όργανο που καταπιάνεσαι. Αναμφίβολα αυτό θα σου δείξει τον σωστό δρόμο.

Από σένα εξαρτάται αν έχεις την ωριμότητα και την υπομονή να τον ακολουθήσεις. Το post rock είναι μια μάλλον παλιά ιστορία, που ήταν όμως κρίσιμης σημασίας. Τώρα, απλως μάς έμεινε το όνομα!

 

Πώς φαντάζεστε ότι θα ήταν η ιδανική συναυλία, όπου θα παίζατε το υλικό σας όπως ακριβώς το έχετε οραματιστεί;

Δεν σου κρύβουμε πως η ιδέα της συνεργασίας με Συμφωνική Ορχήστρα υπήρξε παλιότερα «every night dream» για μας. Ποτέ δεν κολλήσαμε σ’ αυτό, όμως. Ιδανική συναυλία για μας θα ήταν, καταρχάς, αυτή που δεν θα γινόταν ούτε ένα λάθος, ηχοληπτικό ή εκτελεστικό, αυτή που ο κόσμος θα καταλάβαινε τη διαφορά, αυτή που ο χώρος θα είχε μια ιστορία, αντικειμενική ή απολύτως προσωπική.

 

Το «Every night dreams» γράφτηκε ως σάουντρακ για την ταινία του Mikio Naruse. Ποια ταινία υποθετικά θα έντυνε το νέο σας άλμπουμ «Garden Novels» και γιατί;

Η ταινία αυτή δεν έχει ακόμη γυριστεί, όμως μια προσπάθεια για το σενάριό της θα ήταν τα εννιά μίνι διηγήματα-αποσπάσματα που γράψαμε και που συνοδεύουν τον δίσκο. Το φανταζόμαστε ως εννιά παράλληλες ιστορίες, εννιά μικρού μήκους αν θες, εκτυλισσόμενες σε διαφορετικές ίσως εποχές, με κοινό παρονομαστή τον κήπο.