Με ένα κείμενό του στο μπλογκ του Βρετανικού Μουσείου, ο διευθυντής του Νιλ ΜακΓκρέγκορ εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το Μουσείο δάνεισε το γλυπτό Ιλισσός από τη συλλογή των γλυπτών του Παρθενώνα τα οποία εκτίθενται στις αίθουσές του, θέλοντας να προλάβει ερωτήσεις και αντιδράσεις. Το άρθρο του δημοσιεύθηκε και στους σημερινούς Times.
Γράφει ο ΝιλΜακΓκρέγκορ: «Το Βρετανικό Μουσείο άνοιξε τις πόρτες του το 1759, μόλις πέντε χρόνια πριν το Ερμιτάζ. Πρόκειται για "αδελφά μουσεία", από τα πρώτα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου έχουν ως στόχο, μέσω των συλλογών του, να επωφεληθούν όχι μόνο οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και όλοι οι φιλομαθείς και περίεργοι άνθρωποι του κόσμου. Έτσι, το Βρετανικό Μουσείο σήμερα είναι ο πιο γενναιόδωρος δανειστής ανά τον κόσμο. Έστειλε τα μεγάλα αντικείμενα των Ασσύριων στην Κίνα, τα αιγυπτιακά αντικείμενα στην Ινδία, τα ιρανικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, πραγματώνοντας έτσι το ιδανικό του διαφωτισμού, ότι τα σπουδαία πράγματα παγκοσμίως πρέπει να μελετώνται, να μοιράζονται και να τα απολαμβάνουν όσο περισσότεροι άνθρωποι από όσες περισσότερες χώρες γίνεται».
Το Βρετανικό Μουσείο πιστεύει ότι τα δάνεια αυτά πρέπει να συνεχιστούν μεταξύ των μουσείων παρά τις πολιτικές διαφωνίες μεταξύ των κυβερνήσεων. Γι' αυτό τον λόγο το 2011, δάνεισαν στην Τεχεράνη τον "Κύλινδρο του Κύρου", ένα έγγραφο που καθόριζε τα ανθρώπινα ιδανικά της αρχαίας περσικής αυτοκρατοριάς. «Αυτή είναι μια θέση την οποία μοιραζόμαστε με τους ομόλογούς μας στη Ρωσία. Πέρσι το Ερμιτάζ δάνεισε την εντυπωσιακή συλλογή έργων ζωγραφικής που φιλοτεχνήθηκε από τον Σερ Ρόμπερτ Γουόλπολ και πουλήθηκε στην Αικατερίνη τη Μεγάλη πίσω στην Αγγλία, στο Houghton Hall για το καλοκαίρι. Δάνεια από τα ρωσικά μουσεία εμπλούτισαν την πρόσφατη έκθεση "Ice Age Art" του Βρετανικού Μουσείου. Η συλλογή του Μάλεβιτς στην Tate Modern, νωρίτερα αυτή τη χρονιά ήταν μια πράξη της ρωσικής γενναιοδωρίας που απήλαυσαν χιλιάδες επισκέπτες. Τόσο η Tate όσο και το Κέντρο Εικαστικών Τεχνών Sainsbury, βρίσκονται σε διαδικασίες ανταλλαγών και δανεισμών για την έκθεση του Φράνσις Μπέικον "Francis Bacon and the Art of the Past" που ανοίγει στο Ερμιτάζ αυτό το Σαββατοκύριακο.
Έτσι όταν οι συνάδελφοί μας στο Ερμιτάζ ρώτησαν αν θα μπορούσαμε να τους κάνουμε ένα σημαντικό δάνειο για να γιορτάσουν τα 250α γενέθλιά τους, οι επίτροποι του μουσείου απάντησαν αμέσως ναι, και κανένα δάνειο δεν θα μπορούσε πιο ταιριαστά να συμβολίσει τη μακρά φιλία των δυο "σπιτιών" μας, ή την περίοδο της ίδρυσής τους, από ένα γλυπτό του Παρθενώνα» εξηγεί ο ΜακΓκρέγκορ και συνεχίζει:
«Ο μεγάλος ηγέτης της Αθήνας και οραματιστής εκπρόσωπος για την υποδειγματική θέση της σε όλη την ανθρωπότητα ήταν ο Περικλής. Το 431 π.Χ. στον περίφημο "Επιτάφιο" του για τους ήρωες Αθηναίους νεκρούς, διακήρυξε την παγκόσμια φήμη στην οποία η μοίρα είχε ορίσει τόσο την πόλη της όσο και τους νεκρούς της:
Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ' ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. (2. 43)
Διότι τάφος των επιφανών ανδρών είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους και στις ξένες χώρες, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους.
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα, ελπίζω ότι ο Περικλής θα χειροκροτούσε το ταξίδι του Ιλισού στη Ρωσία, όπου, μακριά στην ξενιτιά, αυτή η πέτρα είναι ο πρεσβευτής της ελληνικής χρυσής εποχής και των ευρωπαϊκών ιδεωδών έχοντας εγγράψει τα αρχαία επιτεύγματα της Αθήνας αισθητικά ηθικά και πολιτικά στο μυαλό του κάθε ανθρώπου. Είναι ένα μήνυμα ότι η Ρωσία και ολόκληρος ο κόσμος πρέπει να ακούσει ότι χαίρομαι που το βρετανικό μουσείο είναι σε θέση να δανείσει ένα τόσο αξιόλογο αντικείμενο».
