ADVERTORIAL
Χωρίς καμία διάθεση να ευλογήσουμε τα γένια μας, η χορηγία, γεννήθηκε, άνθησε και θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθηναϊκή Δημοκρατία του Κλεισθένη στα τέλη του 6ου π.χ. αιώνα. Όπως πολλά από αυτά για τα οποία έχουμε γραφτεί με χρυσά γράμματα στον χάρτη της παγκόσμιας ιστορίας, έτσι και αυτός ο θεσμός άνθισε τον 5ο αιώνα επί Περικλή για να αρχίσει να εξασθενεί κατά τον 4ο π.χ. αιώνα και να χαθεί στα Ελληνιστικά χρόνια.
Αν και στην αρχαία της μορφή, είχε υποχρεωτικό χαρακτήρα, στα χρόνια μας είναι ένα εργαλείο κυρίως του marketing, και συγκεκριμένα το λεγόμενο ανταποδοτικό sponsoring που δεν είναι άλλο από το προσφέρω αλλά επιθυμώ να προβληθώ. Σε αυτό θα προσθέσουμε και την πολιτιστική κοινωνική χορηγία που σκοπός αποκλειστικά είναι η ευεργεσία προς την κοινωνία, αλλά αυτό δεν είναι το σύνηθες. Η σύγχρονη χορηγία, συναντάται αρχικά κατά τη δεκαετία του 1960 στον δυτικό κόσμο με την ανάπτυξη των ΜΜΕ, για να έρθει τα τελευταία 20 περίπου χρόνια και στην χώρα μας ως εισαγόμενο προϊόν.
Για άλλη μια φορά στην Ολυμπιάδα που πέρασε, θυμηθήκαμε τα οικονομικά προβλήματα και των αθλητών μας, που λόγω αδυναμίας των ομοσπονδιών τους, ψάχνανε τρόπους να πάνε στο Ρίο... Δεν θα μιλήσουμε για τις συνθήκες προπόνησης και προετοιμασίας, την ανύπαρκτη κρατική βοήθεια, την έλλειψη πόρων για αθλητικό εξοπλισμό.
Πλέον διάσημη τακτική, τη συναντάμε τόσο σε πολιτιστικά όσο και σε αθλητικά δρώμενα, με τα νούμερα να εντυπωσιάζουν: το 2001 οι χορηγίες έφτασαν τα 2 δισ. ευρώ, ενώ στις μέρες μας ξεπερνάνε τα 40 δισ.!
Προφανώς τα στελέχη του Μάρκετινγκ έχουν βρει τρόπους μέτρησης της ανταποδοτικότητας της χορηγίας, κυρίως μέσω της τόνωσης του λεγόμενου branding, πείθοντας τις διοικήσεις των επιχειρήσεων για τέτοιου τύπου επενδύσεις, δημιουργώντας έτσι μια νέα πραγματικότητα στο σύγχρονο επιχειρείν. Και δεν σταματάει εκεί. Η σύγχρονη χορηγία πλέον διαμορφώνει και τα πολιτιστικά αλλά και τα αθλητικά γεγονότα, δημιουργεί σταρ και μύθους, βρίσκεται σε όλες τις μεσαίες και μεγάλες διοργανώσεις.
Τα νούμερα άλλωστε σπάνια ψεύδονται. Μαθαίνουμε από έρευνα που κυκλοφόρησε από την οικονομική υπηρεσία της Deloitte, ότι τα έσοδα των Διεθνών Ομοσπονδιών από τις χορηγίες ανέρχονται στο ποσό των 1,537 δισ. ευρώ το χρόνο. Άξιο προσοχής είναι το πόρισμα ότι το μερίδιο χορηγιών που λαμβάνουν ΟΥΕΦΑ, ΦΙΦΑ και ΔΟΕ, σε σχέση με το παγκόσμιο σύνολο, φτάνει το 50%, με πρωταγωνίστρια βέβαια την ΟΥΕΦΑ (λόγω του Τσάμπιονς Λιγκ).
Οι κλάδοι που μπορούν να παίξουν μπάλα σε τέτοιες κλίμακες, είναι βέβαια οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, η αυτοκινητοβιομηχανία, οι αθλητικές εταιρείες, οι τηλεπικοινωνίες και η βιομηχανία των αλκοολούχων.
Ο αθλητισμός όπως τον ξέρουμε σήμερα δεν θα υπήρχε χωρίς αυτούς τους χορηγούς. Η εποχή μας, είναι γεμάτη από σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του στίβου, του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Αλλά πίσω από όλα αυτά τα φωτάκια, η αλήθεια δείχνει διαφορετική.
Όλοι γνωρίζουμε τα υπέρογκα ποσά που λαμβάνουν ο Γιουσέιν Μπολτ, ο Τζέιμς ΛεΜπρον, ο Ρονάλντο, ο Τάιγκερ Γουντς. Για όσους δεν γνωρίζουν, πάρτε μια γεύση:
Ο Τάιγκερ Γουντς κερδίζει 83 φορές περισσότερα από τις διαφημίσεις παρά παίζοντας γκολφ, συγκεκριμένα -το διάστημα Ιούνιος 2014 με Ιούνιο 2015- έβγαλε 600 χιλιάδες δολάρια παίζοντας και 50 εκατομμύρια από τους χορηγούς του. Σύμφωνα με την λίστα των πιο ακριβοπληρωμένων αθλητών του Forbes, διαβάζουμε ότι ο Γιουσέιν Μπολτ έβγαλε 2,5 εκατομμύρια σε αγώνες και 30 εκατομμύρια δολάρια από χορηγίες. Ο Κριστιάν Ρονάλντο πρώτος στη λίστα, αμείβεται με 56 εκατομμύρια κάθε χρόνο από την ομάδα του, κερδίζοντας επιπλέον 32 εκατομμύρια από χορηγίες, αφήνοντας δεύτερο τον Μέσι με 53.4 και 28 εκατομμύρια δολάρια αντίστοιχα. Το αστέρι του ΝΒΑ ΛεΜπρον πρώτος από τους μπασκετμπολίστες, βγάζει πάνω από 23 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο από την ομάδα και άλλα 54 εκατομμύρια από τους χορηγούς...
