Αγία Ρίτα
Η Ρίτα της Κάσια (γεννημένη ως Margherita Ferri Lotti, 1381 - 22 Μαΐου 1457), ήταν Ιταλίδα χήρα και αυγουστίνεια μοναχή. Διάφορα θαύματα αποδίδονται στη μεσολάβησή της, ενώ συχνά απεικονίζεται με μια αιμορραγούσα πληγή στο μέτωπό της, η οποία θεωρείται ότι υποδηλώνει ένα μερικό στίγμα. Ο Πάπας Λέων ΙΓ' αγιοποίησε τη Ρίτα στις 24 Μαΐου 1900. Κατά την τελετή αγιοποίησής της, της απονεμήθηκε ο τίτλος της "προστάτιδας των ανέφικτων ζητημάτων", ενώ σε πολλές καθολικές χώρες, η Ρίτα έγινε γνωστή ως προστάτιδα των κακοποιημένων συζύγων και των πληγωμένων γυναικών. Το σώμα της, το οποίο οι Αυγουστίνιοι πιστεύουν ότι είναι άφθαρτο, παραμένει στη Βασιλική της Σάντα Ρίτα ντα Κάσια. (Wikipedia)
"Δεν πίστευα ότι θα γινόμουν γυναίκα. Εξάλλου, αυτός είναι και ένας λόγος που γράφω: για να μη γίνω."
Leïla Chaix
lundimatin#355 - 1.10.2022
Είμαι έγκυος. Δεν βρίσκω ούτε τον χρόνο, ούτε τον χώρο για να γράψω/ σημειώσω οτιδήποτε, αλλά είμαι έγκυος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είμαι έγκυος. Υπάρχει ένας άτιμος Πουλτσινέλα μέσα στο συρτάρι, και το συρτάρι είμαι εγώ.
[...] Αφού ήπιαμε τον καφέ μας, τηλεφώνησα σε έναν παλιό κολλητό και είπαμε να βρεθούμε αργότερα. Ξεκινάω για το ιατρείο μιας κυρίας που δεν έχω δει ποτέ, αλλά της οποίας το όνομα και το επώνυμο είχα διαβάσει, ενώ είχα δει και τη φωτογραφία της στο προφίλ της στο Doctolib. Είναι μακριά, εκνευρίζομαι, πονάω παντού, ειδικά στην πλάτη, και ανακατεύομαι. Δεν παύω να κοιτάζω το GPS στο κινητό μου.
Φτάνω σε μια πλούσια συνοικία, σε μια ατελείωτη λεωφόρο. Τα πεζοδρόμια και ο δρόμος είναι υπερβολικά φαρδιά, και βλέπω υπερμεγέθεις βίλες με υπερυψηλές πύλες και αριστοκρατικά αρχοντικά που έχουν μετατραπεί σε ινστιτούτα μασάζ ή φτηνά κομμωτήρια. Υπάρχουν επίσης κάποιες λαϊκές κατοικίες, αλλά συνολικά μυρίζει χρήμα.
