Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους;

Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter
0
Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter
Σε όλη τη διάρκεια του έργου, ένα 3D animation σκηνικό βασισμένο σε αυτά τα χαρακτικά προβάλλεται πίσω από τους ηθοποιούς αποτελώντας αναπόσπαστο τμήμα της δράσης

«Η αρχική μας σκέψη ήταν να οργανώσουμε τη συνέντευξη τύπου για την παράσταση κάπου κοντά στην Πεντέλη, σε μέρος που να έχει την αίσθηση του βουνού αλλά να είναι και προσβάσιμο. Μετά σκεφτήκαμε "γιατί να μην μιλήσουμε για τα Ψηλά Βουνά, σε αληθινά ψηλά βουνά, ώστε να μεταφέρουμε στους δημοσιογράφους την αίσθηση που πήραμε κι εμείς οι ίδιοι όταν προετοιμάζαμε το έργο και την αίσθηση που θέλουμε να μεταφέρουμε αυτούσια στους θεατές;"». Κάπως έτσι λοιπόν ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα του, οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει για τη φετινή σεζόν το μεγάλο στοίχημα της θεατρικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν σχεδόν αιώνα μετά τη συγγραφή του, μας κάλεσαν για ένα τριήμερο στα Άγραφα, σε ένα ονειρεμένο resort στη μέση του πουθενά. «Θέλαμε να λάβετε τις εικόνες, τους ήχους, τις μυρωδιές του βιβλίου. Η πραγματικότητα της φύσης δεν πλησιάζεται ποτέ μέσω μιας αφήγησης» θα μας πουν αργότερα.

Τα σημερινά παιδιά έχουν δει ταινίες, γνωρίζουν τις έννοιες του χρόνου, του μοντάζ, θα καταλάβουν αμέσως αυτό που έχουμε σκαρφιστεί. Ωστόσο το βιβλίο μιλά για απολαύσεις στις οποίες πλέον δεν έχουν πρόσβαση.

Η ατμόσφαιρα στο Montanema Handmade Village που βρίσκεται κοντά στο Ανθοχώρι Καρδίτσας είναι ταιριαστά ζεστή καθώς ο Μαυρογεωργίου μάς περιγράφει τη δουλειά του. Η θεατρική μεταφορά των Ψηλών Βουνών τον απασχολεί εντατικά τους τελευταίους μήνες. Από τον τρόπο που μας μιλά στην παρουσίαση, αντιλαμβάνομαι το άγχος και το μεγάλο αίσθημα ευθύνης απέναντι σε ένα ανάγνωσμα που έχει γίνει θρύλος με το πέρασμα των χρόνων, καθώς αποτελεί μία από τις «στάνταρ» παρουσίες σε όλες τις παιδικές και προεφηβικές βιβλιοθήκες, ενώ αποσπάσματά του υπάρχουν στα σχολικά εγχειρίδια. Τα Ψηλά Βουνά γράφτηκαν to 1918 κατά παραγγελία Ελευθέριου Βενιζέλου για να γίνουν το πρώτο παιδικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα. Μετά την αλλαγή πολιτικού σκηνικού, το βιβλίο κατηγορήθηκε ως κομμουνιστικό και κάηκε στην πυρά από μεταγενέστερες κυβερνήσεις. Έπρεπε να φτάσουμε στη μεταπολίτευση για να αποκατασταθεί πλήρως η φήμη του και στο 2015 για να δούμε μια εντυπωσιακά φιλόδοξη μεταφορά του στο σανίδι.

Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter
Τα Ψηλά Βουνά γράφτηκαν to 1918 κατά παραγγελία Ελευθέριου Βενιζέλου για να γίνουν το πρώτο παιδικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα.


