Στέκεται μπροστά σου ψυχρός, απαιτητικός, αυστηρός. Σε κοιτάζει επίμονα. Το βλέμμα του είναι εξονυχιστικό. Εξετάζει την κάθε σου λεπτομέρεια. Μετρά τα λάθη και τα ψεγάδια σου. Είναι ένα γυαλί. Ένα γυαλί που καθορίζει την ψυχολογία, την διάθεση, την συμπεριφορά μας. Πώς είναι δυνατόν ένα απλό γυαλί να έχει τόση δύναμη? Μήπως ο καθρέφτης κρύβει κάτι από τη μαύρη μαγεία των παραμυθιών;
Όλοι μας έχουμε έναν καθρέφτη στο σπίτι μας. Μπορεί και περισσότερους από ένα. Περνάμε ώρες απέναντι του περιεργάζοντας την εικόνα μας.
Συνήθως δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε. Σπυράκια, σημάδια, ρυτίδες, παραπανίσια κιλά, περίεργα χαρακτηριστικά. Τρομάζουμε με την παραμικρή ατέλεια που διακρίνουμε πάνω μας. Αρχίζουμε να ντρεπόμαστε για την εικόνα μας, να φοβόμαστε τα αρνητικά σχόλια των άλλων, να χάνουμε την αυτοεκτίμηση μας. Θέλουμε απεγνωσμένα να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Μας τυφλώνει η ανασφάλεια,η ακόρεστη επιθυμία για την τελειότητα, ο ανταγωνισμός, η ανάγκη της αποδοχής από τους άλλους. Η ανασφάλεια είναι ο πρώτος κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας που μας πνίγει αργά και βασανιστικά. Όσο μεγαλώνει η επιρροή της τόσο μας σφίγγει σαν μεγγένη. Ζήλια. Θυμός. Απογοήτευση. Απομόνωση. Κατάθλιψη. Όλοι επιθυμούμε μια ωραία εξωτερική εμφάνιση που να μας κάνει αρεστούς στους γύρω μας, όλοι μας διεκδικούμε την αναγνώριση, την θετική κριτική. Είναι υγιές να θέλουμε να βελτιώσουμε την εικόνα μας, να γίνουμε καλύτεροι πρώτα για εμάς και μετά για τους άλλους. Ωστόσο πολλές φορές η επιθυμία αυτή ξεπερνά το μέτρο και αγγίζει τα όρια της εμμονής που όχι μόνο δεν βελτιώνει την εικόνα μας στον καθρέφτη αλλά αντίθετα μας φθείρει σωματικά και ψυχικά.
Μόνοι μας έχουμε ανεβάσει τον πήχη ψηλά. Ζούμε στην εποχή της εικόνας,έχουμε υποκύψει στη δύναμη του καθρέφτη. Το εξωτερικό στοιχείο έχει υπερισχύσει του εσωτερικού.Κρίνουμε με το βλέμμα και όχι τόσο με τη σκέψη. Τα μάτια έχουν συνηθίσει να κρίνουν αυτό που βλέπουν. Η πρώτη εντύπωση σχετίζεται με την εμφάνιση, με το πώς δείχνουμε. Το "είναι" απαιτεί χρόνο και δεν έχουν όλοι το χρόνο και την διάθεση να περιμένουν. Γι' αυτό μας αγχώνει ο καθρέφτης. Μας πιέζει να γίνουμε κάποιοι άλλοι που δεν είμαστε. Μπροστά του πρέπει να είμαστε άψογοι, χωρίς αδυναμίες. Μόνο έτσι έχουμε πιθανότητες να κερδίσουμε την πολυπόθητη αναγνώριση. Και αν έρθει κάποτε η αναγνώριση, μπορεί έπειτα να μην αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Το είδωλο που φτιάξαμε μπορεί τελικά να μη μας μοιάζει.
Υπάρχουν κάποιοι που φοβούνται να κοιτάξουν στον καθρέφτη. Γιατί βλέπουν τον εαυτό τους αλλοιωμένο, διαφορετικό, παράξενο. Κάποια δερματική ασθένεια, κάποια παραμόρφωση, ένα ατύχημα. Ένα πρόβλημα που έτυχε, δεν το επέλεξαν. Εκείνοι έχουν λόγο να πληγώνονται με το κάθε αδιάκριτο βλέμμα που υποσυνείδητα στρέφεται προς το μέρος του, με τον συμπονετικό ψίθυρο που τους ακολουθεί φεύγοντας. Άραγε αν έμπαινες στη θέση τους πώς θα ένιωθες; Θα ήθελες να σε κρίνουν από ένα εξωτερικό ελάττωμα ή θα ζητούσες να κοιτάξουν μέσα σου;
Ο καθρέφτης μπορεί να σε παγιδεύσει.Για να μην πέσεις θύμα του θα πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα του. Όσο αυτονόητο και αν ακούγεται η αγάπη για τον εαυτό μας δεν είναι δεδομένη. Απαιτεί πολλή δουλειά και προσπάθεια για να επιτευχθεί. Θα πρέπει να χτίσεις μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης με τον εαυτό σου που απαιτεί χρόνο και υπομονή. Και όταν κατορθώσεις να τον αγαπήσεις,ξαφνικά θα αισθανθείς ελεύθερος γιατί οι αλυσίδες της ανασφάλειας θα έχουν σπάσει.
Ίσως τελικά ο καθρέφτης είναι μαγικός. Το γυαλί του μας παραπλανεί, μας κρύβει την αλήθεια. Στεκόμαστε μπροστά του φοβισμένοι και αδύναμοι. Ανακαλύπτουμε ψεγάδια που δεν υπάρχουν, που επινοούν οι πηγές της ανασφάλειας μας. Αντικρίζουμε τα ελαττώματα μας μεγεθυμένα, υπερβολικά, παράταιρα. Μέσα του επιδιώκουμε να βλέπουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι να δουν. Περνάμε τόσες ώρες μπροστά του και δεν βλέπουμε το πιο σημαντικό.Την επόμενη φορά στάσου και παρατήρησε προσεκτικά μέσα από τον καθρέφτη. Πίσω από τις ατέλειες και τους φόβους σου, θα δεις τον παγιδευμένο σου εαυτό να φωνάζει.
σχόλια