Κάποιες φορές, χάιτεκ διαφημίσεις διαπερνούν τις σκέψεις μου ή διακόπτουν την ονειροπόλησή μου, ανάλογα με το αν η διαφήμιση είναι απεχθής, εντελώς αηδιαστική ή αόριστα αστεία. Να μία για μια αλοιφή - εντάξει, μια κρέμα. Το βαζάκι φαίνεται ακριβό, ένα βαζάκι πολυτελείας. Βλέπουμε μια σούπερ φρέσκια γκόμενα να αγγίζει απαλά το μάγουλό της με το χέρι της, με βαθυστόχαστο ύφος. Το δέρμα της είναι μπεζ σε μπεζ φόντο, και δίπλα της στην εικόνα υπάρχει ένα τσαμπί σταφύλια και το βαζάκι με την κρέμα, με λεπτές σκιές. Έχει όντως όμορφο δέρμα, και ο Μακρόν έχει επίσης όμορφο δέρμα. Παρακάτω, με μεγάλα γράμματα, διαβάζουμε: ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ; ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ. Η λέξη BOOST σχεδόν με σόκαρε. Μου θύμισε ένα άρθρο στο Mediapart για το ψευδοεμβόλιο του Covid. Έλεγε ότι ήταν ένα Boost για την άμυνα του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Έχω ακούσει τη λέξη και σε πολλές άλλες περιστάσεις. Και σε ένα τραγούδι της Amel Bent; Με κάνει να σκέφτομαι τα ναρκωτικά και τα φάρμακα, νόμιμα ή μη, με κάνει να σκέφτομαι ένα σωρό πράγματα, αλλά τίποτα συγκεκριμένο. Σκέφτηκα ότι πολύ απλά εδώ πράγματι καταλήγουμε, αυτή είναι η καπιταλιστική οικοφασιστική πιρουέτα αυτή τη στιγμή: θα μπουστάρουμε αυτό που έχετε. Θα χρησιμοποιήσουμε αυτό που υπάρχει. Είμαι κουρασμένη, γενικεύω, σκέφτομαι πως αυτό ακριβώς είναι, ζούμε σε μια κουλτούρα του boost. Δεν σημαίνει τίποτα, αλλά το λέω. Και όχι μόνο το λέω μέσα μου, αλλά και το γράφω.
Μετά από όλα αυτά έφτασα τελικά πολύ κουρασμένη μπροστά στην ταμπέλα. Βλέπω να γράφει SANDRA MANÈRE, ECHOGRAPHE. Στο Doctolib έγραφε Ιατρός Γενικής Ιατρικής, το οποίο ακούγεται καλύτερα όταν πρόκειται να κάνεις έκτρωση. Βλέπω να γράφει ΥΠΟΔΟΧΗ ΕΔΩ, και πηγαίνω προς τα εκεί. Μία μικρή περπατάει μπροστά μου, φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά το μέρος. Μπαίνω μέσα μαζί της. Επιστρέφει σίγουρα από το σχολείο. Αναρωτιέμαι αν είναι η κόρη της γιατρίνας που κάνει το υπερηχογράφημα. 'Εχω τρομερή ανάγκη να κατουρήσω. Δεν υπάρχει τουαλέτα στον ορίζοντα, ούτε κανείς στη υποδοχή, οπότε πάω και κάθομαι σαν καλό κορίτσι στην αίθουσα αναμονής. Βλέπω μια πινακίδα που μου υπενθυμίζει ότι οι μάσκες είναι υποχρεωτικές στους ιατρικούς χώρους. Βγάζω μια μάσκα, και δίνω συγχαρητήρια στον εαυτό μου που την έβαλα στο πλυντήριο, σίγουρα η μυρωδιά θα με χαλαρώσει.
'Εχω έρθει 20 λεπτά νωρίτερα. Βγάζω το τηλέφωνό μου και μπαίνω στο Insta. Κλικάρω πάντα στην εφαρμογή με μια ένοχη πίκρα και ταυτόχρονα με την αίσθηση ότι ανήκω σε μια μεγάλη ομάδα από ένοχες πίκρες.
Πρώτο πράγμα που βλέπω: φεμινιστικά σωματεία που διαδηλώνουν υπέρ των αμβλώσεων, σε υποστήριξη των Αμερικανίδων, Πολωνών και Ούγγρων γυναικών. Βλέπω μια μαία που απαιτεί περισσότερους πόρους για να κάνει τη δουλειά της και να έχει περισσότερο χρόνο ή χώρο για να κάνει τα πράγματα σωστά. Λέει πως υπάρχουν πολλές εκπρόθεσμες αμβλώσεις που θα μπορούσαν να γίνουν με άλλο τρόπο εκτός από την χαμηλή οδό, αλλά ότι μερικές φορές δεν υπάρχει επιλογή επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Γαμώ την κόλαση. Είμαι τυχερή. Πάνω εκεί να' σου και η γιατρίνα. Σηκώνομαι σαν σε στάση προσοχής, λέω καλημέρα. Λέει Madame Ibrahima; Α, όχι, λέω, δεν είμαι εγώ, ήρθα νωρίτερα. Λέει Madame Chaix; Λέω ναι. Λέει ελάτε.
***
Στη ριζοσπαστική νέα μου ζωή, η οποία είναι ημι-αστικο-μποέμικη και ημι-σκληραγωγημένη, εξακολουθώ πολύ συχνά να συγχέω τους ήχους των ζώων και των εντόμων με τους θορύβους της πόλης. Όταν ένα ελάφι μουγκρίζει νομίζω ότι είναι η μηχανή μιας μοτοσικλέτας, όταν ένας γρύλος τραγουδάει είμαι σίγουρη ότι ακούω ένα ποδήλατο να έρχεται, με την αλυσίδα να γυρίζει γρήγορα. Δεν συνηθίζεις αμέσως τη φασαρία της υπαίθρου. Εξάλλου, ανακαλύπτω ξανά την πλήξη, η οποία μπορεί να μην είναι άχρηστη.
***
Ακολουθώ τη γιατρό στον διάδρομο - η όρθια στάση συνεπάγεται ότι πρέπει να ασκήσω επιπλέον πίεση στο περίνεό μου για να μην ουρήσω πάνω του. Βλέπω τη μικρή να της μιλάει και να ξεσπάει σε κλάματα μόλις φτάνει κοντά της. Χωρίς αμφιβολία, είναι η μητέρα της. Βλέποντας τη γιατρό να σταματά για να πάρει το παιδί στην αγκαλιά της, προχωράω χωρίς να τις πολύ κοιτάξω. Η γιατρός με πλησιάζει αμήχανη, μου λέει καλημέρα, βολευτείτε. Τη ρωτάω πού είναι οι τουαλέτες. Δείχνει καθαρή, ευγενική, αδιάφορη. Θα αποδειχθεί ότι είναι μαλάκω. Λέει α ναι, είναι επάνω. Έτσι γυρίζει πάλι στην κόρη της. Ανεβαίνω λοιπόν τις σκάλες, διαπιστώνω ότι είναι διαφανείς. Δεν καταλαβαίνω αυτή την επιλογή, την παράξενη. Φτάνω στον από πάνω όροφο, όπου μία τηλεφωνήτρια μιλάει στο τηλέφωνο, χωρίς να με δει να περνάω. Φαίνεται ενοχλημένη από το αιφνίδιο άνοιγμα στο ιατρείο μιας πόρτας της οποίας κανείς δεν έχει το κλειδί. Μυστήριο. Τρέχω στην τουαλέτα, κατεβάζω το παντελόνι μου, κάθομαι και κατουράω, επιτέλους, θαύμα. Τα ούρα μου φαίνονται πιο ζεστά και πιο πυκνά τώρα που είμαι έγκυος. Αλλά αυτό είναι μάλλον επειδή ξέρω ότι είναι υπερφορτωμένα με ορμόνες. Ξανακατεβαίνω. Η διαφάνεια των σκαλοπατιών με ζαλίζει, το βρίσκω και ύποπτο, ποιος βλαμμένος είχε την ιδέα να τα κάνει έτσι, άλλος ένας σεξομανής που ήθελε να παίρνει μάτι κάτω από τις φούστες. Σίγουρα θα έχει πολύ πλάκα να έρχεσαι εδώ 6 μηνών έγκυος και με ναυτίες και να πρέπει να ανέβεις 2 διαφανείς ορόφους ενώ το μόνο που θέλεις είναι ένα σταθερό πάτωμα κάτω από τα πόδια σου. Δεν έχω άδικο να μην χωνεύω τους αρχιτέκτονες. Επιστρέφω στο γραφείο της γιατρού. Μπαίνει μαζί μου αφού αποχαιρετήσει το παιδί της.