Όσοι έχουν μυηθεί κάποια στιγμή
στις σελίδες των Ψηλών Βουνών, γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια υπέροχη ιστορία «ενηλικίωσης» μιας παρέας μικρών παιδιών που φεύγουν για πρώτη φορά από το σπίτι τους για να περάσουν το καλοκαίρι τους στο βουνό. Εκεί θα ανακαλύψουν τις αξίες της συντροφικότητας, της οικολογίας, της συλλογικής ευθύνης για το κοινό καλό, βασικές αρχές που διέπουν μια κοινωνία. Εξίσου σημαντικό ρόλο με τις πανέμορφες περιγραφές του Παπαντωνίου, παίζουν τα αυθεντικά χαρακτικά που συνοδεύουν όλες τις εκδόσεις και φιλοτεχνήθηκαν από τον ίδιο τον πολυπράγμονα συγγραφέα. Ο Μαυρογεωργίου, με σπουδές στον χώρο του κόμικ, δεν θα μπορούσε να αποφύγει την πρόκληση να μεταφέρει με κάποιο τρόπο την ουσία αυτών των ζωγραφιών στην παράσταση και το κατάφερε με ένα δύσκολο σκηνικό εύρημα. Σε όλη τη διάρκεια του έργου, ένα 3D animation σκηνικό βασισμένο σε αυτά τα χαρακτικά προβάλλεται πίσω από τους ηθοποιούς αποτελώντας αναπόσπαστο τμήμα της δράσης. Οι πρωταγωνιστές φορούν αισθητήρες που συντονίζουν την κίνησή τους με τα κινούμενα σχέδια του σκηνικού. Έτσι η αίσθηση της φύσης είναι ολοζώντανη, το χωριό, η στάνη, τα σύννεφα, τα γαϊδουράκια, εκτός από τη ζωντάνια του λόγου, αποδίδονται και μέσα από τις εικόνες. Η γλώσσα του βιβλίου και κάποιοι ιδιωματισμοί έχουν διατηρηθεί αυτούσιοι, αφού, ούτως ή άλλως, ήταν τρομερά πρωτοποριακή για την εποχή της. Εκτός όμως από το συνδυασμό ζωντανής δράσης και animation, ο Μαυρογεωργίου έχει προβεί και σε άλλη μία ρομαντική παρέμβαση - έχει συνδέσει μυθοπλαστικά τον Φάνη, τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου, με την παιδική ηλικία του συγγραφέα.

«Δουλεύοντας γι' αυτό το έργο, ανακάλυψα ότι δεν έχω χάσει επαφή με την παιδική μου φύση. Τα σημερινά παιδιά έχουν δει ταινίες, γνωρίζουν τις έννοιες του χρόνου, του μοντάζ, θα καταλάβουν αμέσως αυτό που έχουμε σκαρφιστεί. Ωστόσο το βιβλίο μιλά για απολαύσεις στις οποίες πλέον δεν έχουν πρόσβαση». Ούτε τα παιδιά, ούτε οι ενήλικες έχουν πρόσβαση σε αυτές τις απολαύσεις, θα συμπληρώσω εγώ, ειδάλλως δεν μπορώ να εξηγήσω τον ενθουσιασμό όλης της ομάδας που βρεθήκαμε εκεί για τόσο απλά πράγματα όπως μια βόλτα στο δάσος για συλλογή μανιταριών ή μια πεζοπορία στο φαράγγι.

Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter

Info

ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ

Σκηνοθεσία: Μαυρογεωργίου Βασίλης

Πρωτότυπη Μουσική: Θωμάς Καραχάλιος

Σκηνικά & Κοστούµια: Ζαµάνης Κωνσταντίνος

Χορογραφία: Μαργαρίτης Δηµήτρης

Ψηφιακά Video: Τσιµούρης Νίκος

Κινούµενα Σχέδια: Σιγάλας Βαγγέλης

Διαδραστικές Προβολές: Visual Cortex

Παίζουν: Κουρούµπαλης Δηµήτρης, Τρουπάκης Άρης, Δόβρης Θανάσης, Ποιµενίδης Γρηγόρης, Μάρκου Κλεοπάτρα, Μεντζέλος Σωτήρης, Σύρµας Γιώργος, Φλατσούσης Παντελής, Φλωράτος Γιώργος

 

Θέατρο Ακροπόλ - Παιδική σκηνή (Ιπποκράτους 9, Αθήνα)

Κάθε Σάββατο στις 15:00 και Κυριακή στις 11:30 & 15:00

Εισ.: 10-12 €

www.tapsilavouna.gr

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT