Εκτιμώ κάπως τις διαδικασίες, κάπως αυτά που γίνονται στο ενδιάμεσο, κάπως αυτά που βιάζεσαι να προσπεράσεις και κάπως αυτά που πάντα νομίζεις ότι θα αφήσεις στη μέση γιατί δε θα προλάβεις. Γιατί έρχονται τα άλλα. Πάντα φοράω το ρολόι μου, αυτό που μου πήρε ένα αγόρι ή το αγόρι κάποτε (έμφαση στη λέξη ''το''), εκείνο το άλλο που πήρα από τη μαμά μου, ή εκείνο το άλλο που θα δω στη βιτρίνα και θα μου αρέσει κάποτε. Μέλλον. Προσπαθώ να φοράω παπούτσια που με βολεύουν για να μπορώ να περπατάω. Στην πόλη, στην εξοχή στα αξιοθέατα, αυτά τα αξιοθέατα που θέλω να βλέπω κάθε φορά για αυτή τη μοναδική τους αύρα και γιατί η θέα από ψηλά πάντα με λυτρώνει. Κλείνω κάπως για λίγο τα μάτια, κάπως ένα αεράκι χτυπάει, κάπως ένας ήλιος πίσω από κάτι σύννεφα. Πάνω από ποιους άλλους ουρανούς ήταν αυτά τα σύννεφα και ποιος τα ζήτησε σε αυτή την πόλη; Ποιος τα έδιωξε από την άλλη πόλη; Μετά είναι και τα μπλουζάκια. Δεν κρυώνω εύκολα και μου αρέσουν οι ζακέτες. Άρα τι; Άρα φοράω κοντομάνικα και ευτυχώς μερικοί που με σκέφτονται μου παίρνουν μπλούζες που καλύπτουν όλο το χέρι μου. Μερικές φορές, εννοώ όταν το χρειάζομαι, με αγκαλιάζουν κιόλας. Τέτοιες μπλούζες, μαγικές, έχω εγώ. Έχω και αυτά τα παντελόνια που θέλω να με τονίζουν γιατί αλλιώς τι να τα κάνω; Διάβασα και σε ένα περιοδικό ότι οι δυναμικές γυναίκες έχουν ανδρόγυνο στυλ, ξέρεις εκείνο με τα παντελόνια και τα πουκάμισα. Να θυμηθώ να μην κάνω όλα αυτά που διαβάζω κάπου, κάποτε. Να το βάλω στις λίστες μου, που τις κοροϊδεύεις αλλά να ξέρεις πως είναι εκεί στο τέλος κάθε ημέρας για να με επιβεβαιώσουν. Έχω και κάτι αυτάκια για το κεφάλι αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία. Α να μην ξεχάσω! Να κάνεις μικρές εκπλήξεις στην κοπέλα σου ή στο αγόρι σου. Να κάπως έτσι τα απέκτησα και εγώ αυτά. Μωρέ πρέπει να το ξέρεις, μπορώ να τα πάρω και μόνη μου, απλώς θέλω να μου τα πάρεις εσύ. Να με κεράσεις και κρασί από εκείνο που μου αρέσει και προς Θεού μην ξεχνάς ότι δε μου αρέσει να βάζω κολόνια. Μου αρέσει να τις μυρίζω αλλά πάντα ξεχνάω να βάλω εγώ. Οπότε το ότι ξεχνάω σημαίνει και ότι δε μου αρέσει; Δεν ξέρω, το αφήνω και αυτό για άλλη φορά. Και να με χαϊδεύεις, εννοώ να χαϊδεύεις αυτόν που έχεις δίπλα σου. Κατάλαβες; Τις λύπες του, τα χαμογελά του και τα μαλλιά του. Λιγδώνουν βέβαια αλλά εντάξει. Και να παίρνεις τηλέφωνο και τη μαμά σου, θα σου το λέω κάθε φορά. Καλή συνέχεια.
P.S. θέλω και μια μικρή πάβλοβα με φρούτα του δάσους ή του πάθους.
σχόλια