Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot

Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot Facebook Twitter
0

Με ένα πολύ δυνατό line up και πιο ροκ από ποτέ, το φετινό Ejekt Festival ετοιμάζεται να υποδεχτεί στις 13 Ιουλίου τους Bad Religion, τους Faith No More, τους UNKLE, τους Zebra Tracks και τους Obojeni στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας, στο Ελληνικό. Κι ενώ οι Bad Religion ετοιμάζουν τις αποσκευές τους για την Αθήνα, ο Brett Gurevitz  μίλησε για την επιτυχία και την τριακονταετή ιστορία τους σε μια συνέντευξη που μας παραχώρησε το stopthatsound.blogspot.com.

Δεν πίστευα στ' αυτιά μου που στο τελευταίο επεισόδιο του «Beverly Hills 90210» έπαιξε το «New America». Θέλω να σας ρωτήσω γι' αυτό εδώ και 10 χρόνια.

Δεν είχαμε ιδέα. Ήμασταν στην Ευρώπη και μας το είπε κάποιος γνωστός μας που το είδε στην τηλεόραση. Γελάσαμε. Τίποτα περισσότερο.

Τι σας εντυπωσιάζει περισσότερο μετά από τριάντα χρόνια καριέρας;

Ότι παίζουμε σε κοινό που είναι κυρίως νεαρό σε ηλικία και ότι ακόμα ενδιαφέρουμε τους νέους ανθρώπους. Μας κάνει να νιώθουμε ότι είμαστε επίκαιροι.

Γιατί νομίζεις ότι τα καταφέρνετε;

Επειδή γράφουμε και παίζουμε ακόμα τη μουσική που μας αρέσει, ανεξάρτητα από την εκάστοτε μόδα. Το συγκρότημα ξεκίνησε από χόμπι, δεν το είδαμε ποτέ ως δουλειά ή καριέρα και, βέβαια, δεν είχαμε ποτέ στόχο να υπάρχουμε για 30 χρόνια. Απλά έγινε.

Υπάρχει κάποια συνταγή για την επιτυχία;

Δεν ξέρω. Αυτό που βλέπω είναι ότι πολλές μπάντες δεν τα κατάφεραν γιατί δεν το έκαναν για τους σωστούς λόγους. Αν σκοπός σου είναι να βγάλεις λεφτά από τη μουσική σου, τότε καλύτερα να το παρατήσεις το επάγγελμα.

Τι θεωρείς σημαντικό επίτευγμα για τους Bad Religion;

Θεωρώ σημαντικό το να ακούω από κάποιον ότι τα τραγούδια μας έπαιξαν ρόλο στη ζωή του.

Έχετε περάσει από μεγάλες αλλά και ανεξάρτητες εταιρείες. Ποια είναι η βασική διαφορά;

Σε μια indie εταιρεία όπως η Epitaph ή η Subpop υπάρχει κοινό που αγοράζει πάνω κάτω ό,τι κυκλοφορεί η εταιρεία γιατί του αρέσει το «γούστο» της. Σε μια πολυεθνική αυτό δεν υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει κοινό «γούστο». Αλλά υπάρχουν μεγάλα budgets. Για όσο στα προσφέρουν, βέβαια.

Ποια είναι η κύρια διαφορά στη δισκογραφία σήμερα, σε σχέση με 20 χρόνια πριν;

Πρώτον, δεν πουλάνε πια τα CD, αλλά υποθέτω πως μπορείς να επιβιώσεις με συναυλίες και merchandise. Και δεύτερον, σήμερα μπορεί μια μπάντα που δεν είναι σε μεγάλη δισκογραφική να πουλήσει σχετικά εύκολα 40.000-50.000 δίσκους στις ΗΠΑ, γιατί με το Μyspace και άλλες παρόμοιες οδούς μπορεί να δημιουργήσει δικό της fanbase, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει πριν 20 χρόνια. Σήμερα κάποιος μπορεί να ακουστεί από το Μyspace και να βγάλει λεφτά χωρίς καν να κάνει περιοδείες. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν εκατομμύρια συγκροτήματα και είναι πιο δύσκολο να προβληθεί κάποιο από αυτά.

Ποια κομμάτια θα παίξετε στην περιοδεία;

Έχουμε 15 δίσκους, οπότε δεν μπορούμε να τα παίξουμε όλα. Αλλά πιστεύω καμιά 40ριά κομμάτια θα τα ακούσετε.

Υπάρχουν κομμάτια που δεν παίζετε;

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν κομμάτια που δεν παίζουμε, αλλά σίγουρα υπάρχουν αρκετά που δεν μπορούμε να τα παίξουμε είτε γιατί δεν τα θυμόμαστε ολόκληρα είτε γιατί δεν μπορεί να τα τραγουδήσει ο Gregg είτε γιατί δεν τα ξέρει ο Brian.

Υπάρχουν τραγούδια που δεν σας αρέσουν, αλλά αρέσουν στο κοινό;

Το «Come join us» δεν αρέσει στον Greg, αλλά το λατρεύει το κοινό και του Greg του αρέσει να βλέπει το κοινό να αντιδρά στο κομμάτι.

Πώς νιώσατε ως support μπάντα σε εκείνη την περιοδεία των Blink182;

Να σου πω κάτι; Ήταν η πρώτη μας περιοδεία ως support μπάντα από την εποχή που παίζαμε με τους Pearl Jam. Περάσαμε καλά, είναι καλή μπάντα και ωραίοι τύποι. Εγώ θα ήθελα να είμαστε support μπάντα και για τους Greenday ή τους Offspring, αλλά δεν ήθελαν αυτοί. Κάποτε πήραμε τηλέφωνο τον Billie Joe και του το πρότεινα, αλλά δεν ήθελαν. Όντας, όμως, στη θέση της support μπάντας, θυμήθηκα μια συναυλία των Ramones που είχαμε ανοίξει το 1989 στο San Pedro. Περίμενα με αγωνία να τους δω, αλλά ήταν λίγο χάλια και στο live και γενικότερα. Τους κλέψαμε όλες τις πίτσες όμως, οπότε...

Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας στις περιοδείες;

Ό,τι κάνουν οι μπάντες, πάνω κάτω. Ο Greg διαφέρει, επειδή ψάχνει συνεχώς για παλιά βιβλιοπωλεία.

Πώς νιώθετε που θα παίξετε στην Αθήνα για το Ejekt Festival;

Ανυπομονούμε. Θα έρθουμε λίγο νωρίτερα στην Αθήνα και θέλουμε να πάμε στα μουσεία και στους διάφορους αρχαιολογικούς χώρους. Έχετε πολύ σημαντικό πολιτισμό.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT