● Μένω στην πλατεία Κουμουνδούρου 13 χρόνια, από το 1998. Ήρθα εδώ χάρη σ’ ένα πολύ ωραίο νεοκλασικό, με το σπίτι πάνω από την οικογενειακή επιχείρηση. Η θέα της Ακρόπολης απ’ το παράθυρο με αποζημίωνε για όλα.
● Λίγο αφότου ήρθα, έγινε η κατάληψη της πλατείας από τους Κούρδους - και περίπου 700 πρόσφυγες ζούσαν σε σκηνές, με πλήρη απουσία στοιχειωδών συνθηκών υγιεινής. Παιδική πορνεία δεν υπήρχε πια, αλλά κάθε τόσο τοξικομανείς από την Ομόνοια έβρισκαν καταφύγιο στα ερειπωμένα σπίτια της περιοχής.
● Τους πρώτους μήνες, κάποιος, πιθανότατα τζάνκι, προσπάθησε να παραβιάσει ένα παράθυρο του σπιτιού μου, κόπηκε και γέμισε αίματα τον χώρο. Έκτοτε δεν είχα άλλη προσπάθεια παραβίασης. Όσο περνούσαν τα χρόνια, υπήρχε βελτίωση, με αποκορύφωμα τα έργα της Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων με την ανάπλαση της πλατείας και την απομάκρυνση αφετηριών λεωφορείων, κατάσταση που θα έπρεπε να είναι μόνιμη, όχι βέβαια με «σκούπες», αλλά με ουσιαστική πρόνοια.
● Από το 2004 και μετά η περιοχή κατέρρευσε. Από το 2007 ως το 2009 ήταν εφιαλτικά - τώρα είναι κάπως καλύτερα. Η αλλαγή στη διοίκηση του δήμου, το κυνήγι του παρεμπορίου και των συμμοριών και η προσπάθεια για καθαριότητα έφεραν κάποια μικρά, αλλά αισθητά αποτελέσματα. Δουλειά σε βάθος, όμως, δεν έχει γίνει, γιατί το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το ιστορικό κέντρο εκχωρήθηκε στα κυκλώματα ναρκωτικών, πορνείας, παρεμπορίου κι εκμετάλλευσης των μεταναστών.
● Η μυρωδιά και οι ήχοι δεν είναι πάντα ευχάριστοι – πολλές φορές η ευρύτερη περιοχή μυρίζει σαν τουαλέτα με καυσαέριο και η ηχορύπανση είναι έντονη, κυρίως από λεωφορεία, κίνηση και δραστηριότητες πάσης φύσεως, καθώς ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι στο κέντρο μπορεί να κάνει θόρυβο, οποιαδήποτε ώρα, χωρίς να ενοχλεί κανέναν.
● Οι άνθρωποι εδώ έχουν την πίκρα της υποβάθμισης, αισθάνονται παρατημένοι. Η πλατεία, όμως, που βλέπω απ’ το μπαλκόνι μου είναι από τις πιο όμορφες που έχουν απομείνει στην Αθήνα, με πολλά δέντρα και όχι πολύ τσιμέντο. Με την κρίση, τα περισσότερα μαγαζιά φεύγουν. Τώρα βλέπω ότι μένουν ξενοίκιαστα, ενώ παλιότερα οι Κινέζοι νοίκιαζαν ή αγόραζαν ό,τι έβρισκαν διαθέσιμο. Το κακό και με αυτούς είναι ότι ζουν στην παρανομία και την εκμετάλλευση, όπως το αποτύπωσε πολύ γλαφυρά το Biutiful.
● Η αγαπημένη μου βόλτα είναι ο γύρος της Ακρόπολης -μακράν το ωραιότερο κομμάτι της Αθήνας- και η Αποστόλου Παύλου, ίσως απ’ τους ωραιότερους δρόμους στην Ευρώπη. Τα τελευταία 20 χρόνια πηγαίνω στο Κουτί, στην Αδριανού, με την απαράμιλλη θέα της Αρχαίας Αγοράς. Επίσης, πάω για φαγητό και ποτό στο Transistor, στην Πρωτογένους, και -πιο μακριά- στο Pairidaeza, στην πλατεία Καρύτση. Γείτονες και φίλοι είναι ο σκηνοθέτης Νίκος Περάκης, ο ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου κι ο δημιουργός του Guru και των Burger Project, Κωνσταντίνος Ζουγανέλης.
σχόλια