Όπως αναφέρει ο Ιβάν Μόρις στο έξοχο ύστατο έργο τουThe Nobility of Failure, «o Μισίμα ήταν ένας "ακλόνητος" πατριώτης στη γιαπωνέζικη παράδοση των ηρώων. Ήταν ένας άνθρωπος που απέτυχε σε αυτό που έβαλε σκοπό να κάνει. Έχασε το βραβείο Νόμπελ. Απέτυχε πλήρως, την τελευταία του μέρα, στην απόπειρα που έκανε να οργανώσει πραξικόπημα. Ως συγγραφέας και ως στρατιώτης τα έκανε θάλασσα. Το τελευταίο μεγάλο μυθιστόρημά του, μια τετραλογία, ξεκινά καλά, με ένα χαρούμενο πρώτο τόμο, χάνει τη φόρα του στο δεύτερο, συντρίβεται στον τρίτο τόμο και αργοσβήνει στον τέταρτο. Η τελευταία μέρα του, όταν κατέληξε σε αυτή, ήταν ένα φιάσκο. Χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα για να πάρει όμηρο ένα στρατηγό τεσσάρων αστέρων στην Ιτσιγκάγια και εξευτέλισε το στρατηγό Μασίτα, χρησιμοποιώντας τον ως όμηρο».
Ο Γιούκιο Μισίμα ωστόσο υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους της μεταπολεμικής Ιαπωνίας, ποιητής, συγγραφέας θεατρικών έργων, κινηματογραφικός ηθοποιός, θιασώτης των πολεμικών τεχνών, πολιτικός σχολιαστής, συνθέτης (ενός μόνο τραγουδιού). Αναμφισβήτητα ήταν ο διασημότερος άνθρωπος της Ιαπωνίας τον καιρό του θανάτου του. Γεννημένος Kimitake Hiraoka στην περιοχή Yotsuya του Τόκιο τον Ιανουάριο του 1925 είχε πολύ περίεργη παιδική ηλικία, που σημαδεύτηκε από τη μορφή της γιαγιάς του απ' την πλευρά του πατέρα του, η Natsu, η οποία τον πήρε κοντά της από πολύ νωρίς, χωρίζοντάς τον από την οικογένειά του. Η Natsu ήταν υπεύθυνη για τη γοητεία που του ασκούσε ο θάνατος, του απαγόρευε την επαφή με τον ήλιο, το παιχνίδι με τα άλλα αγόρια και την ασχολία με κάθε είδους σπορ. Ο Μισίμα άρχισε να γράφει από πολύ νωρίς, συχνά κρυφά από τον πατέρα του, που του το είχε απαγορεύσει, και ξεχώρισε ως ιδιαίτερο ταλέντο στο σχολείο. Το ψευδώνυμο τού το έδωσε κάποιος καθηγητής για να τον προστατεύσει από τις αντιδράσεις των άλλων αγοριών (η πρώτη του ιστορία που δημοσιεύτηκε στο αξιόλογο λογοτεχνικό περιοδικό «Bungei-Bunka» ήταν γεμάτη αφορισμούς και μεταφορές, κάτι που τον χαρακτήριζε σε ολόκληρο το έργο του).
Ο Μισίμα, που λάτρευε την Ελλάδα, έζησε μία ζωή θυελλώδη, άφησε πίσω του δύο παιδιά και το πιο μεγάλο του επίτευγμα ήταν η τελευταία μάταιη και αχρείαστη θυσία του. Αυτοκτόνησε με τελετουργικό τρόπο το Νοέμβριο του 1970, αφού απέτυχε να γοητεύσει τα πλήθη με το μανιφέστο που εκφώνησε...
σχόλια