«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους

«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
φωτ: Έλια Πατάγου/LIFO
0
«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης παρέχει, έτσι, δωρεάν υγειονομική πρωτοβάθμια περίθαλψη σε όλους τους ανασφάλιστους και με αυτόν τον τρόπο όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να κρατήσει τον κόσμο όρθιο μέσα στην κρίση. Φωτ: Έλια Πατάγου/ LIFO

«Πώς σου φάνηκε η προβολή μας στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ»; Η πρώτη ερώτηση της Σταυρούλας συνόδευσε τη χειραψία της γνωριμίας μας στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Με διαφορά λίγων λεπτών έφτασαν και η Κική με την Ειρήνη, την ώρα που οι περαστικοί ρωτούσαν για τον σκοπό της φωτογράφισής μας στην προβλήτα. Ένα ερώτημα έθεσε στους θεατές και το ντοκιμαντέρ «Μόνος ή Αλληλέγγυος;», που τα τελευταία 4 χρόνια παρακολούθησε τις δράσεις του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης. Το χαμόγελο στα πρόσωπα των τριών κοριτσιών μαρτυρά την απάντηση!

«To Kοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης είναι μια δομή αλληλεγγύης που ξεκίνησε την λειτουργία της το 2011, αμέσως μετά το πέρας της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών-εργατών, έναν αγώνα που στηρίχθηκε μεταξύ άλλων από πολλούς υγειονομικούς παράγοντες της Θεσσαλονίκης. Με δεδομένο ότι ήδη υπήρχε η νομοθεσία που απέκλειε τους ανασφάλιστους από την πρόσβαση στα νοσοκομεία και από τη βασική υγειονομική περίθαλψη (αρχικά ο αποκλεισμός αφορούσε τους μετανάστες χωρίς χαρτιά, ενώ στη συνέχεια διευρύνθηκε) γιατροί και γενικότερα πολίτες της Θεσσαλονίκης αποφάσισαν να δώσουν μια δυναμική απάντηση μέσω της αλληλεγγύης σε έναν από τους χειρότερους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης παρέχει, έτσι, δωρεάν υγειονομική πρωτοβάθμια περίθαλψη σε όλους τους ανασφάλιστους και με αυτόν τον τρόπο όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να κρατήσει τον κόσμο όρθιο μέσα στην κρίση. Αξίζει να σημειωθεί ότι εντός του λειτουργούσε και λειτουργεί κοινωνικό φαρμακείο όπου τα φάρμακα συγκεντρώνονταν από πολίτες, που είτε τα έδιναν απευθείας, είτε μέσω συνεργαζόμενων φαρμακείων που τα συνέλεγαν.

Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό γιατί οι πολιτικές του κοινωνικού αποκλεισμού διευρύνονταν σε πολύ μεγάλο βαθμό και οδήγησαν στην κυριολεξία σε θανάτους που οφείλονταν στην αδυναμία του ασθενούς να λάβει την περίθαλψη που χρειάζονταν.


Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ότι το έργο του είναι σημαντικό ακριβώς γιατί προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια ανελαστική ανάγκη που, λόγω των πολιτικών της λιτότητας, αρνούνταν ουσιαστικά να αναλάβει το κράτος και που συνίσταται στο συνταγματικό δικαίωμα στην πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Παράλληλα, εκτός από τις υπηρεσίες που παρέχει εντός της δομής, τα μέλη του συνέδραμαν σε όλες τις προσπάθειες στήριξης των προσφύγων και των μεταναστών που χρειάζονταν υγειονομική περίθαλψη τόσο στην Ειδομένη όσο και στη Λέσβο, αλλά και σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές φορές ασθενείς του ΚΙΑ δεν γνώριζαν πως τα μέλη του προσέφεραν εθελοντικό έργο και πως το ιατρείο δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί κάποιου τύπου κρατική δομή ή ΜΚΟ, αλλά μία συλλογική απάντηση σε λογικές ατομισμού και κοινωνικής αποξένωσης», αναφέρει η Σταυρούλα Πουλημένη και στέκεται στο πώς αποφάσισε η ομάδα να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα.