Η χορηγία, καλώς ή κακώς, είναι απαραίτητη για την λειτουργία πολλών πραγμάτων στην ανθρώπινη κοινωνία. Επειδή όλοι συνδεόμαστε με όλους, δημιουργώντας έναν κρίκο εργασιών και αλληλεπιδράσεων, η χορηγία δίνει ώθηση σε πολλές εκφάνσεις του σύγχρονου επιχειρείν.
Μην βιαστείτε να σκεφτείτε ότι κάνετε λάθος επάγγελμα. Αν υπολογίσετε την αναλογία πόσοι αθλητές υπάρχουν, με πόσους αθλητές έχουν χορηγούς, ή ακόμα καλύτερα πόσα αθλήματα υπάρχουν και σε πόσα αθλήματα συναντάμε χορηγούς, τότε θα καταλάβετε καλύτερα. Τα ακριβά συμβόλαια είναι απειροελάχιστα. Αθλητές παγκόσμιων επιδόσεων έχουν προβλήματα, ακόμα και επιβίωσης γιατί ακριβώς δεν είναι στο Πάνθεον των αθλημάτων που γεμίζουν τα γήπεδα και απογειώνουν την τηλεθέαση.
Και αυτό δεν χαρακτηρίζει μόνο τις φτωχές ή λιγότερο πλούσιες χώρες. Υπάρχουν αμερικανοί αθλητές, όπως ο έξι φορές ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της σκοποβολής με αεροβόλο πιστόλι, Εμίλ Μίλεφ, ο οποίος είναι καθηγητής γυμναστικής σε δημοτικό σχολείο ή η ποδηλάτρια Μάρα Άμποτ που εργάζεται μερικές ώρες σε μανάβικο, διδάσκει γιόγκα και γράφει σε μία τοπική εφημερίδα... Και αυτά είναι μερικά παραδείγματα, στην πλούσια β. Αμερική.
Για άλλη μια φορά στην Ολυμπιάδα που πέρασε, θυμηθήκαμε τα οικονομικά προβλήματα και των αθλητών μας, που λόγω αδυναμίας των ομοσπονδιών τους, ψάχνανε τρόπους να πάνε στο Ρίο... Δεν θα μιλήσουμε για τις συνθήκες προπόνησης και προετοιμασίας, την ανύπαρκτη κρατική βοήθεια, την έλλειψη πόρων για αθλητικό εξοπλισμό. Γνωστό το παράδειγμα της χρυσής ολυμπιονίκη Άννας Κορακάκη, που βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου στο άθλημά της, αλλά που ως μη δημοφιλές, πρέπει να βρίσκει τρόπους να συμμετέχει στις διεθνείς και παγκόσμιες διοργανώσεις, σηκώνοντας πάντα τα ελληνικά χρώματα... Στις πρώτες κιόλας δηλώσεις της, η Άννα αφενός ανέδειξε τα προβλήματα του χώρου, αφετέρου δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει την εταιρεία Stoiximan, που ήταν ο χορηγός της στους Ολυμπιακούς. Κάποιες εταιρείες ευτυχώς, έχουν επιλέξει να υποστηρίξουν αθλητές μη δημοφιλών αγωνισμάτων και αυτό έρχεται πιο κοντά και στο περιεχόμενο της χορηγίας αυτής κάθε αυτής.
Ψάχνοντας λίγο, η εν λόγω εταιρεία, συμμετείχε στο πρόγραμμα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, υποστηρίζοντας αθλητές όπως η Άννα Κορακάκη, ο Λευτέρης Πετρούνιας, η Κατερίνα Στεφανίδη αλλά και η Εθνική Πόλο Ανδρών. Αυτό μεταφράζεται σε 3 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια και μια έκτη θέση για το Πόλο. Η Stoiximan έπαιξε και κέρδισε. Πίστεψε στους αθλητές αυτούς που κάνανε το όνειρό τους πραγματικότητα και αυτό ήταν το ουσιαστικό όφελός της, η παγκόσμια αναγνώριση της αξίας τους.
Η χορηγία, καλώς ή κακώς, είναι απαραίτητη για την λειτουργία πολλών πραγμάτων στην ανθρώπινη κοινωνία. Επειδή όλοι συνδεόμαστε με όλους, δημιουργώντας έναν κρίκο εργασιών και αλληλεπιδράσεων, η χορηγία δίνει ώθηση σε πολλές εκφάνσεις του σύγχρονου επιχειρείν. Αυτό που θα μπορούσε σίγουρα να βελτιωθεί, είναι ο καταμερισμός των ποσών και η αποφυγή χρυσών (διαμαντένιων καλύτερα) συμβολαίων σε μεμονωμένους αθλητές. Στο άκουσμα και μόνο των ποσών αυτών ο μέσος άνθρωπος αν όχι νευριάζει, σίγουρα στεναχωριέται. Απεναντίας, χορηγίες όπως αυτές της Κορακάκη ή του Πετρούνια και πολλές ακόμα από Έλληνες αθλητές που μπορούμε να ανακαλύψομε στο iroes.gr, μόνο θετικά αισθήματα παράγουν. Για αυτό ελπίζουμε περισσότερες εταιρείες να στραφούν προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να μπορέσουν περισσότεροι αθλητές να υπάρχουν στον παγκόσμιο αθλητικό χάρτη.
σχόλια