Μπαίνουμε λοιπόν μέσα και κάθομαι. Η γιατρός κάθεται κι αυτή και με κοιτάζει, κι έπειτα κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή της. Αναρωτιέμαι αν ξέρει γιατί είμαι εδώ. Αλλά υποθέτω ότι το ξέρει, εφόσον είναι ένα ραντεβού πριν από την IVG (εθελούσια διακοπή της εγκυμοσύνης - σ.σ.) που ζήτησα στο Doctolib. Μου λέει λοιπόν ναι, είναι για μία έκτρωση, έτσι δεν είναι; Λέω ναι. Μου λέει πόσο καιρό γνωρίζατε ότι είστε έγκυος; Της είπα από χθες. Μου λέει και η τελευταία σας περίοδος; Της είπα δεν ξέρω ακριβώς, νομίζω ότι είχα καθυστέρηση 10 ημέρες. Μου λέει εντάξει, θα το δούμε. Με ρωτάει για την αντισύλληψη που χρησιμοποιώ. Σκέτο χάος, της εξηγώ, μια εγχείρηση πριν από κάποια χρόνια που μου απαγορεύει να ξαναρχίσω το χάπι, οι πόνοι που προκαλεί το ενδομήτριο σπείραμα... και το προφυλακτικό; με ρωτάει. Μουρμουρίζω κάτι, δεν ξέρω πια τι, απλά για να της πω ότι δεν χρησιμοποιούμε. Φάνηκε να χέστηκε γι' αυτό, πράγμα που με βολεύει, γιατί θα μ' εκνεύριζε πάρα πολύ αν άρχιζε αμέσως ένα μάθημα ηθικής.
Δεν με ρωτάει ούτε πώς σκοπεύω να ελέγξω τη γονιμότητά μου στο μέλλον κάνοντας έρωτα, ούτε γιατί δεν θέλω αυτό το παιδί. Κάτι που στην προκειμένη περίπτωση, με ικανοποιεί πλήρως. Μου εξηγεί απλώς τι πρόκειται να συμβεί.
Για να μάθω λίγο περισσότερα, και επειδή δεν περιμένω πλέον τίποτα από το ιατρικό σώμα σε αυτή τη χώρα, τηλεφώνησα σε μια κολλητή μόλις έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Είχε κάνει δύο εκτρώσεις και μου τα εξήγησε όλα. Έτσι ήξερα τι να περιμένω.
Η γιατρός μου εξήγησε πάντως: ότι θα υπάρξουν δύο βασικές στιγμές: το πρώτο φάρμακο, το οποίο σταματά την εγκυμοσύνη, και μετά το δεύτερο, το οποίο προκαλεί την αιμορραγία και στη συνέχεια την αποβολή. Καταλαβαίνω τι μου λέει, ήταν πάνω κάτω τα ίδια λόγια που είχε χρησιμοποιήσει και η κολλητή μου. Δεν έχω όρεξη να της κάνω οποιαδήποτε ερώτηση, αλλά θέλω να μου πασάρει το χάπι.
Μου λέει λοιπόν, σήμερα θα κάνουμε έναν υπέρηχο για να χρονολογήσουμε την εγκυμοσύνη. Στη συνέχεια, σε 48 ώρες, θα μπορέσουμε να έχουμε την πρώτη δόση και στη συνέχεια μπορείτε, ήσυχη στο σπίτι σας, να πάρετε το δεύτερο φάρμακο (με βλέπω να χάνω όλο το αίμα μου σε μια βρώμικη εκδρομική σκηνή). Προσοχή, εκείνη την ημέρα δεν πρέπει να είστε μόνη σας, πρέπει να είστε ήσυχη (κάνω εικόνα με εμένα και τον R. να σκοτωνόμαστε) και πρέπει να απέχετε λιγότερο από 30 λεπτά από ένα νοσοκομείο (εδώ να δεις, νομίζω ότι υπάρχει ένα σε απόσταση περίπου μιας ώρας). Αυτό είναι το πρώτο χάπι, δεν μπορώ να σας το δώσω σήμερα, απαγορεύεται. Παλιά ήταν υποχρεωτική μια εβδομάδα περισυλλογής, τώρα το μόνο που μας ζητάνε είναι να μην δείνουμε το χάπι την ημέρα του πρώτου ραντεβού. Λέω, ακόμα κι αν υπογράψω ένα χαρτί; Μου λέει όχι, αυτό είναι αδύνατον. Λέω εντάξει.
