Είναι η τρίτη φορά που έρχεστε στο Bios. Τι σας αρέσει περισσότερο εκεί;
Παραδεχτείτε το, είναι πολύ ωραίο μέρος. Είναι ρετρό και πολύ μοντέρνο ταυτόχρονα. Oι άνθρωποι που το «τρέχουν» είναι ωραίοι άνθρωποι. Το κοινό που έρχεται είναι ωραίο κοινό. Το πρόγραμμά του είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Ένα ποτό στην ταράτσα χαζεύοντας τα φώτα της Ακρόπολης – δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο. Έχω αναπτύξει μια σχέση με το κοινό του Bios. Η δουλειά μου μοιάζει να συνδέεται με την κουλτούρα του κτιρίου, μια κουλτούρα που έχει να κάνει με την εκ νέου ανακάλυψη των πραγμάτων και την ανανέωσή τους, την απόφαση να κάνεις θετικά πράγματα κόντρα στις καθημερινές δυσκολίες.
Τι σας αρέσει περισσότερο; Να σκηνοθετείτε, να παίζετε ή να γράφετε ένα έργο;
Το να γράφεις είναι δύσκολο. Δημιουργείς κάτι καινούργιο, κάτι που δεν υπάρχει. Είναι μια πράξη που θέλει φαντασία και δεν υπάρχει τρόπος να ξέρεις αν αυτό που γράφεις είναι καλό. Το να σκηνοθετείς είναι μια αντίδραση σε κάτι που έχει ήδη δημιουργηθεί, είναι μια ερμηνεία, δουλεύεις με κάτι που ήδη υπάρχει. Αυτό ισχύει και για την υποκριτική. Άρα το γράψιμο είναι το πιο δύσκολο, αυτό που κάνει την σκηνοθεσία και την υποκριτική να μοιάζει εύκολη. Το να παίζεις σε ένα έργο που έχεις ο ίδιος γράψει είναι απόλαυση!
Ποια είναι η ουσία της παράστασης;
Αυτοί που έχουν μεγαλώσει λίγο, θα ξέρουν ήδη ότι κάποιες φιλίες τελειώνουν. Τελειώνουν όχι γιατί κοιμήθηκες με τη φίλη του φίλου σου αλλά γιατί με τα χρόνια έχεις αλλάξει. Και όπως εσύ αλλάζεις, αλλάζει και ο φίλος σου. Μέχρι που μια μέρα συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να είστε φίλοι πια και ότι μπορεί να πάρει ο καθένας τον δρόμο του. Το δέσιμο διαλύεται και η φιλία σας περνάει στην ιστορία.
Αυτή είναι η ουσία της παράστασης. Απλώς η ιδέα της φιλίας χρησιμοποιείται μεταφορικά για να εξερευνήσουμε πώς συνυπάρχουμε με τους άλλους ανθρώπους στον κόσμο.
Μπορεί μια φιλία να χαλάσει λόγω της φυσικής απόστασης;
Δεν νομίζω ότι η απόσταση έχει σχέση με αυτό. Έχω πολλούς φίλους σε μακρινά μέρη τους οποίους βλέπω σπάνια, αλλά τους αισθάνομαι πιο κοντά τους από ανθρώπους που μένουν παραδίπλα μου. Κάποιοι φίλοι είναι καλοί για να πιεις ένα ποτό μαζί τους, να φας και να κάνετε παρέα και κάποιοι άλλοι είναι αδερφές ψυχές, των οποίων η έλλειψη θα σου προκαλούσε θλίψη. Μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι μια παλιά φιλία για την οποία πάλεψα απλώς πέθανε.
Ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ των δύο χαρακτήρων στην παράσταση;
Ο Άντι Σμιθ παίζει έναν άνδρα που τον λένε Άντι. Το βιογραφικό αυτού του χαρακτήρα είναι πολύ κοντά με του ίδιου του ηθοποιού: είναι στοχαστικός, κάνει το διδακτορικό του, η γυναίκα του είναι Νορβηγίδα, μόλις απέκτησαν παιδί. Εγώ παίζω έναν χαρακτήρα κόντρα σε μένα, έναν άνδρα του οποίου το όνομα δεν αναφέρεται ποτέ, του οποίου ο γάμος είναι στα πρόθυρα διάλυσης, έναν άνδρα που αφιερώθηκε στον πολιτικό αγώνα. Η διαφορά στην τεχνική συνδέεται με τη διαφορετικότητα των δύο χαρακτήρων. Εγώ έχω μάθει τα λόγια μου απέξω, υποδύομαι κάποιον άλλο, θυμώνω, πίνω πάρα πολύ, κλαίω. Ο Άντι κάθεται στην άκρη και διαβάζει το κείμενο. Αυτοί οι δύο άντρες προσπαθούν να επικοινωνήσουν μέσα από τις διαφορές τους.
σχόλια