Ζήτα και θα σου δοθεί (Φανουρόπιτα)

Ζήτα και θα σου δοθεί (Φανουρόπιτα) Facebook Twitter
4

Αν και δηλωμένος άθεος, δεν μπορώ παρά ν'αναγνωρίσω ότι στις θρησκευτικές δοξασίες, κρύβονται μεγάλες αληθειες. Πάρτε, για παράδειγμα, τον Άγιο Φανούριο. Αν και λαλίστατος και περιγραφικότατος ο Συναξαριστής όταν αναφέρεται και στους πιο άσημους και άγνωστους Αγίους, για έναν από τους πιο δημοφιλείς του Ορθόδοξου εορτολογίου, δεν λέει απολύτως τίποτα. Κι όχι μόνο δεν λέει αλλά οι ελάχιστες γραμμές που αναφέρονται σ'αυτόν, δηλώνουν σαφώς πως υπάρχουν σχεδόν μηδαμινές πληροφορίες για τον αγαπημένο Άγιο που αν του τάξεις, σε βοηθάει να βρεις ό,τι έχει χάσει. Πόσο σοφό...

Αντίθετα απ'ο,τι λέμε, για ρητορικούς λόγους, ενηλικίωση δεν σημαίνει ένα αλλά πολλά πράγματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι το να βρίσκεις το θάρρος να ζητάς και βασικά και το κουράγιο ν'ακούσεις "Όχι".

Τα απωλεσθένα, παραμένουν το σημαντικότερο και βαρύτερο κεφάλαιο της ύπαρξής μας. Είναι όλα αυτά που στοιχειώνουν το υποσυνείδητό μας, τη μνήμη μας, τα όνειρά μας, τις αφηγήσεις μας. Είναι όλα αυτά που λίγο-πολύ μας ορίζουν αφού, μεταξύ μας, μόνο ως προς τί δεν είμαστε (δηλαδή αποφατικά) μπορούμε να αυτοπροσδιοριστούμε με ακρίβεια και σαφήνεια. Οι χαμένες πληροφορίες για το βίο του Αγίου που σου βρίσκει τα πάντα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρόσκληση να συμπληρώσεις εσύ την ιστορία, παραδεχόμενος τί είναι αυτό που έχεις χάσει, τί είναι αυτό που σου λείπει.

Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ είχα πολύ μεγάλη δυσκολία στο να ζητώ. Ίσως φταίει το ότι ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με την προτροπή να μην ζητάει για λόγους ευγένειας και σε μια εποχή που οι γονείς έτρεχαν με σπουδή να προλάβουν τις όποιες επιθυμίες και ανάγκες των παιδιών τους με αποτέλεσμα, αν εξαιρέσεις τις περιπέτειες με την πολιτική, ν'αργήσω πολύ να μάθω να διεκδικώ όσα ήθελα μόνο καθόμουν σε μια γωνιά σιωπηλός και σιγόβραζα στο ζουμί μου.

Στίβω τα πορτοκάλια για τη φανουρόπιτα που θα φτιάξω απόψε γιατί αύριο γιορτάζει ο αγαπημένος των Ελλήνων Άγιος Φανούριος και σκέφτομαι, με χαμόγελο, πόσο έχω αλλάξει από την εποχή που δεν διεκδικούσα όσα ήθελα και άφηνα την κάθε ανεκπλήρωτη επιθυμία (συχνά ασήμαντη) να με στοιχειώνει. Νομίζω μάλιστα πως αυτός ήταν ο λόγος που ήμουν και τόσο απόλυτος στη μαγειρικη. Όλα κι όλα! Μπορεί να μην τολμούσα να ζητήσω κάτι που επιθυμούσα αλλά στις συνταγές όσοι ζητούσαν τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κάνουν αυτό που έλεγα εγώ!

Αντίθετα απ'ο,τι λέμε, για ρητορικούς λόγους, ενηλικίωση δεν σημαίνει ένα αλλά πολλά πράγματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι το να βρίσκεις το θάρρος να ζητάς και βασικά και το κουράγιο ν'ακούσεις "Όχι". Μετρώ τα υλικά και μνημονεύοντας τον Άγιο Φανούριο σκέφτομαι τί να του ζητήσω  να με βοηθήσει να βρω απ'ολα όσα έχω χάσει τα τελευταία χρόνια. Καταλήγω με βεβαιότητα ότι τελικά, θέλω να μη χάσω ακριβώς αυτό: το κουράγιο ν'ακούω και "όχι" ώστε να είμαι βέβαιος πως δεν θα σταματήσω ποτέ να φοβάμαι να διεκδικώ όλα αυτά που επιθυμώ.