«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
Το ντοκιμαντέρ έκανε την πρεμιέρα του στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, με δύο sold out προβολές, γεγονός που μας ξάφνιασε και μας χαροποίησε πολύ γιατί δεν το είχαμε προωθήσει όσο θα θέλαμε. Φωτ: Έλια Πατάγου/LIFO


«Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό γιατί οι πολιτικές του κοινωνικού αποκλεισμού διευρύνονταν σε πολύ μεγάλο βαθμό και οδήγησαν στην κυριολεξία σε θανάτους που οφείλονταν στην αδυναμία του ασθενούς να λάβει την περίθαλψη που χρειαζόταν. Από την άλλη, η αλληλεγγύη για εμάς ήταν και είναι όχι μόνο μια αφηρημένη θεωρητική έννοια αλλά η καθημερινή πρακτική αντίστασης αλλά και αλληλοβοήθειας στις πιο κρίσιμες και δύσκολες στιγμές μεταξύ των πιο αδύναμων. Αυτός ήταν φυσικά και ο λόγος που πρωταγωνιστές μας είναι τόσο οι ασθενείς που δέχτηκαν να μοιραστούν την δική τους ιστορία, όσο και μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου.

Στην υλοποίηση του ντοκιμαντέρ βοήθησε η διαδικασία του crowd funding, μία πρακτική όχι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη χώρα μας στον χώρο της παραγωγής ταινιών. Ιδιαίτερα για ταινίες όπως η δική μας που ξεκίνησαν με έναν αυθόρμητο τρόπο και έξω από τα πλαίσια μιας πλήρους οργανωμένης παραγωγής, η διαδικασία της κοινωνικής χρηματοδότησης εμπεριείχε σε όλη τη χρονική διάρκειά της δυσκολίες που τελικά αντιμετωπίστηκαν, κυρίως λόγω της επιθυμίας να γίνει αυτό το ντοκιμαντέρ. Η ολοκλήρωσή του δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την ηθική και οικονομική στήριξη ανθρώπων που ενδιαφέρθηκαν να διαδώσουν την ιδέα του και να δείξουν τελικά έμπρακτη τη δική τους... αλληλεγγύη για μια ταινία για την αλληλεγγύη», επισημαίνει, την ώρα που η Κική Μουστακίδου περιγράφει τι μπορεί να δει κανείς στο ντοκιμαντέρ της ομάδας.

«Το ντοκιμαντέρ μας εστιάζει στη δράση του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη. Επικεντρώνοντας σε συγκεκριμένες ιστορίες ασθενών και αλληλέγγυων εθελοντών διατρέχουμε όλη την πορεία του ιατρείου στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του. Από την αφορμή για την ίδρυσή του, δηλαδή την απεργία πείνας των μεταναστών εργατών στο Εργατικό Κέντρο το 2011, φτάνουμε στην μεγάλη προσφυγική κρίση και το πώς εθελοντές γιατροί και αλληλέγγυοι του ΚΙΑ, βγαίνοντας από το χώρο του ιατρείου, βρέθηκαν σε Λέσβο και Ειδομένη για να συνδράμουν στην ανακούφιση αυτών των προσφύγων.

«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
Το ντοκιμαντέρ μας εστιάζει στη δράση του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη. Επικεντρώνοντας σε συγκεκριμένες ιστορίες ασθενών και αλληλέγγυων εθελοντών διατρέχουμε όλη την πορεία του ιατρείου στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του. Φωτ: Έλια Πατάγου/ LIFO


Σχετικά με τον τρόπο που έχουμε επιλέξει να «δούμε» την ιστορία του ΚΙΑ, εστιάσαμε στους ανθρώπους του και αφήσαμε αυτούς να μας καθοδηγήσουν και να περιγράψουν τι βιώνουν σε αυτή τη δομή αλληλεγγύης. Βλέπουμε, για παράδειγμα, τον Μάκη, ανασφάλιστο πολιτικό μηχανικό της πρώην μεσαίας τάξης που η ασθένειά του τον οδήγησε εκτός αγοράς εργασίας, να προσπαθεί να εισαχθεί για εγχείριση σε νοσοκομείο με τη βοήθεια του ΚΙΑ. Τον Ανέστη, ηλικιωμένο γεωλόγο από τη Βόρειο Ήπειρο, να μην μπορεί να πληρώσει τα φάρμακά του και τις επισκέψεις σε γιατρούς και να απευθύνεται στο ιατρείο. Και από την πλευρά των αλληλέγγυων, βλέπουμε ανθρώπους σαν την εθελόντρια Εύα και τον γιατρό Θοδωρή που βρίσκονται στο εγχείρημα από την αρχή και συμμετέχουν σε όλες τις συλλογικές διαδικασίες της δομής.

