Μεταξύ μας... τι συμβαίνει;

Έχω απορίες...πολλές όμως!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, για να καταλάβετε και εσείς...

Λοιπόν...έτοιμοι;

Τι είναι αίσθημα; Τι θα πει αισθάνομαι; Τι διαφορά έχει από το νιώθω; Όταν αισθάνομαι,δεν νιώθω;...και αντίστροφα.Κι αν ακόμα αισθάνομαι ότι νιώθω,γιατί ψάχνω σιγουριά και ζητάω σιγουριά;Τι είναι η ανασφάλεια; Γιατί δεν σε καταλαβαίνω; Εσύ; Καταλαβαίνεις; Αυτό είναι οι σχέσεις των ανθρώπων; Συμβόλαια εμπιστοσύνης και σιγουριάς; Τότε γιατί όλοι μας λειτουργούμε αυθαίρετα και δεν έχουμε από ένα δικηγόρο να μας κάνει τα κουμάντα και τα deals; E; Γιατί πέφτουμε μόνοι μας και σπάμε τα μούτρα μας; Άντε και φάγαμε τα μούτρα μας,γιατί μετά από σύντομο χρονικό διάστημα ξαναπέφτουμε με τον ίδιο τρόπο; Γιατί κάποια λάθη επιμένουμε να τα επαναλαμβάνουμε, ενώ ξέρουμε αρχή-μέση-τέλος;

Τι είναι λάθος; Πώς αυτό ορίζεται; Γιατί επιμένω να μην μετανιώνω για όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα; Είναι αυτό εγωισμός; Και αν αυτό είναι εγωισμός,η μαλακία πως ορίζεται; Ποιος είναι μαλάκας; Γιατί νιώθει έτσι; Αισθάνομαι μαλάκας τι σημαίνει; Τι θα πει θέλω χρόνο; Τι σημαίνει δεν είμαι σίγουρη; Για ποιον θέλω να είμαι; Για σένα ή για μένα; Ανάμεσα στο περίστροφο και το μαχαίρι επιλέγω το μαχαίρι,γιατί εξακολουθείς να με θεωρείς δειλή;Τι είναι δειλία; Ποιος έχει κότσια; Αυτά τα κότσια τελικά, ποιανού είναι; Αν τα έχω βρει με την πάρτη μου,γιατί συνεχίζω να μπερδεύομαι; Πως είναι δυνατόν να μην μπορώ να διαλέξω ανάμεσα στο κόκκινο και το μπλε, αφού το γαλάζιο είναι το χρώμα μου ;

Αν το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να μας συμβούν κάποια πράγματα,τότε γιατί δεν συνωμοτεί ώστε να αποφευχθούν κάποια άλλα; Αν δεν υπήρχαν οι ερωτήσεις,πως θα δινόντουσαν οι απαντήσεις; Θα κάναμε απλά δηλώσεις; Και πως θα βγάζαμε άκρη; Και που είναι επιτέλους αυτή η άκρη; Ανάμεσα στην επικοινωνία και τη συζήτηση, τι διαφορές υπάρχουν;Ενώ μιλάμε την ίδια γλώσσα γιατί δεν συννενοούμαστε ;

Γιατί οι περισσότερες φράσεις τελειώνουν με την ερώτηση “τι εννοείς”; Γιατί κάνουμε τα εύκολα δύσκολα; Τι εννοώ όταν λέω πως μου αρκεί να είμαι μαζί σου; Οι εφιάλτες; Αυτούς πως τους νικάς; Εδώ λειτουργούμε μόνοι ή μαζί; Τι λείπει όταν δεν έχω σαφή εικόνα; Ποιος αποφάσισε για εμένα χωρίς να ερωτηθώ; Ανάμεσα σε δυο, ποιος παίρνει αποφάσεις και για τους δύο; Γίνεται εγώ να αποφασίσω ερήμην σου; Και αν ναι, θα είσαι οκ με αυτό; Σου αρκεί απλά και μόνο η απόφαση;Έτσι θα την εκτελέσεις; Αβίαστα; Δεν έχεις απορίες;

Τι εννοείς όταν λες θα τις κρατήσεις για σένα; Το ενδεχόμενο να θέλω να σου εξηγήσω το σκέφτηκες; Και αν ναι, τότε γιατί δεν με ρωτάς; Τι θα πει εγώ πήρα την απόφαση,εγώ πρέπει να εξηγηθώ; Αλήθεια,πως μετράς τον χρόνο; Μια με το εσύ, διπλά με το εμείς; Γιατί όταν το “εγώ” γίνεται “εμείς”, φαντάζει τρισδιάστατο; Τι με τρομάζει στον πληθυντικό αριθμό; Το πλήθος ή η μονάδα του σώματος με δυο ψυχές; Χωράνε δυο ψυχές σε ένα σώμα;Γιατί όταν κάποιος σου ζητάει να φύγεις, εσύ πεισμώνεις σαν το γαϊδούρι και δεν το κουνάς με καμία Παναγία, και στο αντίστροφο φεύγεις νύχτα;Τι συμβαίνει στο ανθρώπινο μυαλό και λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα;

Τι συμβαίνει;