Η τάξη ήταν άδεια. Ο άντρας καθόταν λυπημένος στην έδρα δίχως να μιλάει. Σκεφτόταν ένα μαθητή του που έχει να δει ένα μήνα. Ήταν ο καλύτερος στη τάξη. Ρούφαγε τα πάντα σα σφουγγάρι και έκανε ερωτήσεις για το οτιδήποτε. Είχε εγκαταλείψει το σχολείο λέγοντας του πως δεν έχει νόημα να συνεχίσει. Ένας φτωχός άνθρωπος δε μπορεί να περιμένει και πολλά. Είναι καταδικασμένος στην αφάνεια. Τότε πήρε μια λευκή σελίδα και αποφάσισε να του γράψει κάποια λόγια. Δεν είχε αποφασίσει ακόμα, αν θα του το έδινε.
«Καλό μου παιδί, ξέρω πως τα πράγματα είναι δύσκολα για όλους μας. Κάθε σπίτι έχει περισσότερο από δυο ανέργους και πολλοί συμμαθητές σου λιποθυμούν στα διαλείμματα από την πείνα. Η κατάσταση είναι αισχρή αλλά πιο αισχρή είναι η υπακοή των ανθρώπων που ζουν αυτή τη κτηνωδία. Όλοι προσπαθούν να σου κολλήσουν τη ταμπέλα του φτωχού-ανήμπορου με τόσο δόλιο τρόπο που να σε κάνουν να πιστέψεις πως είναι δικό σου δημιούργημα. Πρέπει να καταλάβεις πως υπάρχουν πολλές μορφές φτώχειας. Φτωχός δεν είναι μόνο αυτός που στο ψυγείο του δεν έχει τα απαραίτητα, αλλά ακόμα αυτός που δεν έχει τις περγαμηνές να κριτικάρει ένα δελτίο ειδήσεων στη τηλεόραση, ή ακόμα αυτός που προσπερνάει ένα άστεγο στο δρόμο λες και είναι χαλάκι για τη πόρτα. Υπάρχουν λοιπόν χιλιάδες άνθρωποι γύρω σου που έχουν έλλειψη ευαισθησίας και πνευματικών αρετών. Εσύ δεν είσαι από αυτούς και ξέρεις το λόγο; Διότι σου αρέσει η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού και σε έχω δει να δίνεις το φαγητό σου σε παιδιά που έχουν άδεια τάπερ. Άρα τη λέξη φτωχός διέγραψε τη από το μυαλό σου.
Πρώτα να διαβάζεις, να ακούς, να βλέπεις και μετά να μιλάς. Σε μια εποχή ομογενοποίησης των πάντων, να έχεις ως στόχο να αρθρώσεις το προσωπικό σου λόγο και να συγκροτήσεις την ολότητα σου ως άτομο.
Δεν υπάρχει στη πραγματικότητα. Είσαι ένας άνθρωπος που οφείλει να παλέψει για την ζωή και την αξιοπρέπεια του που πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας. Οι καιροί ήταν πάντα δύσκολοι καλώς ή κακώς. Οι λίγοι ήθελαν πάντα πνίξουν τους πολλούς πείθοντας τους ότι είναι αδύναμοι και μόνοι. Δεν είσαι μόνος γιατί έχεις το μυαλό και τη δημιουργικότητα σου. Έχεις τη φλόγα που μπορείς ανά πάσα στιγμή να τη κάνεις φωτιά. Δε θα είναι εύκολο άλλα ούτε και ακατόρθωτο. Άκου τι θα κάνεις. Θα μελετάς πολύ προσπαθώντας να απαντήσεις στα ερωτήματα που έχεις θέσει. Πρέπει να έχεις ακονισμένο το νου σου όταν έρθει το κολεγιοπαίδο από την Αμερική και θα σου μιλήσει για ελεύθερη αγορά, για ιδιωτικοποίηση του νερού και άλλες βαρβαρότητες νεοφιλελεύθερου τύπου. Δεν είναι πιο έξυπνος από σένα, απλώς οι λογαριασμοί των γονιών του έχουν περισσότερα μηδενικά από των δικών σου. Να θυμάσαι πως οι δημόσιες βιβλιοθήκες είναι περισσότερες ώρες ανοιχτές από ένα ιδιωτικό σχολείο. Άρα προχώρα χωρίς τρόμο αλλά μόνο με πάθος και όνειρο. Ακούς ρε τσόγλανε. Η ζωή είναι δική σου και θα τη μοιραστείς με όποιους θέλεις εσύ. Να χρησιμοποιείς τη γνώση όχι για να χτίσεις ένα τοίχο γύρω από σένα αλλά να σπάσεις αυτόν που ήδη υπάρχει.
Πρώτα να διαβάζεις, να ακούς, να βλέπεις και μετά να μιλάς. Σε μια εποχή ομογενοποίησης των πάντων, να έχεις ως στόχο να αρθρώσεις το προσωπικό σου λόγο και να συγκροτήσεις την ολότητα σου ως άτομο.
Να βλέπεις τις αμφιβολίες σου και την αγάπη που τρέφεις για τους γύρω σου σα λουλούδια που θέλουν συνεχώς περιποίηση. Να μη ξεχνάς πως θα χορτάσεις ξανά ψωμί μόνο όταν το ονειρευτείς και θα νιώσεις ευτυχία μόλις το μοιραστείς».
Το μελάνι του στυλό είχε τελειώσει. Τώρα δεν έμενε τίποτα άλλο από το να το ταχυδρομήσει. Ήλπιζε να του αλλάξει γνώμη. Τότε άνοιξε η πόρτα και είδε το μαθητή του. Κρατούσε μερικά βιβλία και το κολατσιό του.
''Ήρθες τελικά;''
''Ναι, ήρθα.''
''Και αυτό που έλεγες τις προηγούμενες μέρες;''
''Μη ρωτάς δάσκαλε. Θέλω να μάθω γράμματα για να γράψω την λέξη ελευθερία. Αυτό φτάνει''
''Άνοιξε το βιβλίο σου στη σελίδα πενήντα δυο. Ξεκινάμε.''
Έφυγαν και οι δυο το βράδυ, γελώντας τρανταχτά.
σχόλια