Παρακαλώ, βγάλτε το καλσόν σας και βολευτείτε στο κάθισμα. Πήγα στο βάθος του ιατρείου της, όπου όλος ο μαιευτικός εξοπλισμός φαινόταν να με περιμένει εδώ και πολύ καιρό. Βγάζω το καλσόν μου, κρατάω το πάνω, βγάζω τις παντόφλες μου. Κάθομαι πάνω σε αυτό το πράγμα, με τα πόδια να ακουμπάνε πάνω στο κρύο μέταλλο, το μ... μου ψηλά.
Η γιατρός έρχεται κοντά μου. Παίρνει τον παγωμένο δονητή με το λιπαντικό που χρησιμοποιείται για τον υπέρηχο. Αυτό το γνωρίζω. Καθώς είχα ήδη μια μεγάλη κύστη στην αριστερή μου ωοθήκη, χρειάστηκε να πάω να την εξετάσουμε. Θυμάμαι το μέγεθος του πράγματος, 9 εκατοστά ή κάτι τέτοιο. Χρειάστηκε σχεδόν καισαρική για να την αφαιρέσουμε, και δεν μπόρεσα να τη δω ποτέ, παρόλο που το είχα ζητήσει.
Η γιατρός κοιτάει την οθόνη της, νιώθω τον απαλό, ολοστρόγγυλο καθετήρα στον κόλπο μου. Παραδόξως, δεν μου προκαλεί καμία ενόχληση και φυσικά απολύτως καμία ευχαρίστηση.
Καθώς η γιατρός ψάχνει το πράγμα, έχω χρόνο να παρατηρήσω καλύτερα το ιατρείο της. Υπάρχουν παντού φωτογραφίες των παιδιών της. Το βρίσκω πρόστυχο. Ζωγραφιές, κολάζ, instax, πολαρόιντ, φωτογραφίες τυπωμένες στον εκτυπωτή, δωροκάρτες, post-it, όλα σχετικά με τα δύο παιδιά της, και σε κάθε στάδιο της ζωής τους μέχρι τώρα. Μου τη δίνει αφάνταστα. Την υπερβολή αυτή δεν την καταλαβαίνω. Γιατί να επιδεικνύεις έτσι τα τρόπαιά σου στο χώρο εργασίας σου; Τα παιδιά δεν είναι διπλώματα, αν και...
Μου λέει ναι, είναι πολύ μικρό, δεν θα μπορούσατε να το είχατε προσέξει νωρίτερα. Δεν είναι καν έμβρυο, έτσι; Πάλι καλά, σκέφτομαι δυνατά.
Πηγαίνει πίσω το τροχήλατο σκαμπό της και καρφιτσώνει κάτι σε ένα κομμάτι χαρτί. Μου λέει: "OK, μια χαρά όλα, ξαναβάλτε τα ρούχα σας. Ε, καλά, δεν επρόκειτο να μείνω και τσίτσιδη, αυτό είναι σίγουρο, και αναρωτιέμαι τι ακριβώς με ενόχλησε που δεν μπόρεσα να δω την εικόνα του κατειλλημένου κόλπου μου.
Επιστρέφει στην πολυθρόνα του γραφείου της και κάτι γράφει στον υπολογιστή της. Βάζω πάλι το παντελόνι μου και σκέφτομαι, ήθελα να δω το πράγμα; Τα δάχτυλα των ποδιών μου ξαναμπαίνουν στις παντόφλες μου και πηγαίνω προς στο γραφείο. Κάθομαι πάλι και τότε βλέπω πάνω στο τραπέζι μια φωτογραφία του βλαστού μου (που δεν είναι ούτε σχέδιο, ούτε μέλλον), πράγμα που με έκανε να νιώσω περίεργα. Ο υπέρηχος φανερώνει κάτι που πάντα με μπερδεύει, δηλαδή ένα παράξενο, πολύ σπογγώδες υλικό, το οποίο είναι το σώμα μου στο αρνητικό. Μόνο που μέσα σε αυτό το αηδιαστικό σώμα, υπάρχει ένας σπόρος, σαν μαύρη τρύπα. Φαίνεται καθαρά η αρχή ενός αυγού. Δεν ξέρω τι αισθάνομαι, και δεν ξέρω αν το αισθάνομαι επειδή προσδιορίζω τη στιγμή σαν μια στιγμή που υποτίθεται ότι πρέπει να αισθάνομαι κάτι. Είμαι μπερδεμένη, αλλά ευχαριστημένη, θα μπορέσω να δείξω στον R., και μετά στους φίλους μου, την εικόνα του μίνι Κομαντάντε*. Κι έπειτα θα είμαι και πάλι ιδιοκτήτρια κάποιου πράγματος, τι στο καλό, μου άξιζε μια εικόνα, μετά από όλα αυτά, όλα αυτά τα έξοδα, και μετά από αυτή τη σύλληψη, που με κάνει να περνάω από την ηλίθια ηλικία στην ηλικία του πράττειν, πρέπει να έχω κάτι για το οποίο να είμαι περήφανη σ' αυτήν την ιστορία!
Λοπόν, 54 ευρώ κάνει ο υπέρηχος. Τώρα θα πρέπει επίσης πριν από τη Δευτέρα, επειδή θα συναντηθούμε τη Δευτέρα, να κάνετε μια εξέταση αίματος, ή τουλάχιστον να μάθετε τι ομάδα αίματος είστε. Τη γνωρίζετε; Όχι, δεν τη γνωρίζω. 'Εχετε κάποια ασφάλεια; Όχι, δεν έχω πια, θα πρέπει να ξανακάνω αίτηση για τη CMU (Καθολική κάλυψη υγείας -σ.σ.). Και ένα βιβλιάριο υγείας ίσως (εικόνα των κουτιών στη σκηνή, της χαοτικής μετακόμισης); 'Οχι, δεν νομίζω. Εντάξει, δεν πειράζει, θα κάνετε μια εξέταση αίματος. Έτσι μπορούμε να ξαναβρεθούμε τη Δευτέρα, αν σας βολεύει. Ναι, με βολεύει. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι να έχετε τη δυνατότητα την Τετάρτη να μείνετε σπίτι σας και να πάρετε το δεύτερο χάπι. Λέω OK. OK λοιπόν, τα λέμε τη Δευτέρα, έχω στις 2.40μμ αν θέλετε. Λέω ΟΚ. Λοιπόν τότε, τα λέμε τη Δευτέρα! Η κυρία σηκώνεται, με συνοδεύει μέχρι την πόρτα και φεύγω πτοημένη. Ξεχάσατε τη συνταγή σας για την εξέταση αίματος, λέει, και λέω αχ ναι! Ευχαριστώ, αντίο.
Ξαναβρίσκω τον R. και πάμε στο Monoprix. Στο δρόμο του δείχνω μια φωτογραφία του ολιγαρκή απογόνου του.
Το κατάστημα είναι τεράστιο, βρίθει από τόσο πολλά αγαθά που οι κούφιες μας καρδιές είναι αδύνατο να αντισταθούν. Θέλουμε να σκιστούμε στο φαγητό και να η ευκαιρία. Θα είναι μια ωραία αλλαγή από τις νέες μας βιοδυναμικές συνήθειες, χωρίς πλαστικά, εκεί κάτω στο Breil. Κάνω όρεξη για βρώμικο κι εκείνος το ίδιο. Αρχικά είχαμε έρθει εδώ για να αγοράσουμε απορρυπαντικά για τη μπουγάδα μας, ως αντιαναπτυξιακοί οικολόγοι. Φεύγουμε τρώγοντας Kinder, στην υγεία της έκτρωσης.