Πώς το είπε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, σ'αυτό το υπέροχο απόσπασμα του Ευαγγελίου; "Αιτείτε και θα σας δοθεί· ζητείτε και θα βρείτε· χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί· γιατί καθένας που αιτεί λαμβάνει, και αυτός που ζητάει βρίσκει, και σ’ αυτόν που χτυπάει θα του ανοιχτεί".  Έτσι ακριβώς.

Φανουρόπιτα

Μάγειρες του κόσμου, λατρεμένες μου κόρες ακαμάτρες που όλες σήμερα το απόγευμα θα μου κλειστείτε στις κουζίνες για να φτιάξετε φανουρόπιτες, θα μου επιτρέψετε να μην μπω στο debate 9, 11, 13 υλικά για τη Φανουρόπιτα. Πού να ξέρω, ο άθεος;! Ο καθένας να ορίζει τους δικούς του κανόνες και να δίνει μια τελετουργική χροιά στην εκτέλεσή τους. Είπα κι ελάλησα. :-) Φυσικά, η δική μου η συνταγή είναι η απλή, αυτή που θα σε τραβήξει και δεν θα σε διώξει από την κουζίνα και φυσικά είναι καρατσεκαρισμένη γιατί φτιάχνω συχνά φανουρόπιτες. Τα υλικά τα προσθέτουμε μ'αυτή τη σειρά, μελετώντας, λέει, τις επιθυμίες μας. Καλή επιτυχία. Στο φούρνισμα αλλά και στην εκπλήρωση των ευχών.

  • 1.5 φλυτζάνι καρύδια
  • 3/4 φλυτζάνι ξανθές σταφίδες (Σουλτανίνα)
  • 1/2 φλυτζάνι ζάχαρη
  • Κανέλα αρκετή 2 κουταλιές
  • 1/2 κουταλάκι σκόνη γαρύφαλο
  • Ξύσμα από δυο πορτοκάλια
  • 1 κοφτο κουταλάκι σόδα
  • 1 1.2 κουταλακι μπείκιν πάουντερ
  • 1 1/2 φλυτζάνι χυμό πορτοκαλιού
  • 3.4 φλυτζάνι ηλιέλαιο
  • Αλευρι (φάριν απ) όσο πάρει (λίγοτερο απο΄ένα πακέτο του κιλού)
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Καλό, νόστιμο, με σχόλια να γλείφεις τα δάχτυλα σου.Μην ξεχνάμε εκτός από την προσωπική διάσταση υπάρχει και η κοινωνική διάσταση της φανουρόπιτας. Οι φανουρόπιτες και τα κόλλυβα σαν παραδόσεις του λαού μας δεν είχαν μόνο σκοπό προσωπικό αλλά και ανθρωπιστικό. Να μας θυμίζουν ότι στο συναίσθημα της λύπης για κάτι που χάσαμε δεν πρέπει να ξεχνάμε να βρίσκουμε την ανθρωπιά μας, να προσφέρουμε σε αυτούς που δεν έχουν τα βασικά και χρειάζονται την μικρή βοήθεια μας. Κάποια έγραψε η ευτυχία έπρεπε να είναι λέξη όχι στον ενικό αλλά στον πληθυντικό.
Βρηκα ενδιαφερον το κειμενο, τη συνταγη κ τη χρηση αλλου γενους. Δεν τα ειχα δεν τα ηξερα δεν τα αποδεχομουν αλλα μια φορα που εκανα πειραματικα την πιττα κατοπιν παροτρυνσης, το απολεσθεν εμφανιστηκε στην πορτα μου. Τυχαιο;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά την συγγραφέα του κειμένου. Για κάποιον λόγο ήταν αυτό ακριβώς που "έπρεπε" να διαβάσω σήμερα. Ο τίτλος τα λέει όλα. Καλό απόγευμα.