Τα γυρίσματα κράτησαν περίπου τέσσερα χρόνια. Αρχικά εστιάσαμε στην καθημερινότητα μέσα στο Κοινωνικό Ιατρείο, στον κόσμο στους χώρους αναμονής, στους εθελοντές στη γραμματεία και στο φαρμακείο, καθώς και στους γιατρούς την ώρα που εξέταζαν και μιλούσαν στους ασθενείς. Από τη βάση μας, μέσα από το ΚΙΑ, βρήκαμε, στη συνέχεια, τους ασθενείς που δέχτηκαν να πρωταγωνιστήσουν στο ντοκιμαντέρ μας και έτσι τα γυρίσματα απλώθηκαν και σε άλλους χώρους. Άλλοι μας άνοιξαν το σπίτι τους, ενώ με άλλους βρεθήκαμε σε ανοιχτά μέρη της πόλης όπου συχνάζουν. Επίσης, έχουμε υλικό και από νοσοκομεία καθώς και από την Ειδομένη και τη Λέσβο, ενώ ξεχωριστό κομμάτι είναι και τα πλάνα από την απεργία πείνας των μεταναστών στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Ήταν πολύ δύσκολο να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των ασθενών του ΚΙΑ. Να τους προσεγγίσεις με τρόπο που να ανοιχτούν, να τους συναντήσεις και δεύτερη και τρίτη μέρα εκτός του ιατρείου για να συνεχίσεις το γύρισμα, να διηγηθείς την ιστορία τους μέσα από την εικόνα τους. Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι καλούνταν να μιλήσουν στην κάμερα όχι μόνο για το πρόβλημα της υγείας τους, αλλά και για την αδυναμία τους να διαθέτουν ασφαλιστική κάλυψη, εργασία και συχνά ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Άλλωστε, την περίοδο της κρίσης αναπτύχθηκαν ρητορικές τύπου «μαζί τα φάγαμε», αισθήματα ενοχικά και πολλοί άνθρωποι πίστεψαν ότι έφταιγαν οι ίδιοι που αποκλείστηκαν από ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που τους έκλεισε την πόρτα. Εκεί επιχειρήσαμε να αποκτήσουμε βαθιά επαφή μαζί τους, να τους κάνουμε να νιώσουν άνετα με την κατάστασή τους και να τους πείσουμε πως η φράση «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε» βρίσκει εφαρμογή σε ό,τι αφορά την υγεία.

«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
Τα γυρίσματα κράτησαν περίπου τέσσερα χρόνια. Αρχικά εστιάσαμε στην καθημερινότητα μέσα στο Κοινωνικό Ιατρείο, στον κόσμο στους χώρους αναμονής, στους εθελοντές στη γραμματεία και στο φαρμακείο, καθώς και στους γιατρούς την ώρα που εξέταζαν και μιλούσαν στους ασθενείς. Φωτ: Έλια Πατάγου/ LIFO

Είναι πολύ δύσκολο να φιλτράρεις μέσα σου όλες τις εικόνες που είδες μέσα σε τόσα χρόνια. Μάλιστα, προσωπικά, πολλές φορές ένιωθα την ανάγκη να παίρνω μια απόσταση, ακόμα και κατά τις περιόδους των συχνών γυρισμάτων, ώστε να μπαίνουν οι άνθρωποι και οι ιστορίες στη θέση τους, να μην περισσεύει κανείς. Δεν πρόκειται να ξεχάσω για παράδειγμα την κυρία Νίκη, που πήγε στο ΚΙΑ για να φτιάξει τα δόντια της (σ.σ. το οδοντιατρείο του ΚΙΑ παρέχει συχνά μεγαλύτερο εύρος οδοντιατρικών υπηρεσιών ακόμη και από τα δημόσια νοσοκομεία). Φάνταζε κάτι πολύ απλό, σχεδόν πολυτελές συγκριτικά με κάποιον που μπορεί να έπασχε από μια σοβαρή ασθένεια, αλλά συνάμα η εικόνα του στόματος είναι πολύ σημαντική για την κοινωνικοποίηση ενός ατόμου που θέλει να μπει ξανά στην αγορά εργασίας, να νιώσει ενεργό μέλος της κοινωνίας, μη αποκλεισμένος. Ιδιαίτερα ήταν η περίπτωση του Γιώργου, ενός εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας και ομογενή από τη Γεωργία, ο οποίος πήγε στο ΚΙΑ ως ασθενής και κατέληξε να κάνει βάρδια στη Γραμματεία! Εκείνη η εικόνα που έψαχνε στους φακέλους τα ονόματα άλλων ασθενών για να τους εξυπηρετήσει ήταν σαν να μας έκλεισε το μάτι, σαν ο στόχος μας ως δημιουργοί αυτού του ντοκιμαντέρ να εκπληρώθηκε. Τέλος, δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον κόσμο που συνέρρεε στη συναυλία στήριξης του ΚΙΑ στο στρατόπεδο Παύλου Μελά τον Οκτώβριο του 2014, με τους Θανάση Παπακωνσταντίνου και Γιάννη Χαρούλη επί σκηνής. Η εικόνα να σχηματίζει ο κόσμος ουρές για να αγοράσει τα εισιτήριά του, χρήματα που μεταφράζονταν αυτομάτως σε φάρμακα για τους συμπολίτες τους, ήταν μοναδική», προσθέτει η Κική.

Ποια ήταν, όμως, η μέχρι τώρα πορεία του ντοκιμαντέρ στις αίθουσες και ποια τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας; «Το ντοκιμαντέρ έκανε την πρεμιέρα του στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, με δύο sold out προβολές, γεγονός που μας ξάφνιασε και μας χαροποίησε πολύ γιατί δεν το είχαμε προωθήσει όσο θα θέλαμε. Το κοινό φάνηκε να του αρέσει και να αγαπάει την ταινία. Νομίζω ότι οι θεατές κατανόησαν ότι η αλληλεγγύη σχεδόν απαλείφει τη μοναξιά και την απελπισία. Μας έκαναν βέβαια παρατηρήσεις και σχόλια αλλά φάνηκε ότι άγγιξε τον περισσότερο κόσμο.

 

«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
Είναι πολύ δύσκολο να φιλτράρεις μέσα σου όλες τις εικόνες που είδες μέσα σε τόσα χρόνια. Μάλιστα, προσωπικά, πολλές φορές ένιωθα την ανάγκη να παίρνω μια απόσταση, ακόμα και κατά τις περιόδους των συχνών γυρισμάτων, ώστε να μπαίνουν οι άνθρωποι και οι ιστορίες στη θέση τους, να μην περισσεύει κανείς. Φωτ: Έλια Πατάγου/ LIFO


Πλέον, σχεδιάζουμε να κάνουμε κινηματογραφικές προβολές για τον κόσμο που δεν μπόρεσε να το παρακολουθήσει στη Θεσσαλονίκη αλλά και όχι μόνο. Παράλληλα, είμαστε σε διαδικασία να κάνουμε αιτήσεις σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, προκειμένου να ταξιδέψει το μήνυμα και η ιστορία του ΚΙΑ σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη.

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στις σύγχρονες παραγωγές είναι η χρηματοδότηση, γιατί άμα είσαι νέος δεν σου δίνονται τέτοιες ευκαιρίες πολύ εύκολα. Υπάρχει πάντα βέβαια ο εναλλακτικός τρόπος της χρηματοδότησης από το ίδιο το κοινό, τον κόσμο, όπως επιχειρήσαμε κι εμείς, αλλά θα ήταν καλό να φτιάξουμε κάποια στιγμή το πλαίσιο όπου θα υπάρχει πιο διευρυμένη κρατική μέριμνα για την παραγωγή ντοκιμαντέρ αλλά και κινηματογράφου.

Τα μελλοντικά μας σχέδια περιλαμβάνουν όπερες, πλανόδιους πωλητές, καλλιτέχνες και βρέφη. Μας άρεσε η εμπειρία και έχουμε να διηγηθούμε πολλές ιστορίες ακόμη», καταλήγει η Ειρήνη Καραγκιοζίδου.

«Μόνος ή Αλληλέγγυος;»: Για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε με κοινωνική χρηματοδότηση ασχολείται με ανασφάλιστους Facebook Twitter
Φωτ: Έλια Πατάγου/LIFO

 

CREDITS: «Μόνος ή Αλληλέγγυος;» - «Solitaire ou Solidaire?»

Σκηνοθεσία - Παραγωγή (με αλφαβητική σειρά): Ειρήνη Καραγκιοζίδου, Άκης Κερσανίδης, Αιμιλία Κουγιουμτζόγλου, Κική Μουστακίδου, Σταυρούλα Πουλημένη, Χρύσα Τζελέπη.

Μοντάζ: Θεόφιλος Καλαϊτζίδης

Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Παπαγεωργίου

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Οθόνες / Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι είχε προσκληθεί να δει μια ταινία τους και βγαίνοντας προβληματισμένος από αυτή τους είπε «η αισιοδοξία σας είναι πιο τραγική από τον πεσιμισμό μου», προσφέροντάς τους τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση της καριέρας τους. Μια μεγάλη κινηματογραφική ιστορία αδελφικής συνωμοτικότητας έφτασε στο τέλος της με τον θάνατο του Πάολο Ταβιάνι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