Δύο πράγματα θέλω να πω και τίποτα παραπάνω. Διαβάζω με καταιγιστικούς ρυθμούς στο Facebook, status του στυλ «Ο Κάμερον είναι σοβαρός πολιτικός, δεν θα κάνει κωλοτούμπα» «πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς», ακούς και διαβάζεις από αριστερούς και ακροδεξιούς πολιτικούς χώρους πως η Μ. Βρετανία έδωσε μια γροθιά στην Ευρώπη και υπάρχει μια γενική ευφορία για την αποτυχία του συστήματος. Καλά όλα αυτά και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν χώρες προσπαθούν να απαγκιστρωθούν από ενώσεις οι οποίες τους προσφέρουν λιγότερα απ' όσο τους παίρνουν.
Πολιτικός δεν είμαι, οικονομολόγος δεν είμαι αλλά ζω την καθημερινότητα μου σαν Έλληνας πολίτης και μου φαίνεται απίστευτο πως εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος που στηρίζει το Grexit, όταν δεν ξέρουμε καν πως θα ανταποκριθεί η Μ. Βρετανία στο Brexit, η οποία στο κάτω κάτω της γραφής έχει δικό της νόμισμα( το οποίο έχει ήδη υποτιμηθεί αλλά δεν υπάρχει σύγκριση με την αξία που θα έχει η αντίστοιχη δραχμή στην περίπτωση Grexit) έχει υποδομές που το ελληνικό κράτος δεν θα τις δει ούτε σε 3000 χρόνια και γενικώς υπάρχει μια κοινωνική και πολιτική σοβαρότητα (συγκριτικά με την Ελλάδα του φραπέ και της Μυκόνου) που της επιτρέπει να οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον περνώντας ένας δύσκολο παρόν. Ποιος Έλληνας αυτή την στιγμή έχει διάθεση να αφήσει έστω και τα 400 ευρώ μισθό που παίρνει για να επαναστατήσει κόντρα στην χούντα των δανειστών; Ελάχιστοι θα πω εγώ, ελάχιστοι σε όλα τα επίπεδα. Το Παρίσι καιγόταν για ένα μήνα για μέτρα που δεν αντιστοιχούν ούτε στο 1/10 των μέτρων που έχουν περάσει στην Ελλάδα χωρίς να ανοίξει μύτη. Ένα ενδεχόμενο Grexit σημαίνει τρόφιμα με δελτίο, στάση πληρωμών και χάος διότι οι υποδομές τις χώρας είναι αστείες έως τριτοκοσμικές.
Εύχομαι πραγματικά να ζούσαμε σε μια Ελλάδα ανεξάρτητη που θα μπορούσε να παράγει(ο λόγος που δεν παράγει είναι διότι μας κυβερνά ο κάθε πικραμένος, το δυναμικό και ο ανεκμετάλλευτος πλούτος της χώρα είναι τεράστιος) να αναπνέει και να ζει με τα δικά της πνευμόνια και όχι με μπουκάλες οξυγόνου που μας τις έχουν φορτώσει διάφοροι από τον ¨Εθνάρχη¨ μέχρι τον Τσίπρα. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό γιατί ζούμε με δανεικά, τα οποία αν κοπούν οι στιγμές που θα ζήσουμε στην Ελλάδα της απραξίας θα είναι χειρότερες και από της κατοχής. Θα μου πεις: Τώρα είμαστε καλύτερα; Δεν ξέρω, choose life( που έλεγαν στο trainspotting)
Αν και την επιλογή ο Έλληνας την έχει κάνει προ πολλού. Όπως είχε πει και ο De Maistre κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Είμαστε παρτάκηδες και παρτάκηδες εκλέγουμε και δυστυχώς δεν μαθαίνουμε, γιατί η ιστορία διδάσκει πως κάθε πρωθυπουργός που εκλέγεται μας δίνει μια κλωτσιά να πάμε παρακάτω κανείς δεν μπορεί-δεν θέλει να αλλάξει αυτή την κακή νοοτροπία μας. Βολεύεται και γίνεται ένα με το σύστημα και ας έχει ξεκινήσει με καλές προθέσεις(που δεν το πιστεύω για διάφορους λόγους)
