1
Επίκουρος, Κύριαι Δόξαι, μτφρ. Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, εκδόσεις Στιγμή
Η φιλοσοφία του Επίκουρου, εμπεριστατωμένη στο Κύριαι Δόξαι, δηλαδή πώς, για να ξεπεράσουμε τη θνητότητά μας, θα πρέπει να την εξαντλήσουμε, να αφεθούμε στα πρωτόγονα, ζωώδη ένστικτα του σώματός μας, να νιώσουμε απόλυτα την ηδονή και να φτάσουμε στην έμπνευση.
2
Μαρία Γκρίπε, Η μικρή Ζοζεφίνα, 1961 (βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Χανς Κρίστιαν Άντερσεν), μτφρ. Μάρω Λοΐζου, εκδόσεις Ψυχογιός.
Στα γυρίσματα της ταινίας Κόκκινη Κλωστή που μόλις ολοκλήρωσα στις Πρέσπες ξαναβρήκα τυχαία σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολείο ένα αντίγραφο του αγαπημένου μου παιδικού βιβλίου Η μικρή Ζοζεφίνα. Ανήκει σε μια τριλογία που έγραψε η Μαρία Γκρίπε στις αρχές του '60: Ούγκο, Ζοζεφίνα, Ούγκο και Ζοζεφίνα. Είναι η ιστορία ενός καλοκαιριού της μικρής Ζοζεφίνας, άχαρης κόρης Πρεσβύτερου, που δεν έχει φίλους, αλλάζει το όνομά της και προσπαθεί μάταια να γίνει μοντέρνα και εντέλει δημοφιλής ανάμεσα στα άλλα παιδιά του χωριού της.
3
Derek Jarman, Garden, 1995, εκδόσεις Thames & Hudson.
To τελευταίο βιβλίο του Derek Jarman για τον κήπο που έφτιαχνε στα τελευταία χρόνια της ζωής του σε ένα βαμμένο μαύρο καλύβι, δίπλα από ένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας. Είναι γεμάτο από φωτογραφίες και σκέψεις για την πρόοδο και τη σύνθεση αυτού του κήπου. Λίγα μόνο πράγματα μπορούσαν να φυτρώσουν στο δηλητηριασμένο περιβάλλον του αγροτόσπιτου, αλλά ο Jarman επέμενε, στολίζοντας και στηρίζοντας τα φυτά με ξύλα, σίδερα και objets trouvés από την ακτή μπροστά στο σπίτι του. Ένα πολύ σύνθετο, κρυφό και στοιχειωμένο έργο.
4
Paul Valéry, Στοχασμοί, εκδόσεις Στιγμή.
O Paul Valery στους Στοχασμούς γράφει αποσπασματικές σκέψεις (πολιτική, τέχνη, σχέσεις, έρωτας). Στην πραγματικότητα το συνολικό έργο του είναι ένα ποίημα για την ανθρώπινη αδυναμία, για την ανάγκη επαφής με τους άλλους που δεν είναι απαραίτητα οικειοθελής ή οργανική. «Ένα μόνο φοβάται ο άνθρωπος, την ευαισθησία του».
5
Bette Davis, The Lonely Life, 1958, εκδόσεις Putnam.
Αυτοβιογραφία. Όπου μαθαίνει κανείς πως τελικά από πάντα πρέπει να γίνεις σκύλα, για να γίνει καλή δουλειά. Μαθαίνει επίσης το κόστος αυτής της θέσης, που είναι ότι οι άνθρωποι φεύγουν μακριά σου. Μαθαίνει, επίσης, πως καλά 'κάναν και 'φύγαν, να παν' στο διάολο, αν είχαν αρχίδια, θα άντεχαν. Αποπνέει ένα πολύ γοητευτικό, παλιακό New England χαρακτήρα.
6
Samuel Beckett, Ακατανόμαστος, 1953, εκδόσεις Ύψιλον.
Ο παραληρηματικός μονόλογος εκείνου που εντέλει ο Beckett ονομάζει «Ακατανόμαστο» γράφτηκε στην πιο σκοτεινή και άρρωστη στιγμή του. Στην περίοδο που δέχτηκε πόλεμο από κριτικούς και η ασθένειά του όλο και χειροτέρευε. Σε επιστολές του γράφει «να αποτύχεις καλύτερα» και με τον εξωφρενικά απελπισμένο μονόλογο ολοκληρώνει την τριλογία του. «Δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω» (Ι can't go on, I will go on).
