Πού να παραδώσω μάτια μου ψυχή;nαν στον παράδεισο βρεθώ θα ξεχυθούν οι πόθοι μου χίλιοι ήλιοι-φλογίτσες, θα λάμπουν να πυρπολούν φτερά αγγέλων και φωτοστέφανα, θα γυμνωθούν ψυχές ενάρετες να θυμηθούν την κάψα την επίγεια.Λίμνες θα γίνουνε,ποταμια τα δάκρυα της θύμησης να παρασύρουν συνειδήσεις.
Κι αν καταλήξω στην κόλαση να με δεχτούν, ποιο σκοτάδι θα αντέξει το φως.Που θα προβάλουνε οι ποροι μου-αμέτρητοι προβολείς της μορφής σου όπως την έφτιαξε η αγάπη μου.Άγγελος πάνω απ´τους αγγέλους και σατανάς πάνω από σατανάδες.
Και θα βρεθώ ψυχή περιπλανώμενη χωρίς πατρίδα.Γιατί ετούτη την καταστροφή μήτε κόλαση μήτε παράδεισος τη θέλει.
Και θα πηγαίνω πάνω κάτω μόνη ψυχή να ταξιδεύει όπως και τώρα.. καμιά αλλαγή, μήτε και λύτρωση-μα λύτρωση δε θέλω.
Καημέ και πόθε και έρωτα βαρύ.
Βαριά αρρώστεια και ίαση της ανιαρής πορείας.
Παραδοχή και ξέσπασμα και δόσιμο και τυραννία ελεύθερη- γιατί δεν είναι τυραννία κανονική αν τις αλυσίδες τις έφτιαξες εσύ.
Αέναο δόσιμο και στέρεμα ψυχής κολασμένης και οσίας.Ποιος τάχα θα ´ρθει να ζυγίσει να δικάσει,να δώσει άφεση ή τιμωρία.
Δεν πιστεύω,δεν ελπίζω,μονάχα πλανιέμαι σ´αυτή την επιδέξια φτιασιδωμένη πλάνη.Λέω φχαριστώ από καρδιάς και καταριέμαι εαυτόν σε αιώνια καταδίκη περιπλάνησης στην άβυσσο του τίποτα μετά. Γλυκό νωθρό καθάριο τίποτα.Πικρή γεύση ξεχασμένης νιότης και αθωότητας περιθαλπτώμενης με κομπρέσες αλμυρές θάλασσας και ιδρώτα και σάλιου.
Καληνύχτα δε λέω,δεν υπάρχει ο χρόνος-ούτε καλημέρα,δεν υπάρχει ελπίδα.Κοιτώ τα σεντόνια μα θυμίζουν τελετή.
Ούτε γεια δε θα πω-περπατάω αλλά δε φεύγω.
σχόλια