Η μάσκα μας, το απόλυτο άλλοθι μας. Εκείνο που μας ιντριγκάρει, αλλά και μας θλίβει. Εντυπωσιακό, μα τόσο φθηνό κι σουρεαλιστικό. Στεκόμαστε απέναντι από το είδωλο μας, δίχως να υπάρχει καθρέπτης. Οργιάζουμε στο βλέμμα των αγνώστων, προσπαθώντας πάντοτε να κρύψουμε την ταπεινότητα και την αμετροέπεια μας. Σπάσαμε τα δεσμά του ρομαντισμού και χτίζουμε συνθήκες για την επιβιώση μας χωρίς αυτόν. Αντιδρούμε συνειρμικά, σαν μαριονέτες, σαν αντικείμενα χωρίς πυγμή.
Ένας άνθρωπος μπορεί να γκρεμίσει τα όνειρα του, δίχως να έχει επίγνωση για αυτά. Για εκείνον, αποτελούν απλώς εμπόδια στον δρόμο για την κατάκτηση μιας πιο φανταχτερής μάσκας. Συγκρουόμαστε με όπλα που μας ελέγχουν. Η μάχη άνιση, μα ποτέ δεν θα γίνει δίκαιη έαν δεν παλέψουμε τον αντίζηλο εξουσιαστή ευατό μας. Μέσα στο χάος μπορεί να γεννηθεί μία ελπίδα. Μία τέττοια ελπίδα λογίζεται πιο ισχυρή και από ολόκληρους στρατούς. Δεν μπορείς να επιλέξεις τον εχθρό σου, μα σίγουρα μπορείς να επιλέξεις τους συμμάχους σου. Καταστρέφοντας την μάσκα, αυτομάτως όλοι σου οι εχθροί γίνονται σύμμαχοι, φίλοι σου.
Ένα μέλλον χωρίς τύχη, είναι ένα μέλλον χαρούμενο. Γιατί η σκέψη προυπάρχει της εμπειρίας και η χαρά της ευτυχίας. Εάν εμπιστεύεσαι την τύχη, τότε εάν χαμογελάς δέκα θα δακρύζεις έντεκα. Χτίσε βάσεις που δεν μπορούν να γκρεμιστούν στο πέρασμα κανενός κυκλώνα ηθικών αξιών. Κανείς δεν συγχωρεί. Ούτε η ίδια η ζωή που με το καλημέρα σου δείχνει την σκληρότητα της. Εσύ μπορείς να της δείξεις την ανωτερότητα σου, την πτυχή του ευατού σου που είναι μοναδική. Η μάσκα πέφτει όταν την βγάλεις, όχι όταν σου την βγάλουν.
σχόλια