ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Jérôme Bel: Τεμπέληδες δημοσιογράφοι όσοι με αποκαλούν κακό παιδί του χορού

Jérôme Bel: Τεμπέληδες δημοσιογράφοι όσοι με αποκαλούν κακό παιδί του χορού Facebook Twitter
Ο Jérôme Bel καταφέρνει να συγκινεί, να εκνευρίζει, να προβληματίζει, σίγουρα, πάντως, μόνο απαρατήρητος δεν περνά ούτε από τους θεατές, ούτε από τους κριτικούς της Τέχνης του.
0

Από το προκλητικό, σχεδόν αυθάδες Nom donné par l'auteur, με το οποίο εισέβαλε στο παγκόσμιο προσκήνιο της Τέχνης του χορού το 1994, μέχρι το Gala που φέτος θα παρακολουθήσουμε στη Στέγη ο Jérôme Bel δεν σταματά να εκπλήσσει, το κοινό που τον ακολουθεί ακόμη κι όταν διαφωνεί με τον εκρηκτικό, ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του ή με τον τρόπο που επιλέγει για να μεταδώσει τα μηνύματα του. Και η αλήθεια είναι ότι ο Bel, με τα πάντα ευρηματικά, σχεδόν πάντοτε προβοκατόρικα χορευτικά project του -που τον μύθο τους συντηρούν και μέσω των εμπρηστικών, συνήθως απόλυτων και λακωνικών δηλώσεων του- καταφέρνει να συγκινεί, να εκνευρίζει, να προβληματίζει, σίγουρα, πάντως, μόνο απαρατήρητος δεν περνά ούτε από τους θεατές, ούτε από τους κριτικούς της Τέχνης του. 

Κι αν με το Nom donné par l'auteur -στο οποίο ένα χορευτικό δίδυμο το μόνο που είχε να κάνει ήταν να τακτοποιεί μακαρίως διάφορα αντικείμενα- είχε εκνευρίσει με μια σαφή αναφορά του πάνω στον... αχρείαστο δημιουργό (της όποιας Τέχνης), αν με το The Show Must Go On χάρισε δυνατές συγκινήσεις, ανεβάζοντας στο stage ανθρώπους με κινητικά και διανοητικά προβλήματα, με το Gala βγάζει γλώσσα για το σε ποιους ανήκει -τελικά- ο χορός. 

Σε ποιους επιτρέπεται να χορέψουν; Στους επαγγελματίες ή σε όλους; Μπορούν να συνυπάρξουν πάνω στη σκηνή; Τι σώμα και τι ικανότητες πρέπει να διαθέτουν; Ή μήπως πρόκειται για μια Τέχνη, ιδιοσυγκρασιακή, ορμητική σαν κύμα, απαλλαγμένη από στερεότυπα και κανόνες έκφρασης, φτιαγμένη ακριβώς από το διαφορετικό, το ακατέργαστο, το πηγαίο; Και πάλι -μέσω του Gala- o ευφυής Bel "παντρεύει" χορευτικά ανθρώπους -κατά κυριολεξία- της διπλανής πόρτας με επαγγελματίες χορευτές, για να δηλώσει ότι ο χορός είναι για όλους, με τόσο ευθύ και συνάμα ποιητικό τρόπο, που είναι να απορεί κανείς γιατί τα media του προσάπτουν τον πολυχρησιμοποιημένο τίτλο του "κακού παιδιού". Για τη νέα του δουλειά, που έρχεται με ορμή στη Στέγη στις 9 και 10 Ιανουαρίου ο φιλόσοφος της χορογραφίας μιλά στο Lifo.gr, ενώ έχει την ιδανική απάντηση για τους χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς του έχουν προσάψει.

Jérôme Bel: Τεμπέληδες δημοσιογράφοι όσοι με αποκαλούν κακό παιδί του χορού Facebook Twitter
O Jérôme Bel

Πιστεύω ότι ο χορός μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να εκφραστούν, ακόμη κι αν ο τρόπος τους δεν είναι αυτός ενός κορυφαίου χορευτή. Για 'μένα πάντα το σημαντικότερο θα είναι το μήνυμα, όχι το μέσο.

— Σας αποκαλούν «κακό παιδί» της χορογραφίας και προβοκάτορα. Πώς το εισπράττετε εσείς αυτό; Θεωρείτε ότι κάνει κακό στην τέχνη σας και σε όσα πραγματικά θέλετε να επικοινωνήσετε μέσα από τη δουλειά σας;

Αυτοί που με αποκαλούν έτσι είναι απλώς τεμπέληδες δημοσιογράφοι! Όλο αυτό είναι για το θεαθήναι και φυσικά δεν με απασχολεί. Απλώς, πάντα ελπίζω οι θεατές να είναι πιο έξυπνοι από τους δημοσιογράφους, κάτι που δεν είναι και πάρα πολύ δύσκολο. 

— Ποια ήταν η αφορμή για τη γέννηση του Gala; 

Ένα σεμινάριο με ερασιτέχνες στο φτωχότερο προάστιο των Παρισίων, το Seine Saint-Denis. Αναζητούσαμε μια θεατρική φόρμα, προσβάσιμη σε ανθρώπους χωρίς χορευτική παιδεία, απ' όπου και θα προέκυπτε ένα πολυποίκιλο κινητικό υλικό. Στόχος μας ήταν η κατάθεση των ανθρώπων αυτών να είναι όσο το δυνατόν πιο αυθεντική και ανεπηρέαστη από προϋπάρχοντες κανόνες.  

Jérôme Bel: Τεμπέληδες δημοσιογράφοι όσοι με αποκαλούν κακό παιδί του χορού Facebook Twitter
Mε το Gala βγάζει γλώσσα για το σε ποιους ανήκει -τελικά- ο χορός.

— Πώς επιλέξατε τους χορευτές που θα δούμε επί σκηνής; Ποιο ήταν το προσόν που αδιαπραγμάτευτα επιθυμούσατε να έχουν; 

Κατά βάση, έχουμε ένα πρωτόκολλο, μία συγκεκριμένη διαδικασία, μέσω της οποίας εντοπίζουμε τους ανθρώπους που θέλουμε, ωστόσο, το βασικό ζητούμενο είναι να πρόκειται για όσο το δυνατόν πιο διαφορετικά, πιο ετερόκλιτα μεταξύ τους άτομα. Μόλις αναγνωρίσουμε αυτό το διαφορετικό, τους προσκαλούμε να λάβουν μέρος στην performance. 

— Πόση ελευθερία και αυτοσχεδιασμό χωρά το Gala, δεδομένου ότι για χρόνια θεωρούσατε καταστροφικό τον αυτοσχεδιασμό στον χορό; 

Ας πούμε ότι άλλαξα γνώμη. Υπάρχει λίγος αυτοσχεδιασμός σ' αυτή τη νέα παραγωγή, αλλά νομίζω ότι εδώ έχει ειρωνική χροιά ή για να το πούμε αλλιώς, είναι δοσμένος από άλλη ιστορική άποψη. 

— Είναι το Gala μια απενεχοποίηση του χορού για όλους; Είναι κάτι που ασπάζεστε εσείς προσωπικά: το ότι μπορούν να χορέψουν όλοι κι ας μην είναι το θέαμα που προκύπτει το αναμενόμενο;

Πιστεύω ότι ο χορός μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να εκφραστούν, ακόμη κι αν ο τρόπος τους δεν είναι αυτός ενός κορυφαίου χορευτή, κάποιου που να διαθέτει βιρτουζιτέ στις κινήσεις του. Για 'μένα πάντα το σημαντικότερο θα είναι το μήνυμα, όχι το μέσο. 

— Το ότι χρησιμοποιείτε διαφορετικούς σωματότυπους και ηλικίες είναι ένα ακόμη μανιφέστο κόντρα στις αυστηρές απαιτήσεις που ο χορός έχει από τους επαγγελματίες του; 

Ναι! Ο επαγγελματικός χορός είναι τόσο απίστευτα στιλιζαρισμένος και γεμάτος στάνταρντς! Κατά τα λοιπά, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. 

  

— Κατά το παρελθόν έχετε αποκαλύψει ότι προτιμάτε να οργανώνετε τις πρόβες από απόσταση; Πώς γίνεται αυτό;

Δημιουργώ projects που δεν απαιτούν την αυτοπρόσωπη παρουσία μου. Το Skype, το e-mail βοηθούν πολύ σε όλο αυτό. Α, και δεν σκοτίζομαι για την τελειότητα. 

Jérôme Bel: Τεμπέληδες δημοσιογράφοι όσοι με αποκαλούν κακό παιδί του χορού Facebook Twitter
To The Show Must Go On χάρισε δυνατές συγκινήσεις, ανεβάζοντας στο stage ανθρώπους με κινητικά και διανοητικά προβλήματα. Φωτο: Μichael Bause

Info:

Jérôme Bel - Gala

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

9/10 Ιανουαρίου 2017, Κεντρική Σκηνή, 20.30 

www.sgt.gr


Συντελεστές
Σύλληψη: Jérôme Bel
Βοηθός: Maxime Kurvers
Βοηθοί στην περιοδεία: Maxime Kurvers, Dina Ed Dik
Κοστούμια: οι χορευτές
Καλλιτεχνικός σύμβουλος & εταιρική ανάπτυξη: Rebecca Lee
Διεύθυνση παραγωγής: Sandro Grando
Τεχνική υποστήριξη: Gilles Gentner

Από και με τους: Ελεάννα Ανδρεούδη, Ζοέλ Ανοσίκε, Φελίσια Ανοσίκε, Χρήστος Γιούσεφ, Τάσος Δαρούσος, Αλεξία Καδόγλου, Σοφία Καλατζοπούλου, Ηλίας Καρατζογιάννης, Κάντυ Καρρά, Κογιέ, Νάντια Κοντογεώργη, Άννα Κουρουπού, Μαργαρίτα Κώστογλου, Μάξιμος Μουμούρης, Αριστέα Παναγιωτακοπούλου, Κατριάννα Παντέλη, Σταυρούλα Σαμαρά, Ηλίας Χατζηγεωργίου, Ανδρέας Χότζα, Μαρία Χρυσανθακοπούλου

Υπεύθυνη casting: Γιαλένα Κλειδαρά

0

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT