Όταν ο Φίλιπ Ροθ μιλούσε για τη ζωή, τη συγγραφή και την Αμερική του στους New York Times

Όταν ο Φίλιπ Ροθ μιλούσε για τη ζωή, τη συγγραφή και την Αμερική του στους New York Times Facebook Twitter
O Φίλιπ Ροθ φωτογραφημένος στο σπίτι του στο Upper West Side του Μανχάταν. Φωτογραφία: Philip Montgomery για τους The New York Times
1

Ο Φίλιπ Ροθ ήταν πολυβραβευμένος θρύλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Πρόσφατα είχε κλείσει τα 85 του χρόνια και λίγους μήνες αργότερα είχε παραχωρήσει μία μεγάλη, αυτοβιογραφική συνέντευξη στους New York Times, γεμάτη από σοφία, λεπτό χιούμορ κάποτε και κυνισμό που φλερτάρει με την αλαζονεία, αποτελεί, όμως, ακόμη ένα δείγμα της υψηλής συγγραφής νοημοσύνης του. Να μερικά απ' όσα μοιράστηκε με το αναγνωστικό κοινό που τον ακολουθεί πιστά εδώ και δεκαετίες. 

Όταν τον ρώτησαν τότε αν αισθάνεται ηλικιωμένος στα 85 είχε απαντήσει:

«Βασικά χαίρομαι που είμαι ακόμη ζωντανός. Είναι σα να παίζεις ένα παιχνίδι, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μήνα με τον μήνα, ένα παιχνίδι με υψηλό ρίσκο, κόντρα στις πιθανότητες και απλώς συνεχίζω να κερδίζω, γνωρίζοντας φυσικά ότι μπορεί να χάσω ανά πάσα στιγμή. Θα δούμε για πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή μου η τύχη». 

Του λείπει η συγγραφή:

«Όχι καθόλου. Κι αυτό γιατί οι συνθήκες που με ώθησαν να αποσυρθώ από τη συγγραφή δεν έχουν καθόλου αλλάξει εδώ και 7 χρόνια, από τη μέρα δηλαδή που αποφάσισα να τα παρατήσω. Όπως εξηγώ και στο βιβλίο μου "Γιατί γράφω;", από το 2010 ήδη είχα μία ισχυρή υποψία ότι έδωσα ό,τι καλύτερο είχα να δώσω στη δουλειά μου και οτιδήποτε από 'δω και πέρα θα ήταν σαφώς κατώτερο. Εκείνη την εποχή ένιωσα ότι δεν βρισκόμουν πλέον στην κατάσταση πνευματικής δύναμης, λεκτικής ενάργειας ή φυσικής κατάστασης που απαιτούνται για τη δημιουργική επίθεση μεγάλης διάρκειας και σύνθετης δομής, ώστε να γράψει κανείς ένα μυθιστόρημα... Κάθε ταλέντο έχει τους τρόπους του και τα όρια του- τη φύση, τη σκοπιά, τη δύναμη του. Δεν μπορούν όλα να καρποφορούν για πάντα».

«Βασικά χαίρομαι που είμαι ακόμη ζωντανός. Είναι σα να παίζεις ένα παιχνίδι, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μήνα με τον μήνα, ένα παιχνίδι με υψηλό ρίσκο, κόντρα στις πιθανότητες και απλώς συνεχίζω να κερδίζω, γνωρίζοντας φυσικά ότι μπορεί να χάσω ανά πάσα στιγμή. Θα δούμε για πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή μου η τύχη».

Και φυσικά ερωτήθηκε για τις ερωτικές σκηνές στο έργο του, αλλά και για το γεγονός ότι πολλές γυναίκες το τελευταίο διάστημα αποφασίζουν να αποκαλύψουν ότι υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση:

«Ως μυθιστοριογράφος, δεν μου είναι ξένες οι ερωτικές λύπες. Οι άντρες που εγκλωβίζονται στα ερωτικά τους πάθη και τους σεξουαλικούς πειρασμούς είναι μία από τις ανθρώπινες πτυχές με τις οποίες έχω καταπιαστεί σε αρκετά από τα βιβλία μου. Άντρες που ανταποκρίνονται στα επίμονα καλέσματα ικανοποίησης της ερωτικής επιθυμίας, άντρες παγιδευμένοι στις ντροπιαστικές τους επιθυμίες και της εμμονικής τους λαγνείας, πρέπει να διαπραγματεύονται με αυτή τους την πτυχή και να την αντιμετωπίζουν. Έχω προσπαθήσει να είμαι ασυμβίβαστος στην απεικόνιση τέτοιων χαρακτήρων, να τους περιγράφω ακριβώς όπως συμπεριφέρονται, ανάστατοι, ερεθισμένοι, πεινασμένοι για σάρκα και φυσικά αντιμέτωποι με τις ψυχολογικές και ηθικές συνέπειες της επιθυμίας τους». 

Όταν ο Φίλιπ Ροθ μιλούσε για τη ζωή, τη συγγραφή και την Αμερική του στους New York Times Facebook Twitter
Φωτογραφία: Philip Montgomery για τους The New York Times

Όσο για την Αμερική του σήμερα:

«Δεν ξέρω κανέναν που να είχε προβλέψει την εικόνα της Αμερικής όπως τη ζούμε σήμερα, εκτός ίσως από τον τετραπέρατο H.L Mencken, ο οποίος περίφημα χαρακτήρισε την αμερικανική δημοκρατία ως "λατρεία των τσακαλιών από ένα μάτσο ηλίθιους". Μόνο αυτός θα μπορούσε να προβλέψει την καταστροφή των ΗΠΑ στον 21ο αιώνα, όχι από μία ανήκεστη τραγωδία ή μια μεγάλη καταστροφή, όχι στο προσκήνιο μιας οργουελικής εξέλιξης τύπου Μεγάλου Αδελφού, αλλά από την επικίνδυνη, γελοία κομπορρημοσύνη ενός κανονικού μπουφόνου. Πόσο αφελής ήμουν το 1960 να πιστεύω ότι ήμουν Αμερικανός που ζούσε σε παράλογους καιρούς! Πόσο γραφικό! Αλλά τότε τι θα μπορούσα να γνωρίζω για το 1960, το 1963, το 1968 ή το 1974, το 2001 ή το 2016»;

Για το τι προτιμά να διαβάζει ο ίδιος, αποκλειστικά ως αναγνώστης τώρα πια:

«Παραδόξως διαβάζω ελάχιστα μυθιστορήματα. Έχω περάσει όλη μου την επαγγελματική ζωή διαβάζοντας μυθιστοριογραφία, διδάσκοντας την, σπουδάζοντας και γράφοντας τέτοιου είδους βιβλία. Από τότε ή για την ακρίβεια τα τελευταία 7 χρόνια, περνάω ένα μεγάλο μέρος της μέρας μου, διαβάζοντας ιστορία, κυρίως αμερικανική, αλλά και σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Η ανάγνωση έχει πάρει τη θέση της γραφής και αποτελεί το κύριο μέρος, το κίνητρο της καθημερινότητας μου».

Πρόσωπα
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ιωάννινα - 45 Πρόσωπα

Faces of Ioannina / 45 πρόσωπα και δημιουργικές ομάδες που κάνουν τα Ιωάννινα ξεχωριστά

Γιαννιώτες, Γιαννιώτισσες και κάτοικοι των Ιωαννίνων κάθε ιδιότητας και ηλικίας φωτογραφίζονται στη LiFO, μιλούν για τις ασχολίες τους και για όσα κάνουν την πόλη τους ξεχωριστή.
M. HULOT, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ & ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ερίκ Καντονά: Βασιλιάς, αποστάτης, θεός

Πρόσωπα / Ερίκ Καντονά: Βασιλιάς, αποστάτης, θεός

«Βασιλιάς» στην Αγγλία, που του δίνει μια αγάπη άρρωστη, συγκρινόμενη μόνο με αυτήν προς τον Τζορτζ Μπεστ, και «θεός» στη Γαλλία, ζωντανό σύμβολο του ασυμβίβαστου και ρέμπελου Γαλάτη που δεν θα χωρέσει ποτέ των ποτών στα τυποποιημένα κουτάκια της νεωτερικότητας- ένα πορτρέτο του ηθοποιού/ σκηνοθέτη/ παραγωγού/ πρώην ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά.
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ολίβια Γκαζαλέ: «Ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την κοινωνία»

Ιδέες / Ολίβια Γκαζαλέ: «Ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την κοινωνία»

Η καθηγήτρια Φιλοσοφίας και συγγραφέας Ολίβια Γκαζαλέ μιλά στο LIFO.gr με αφορμή τη συμμετοχή της στην 8η Νύχτα Ιδεών του Γαλλικού Ινστιτούτου, που θα παρακολουθήσουμε διαδικτυακά την Πέμπτη 28/1.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μια εξοργιστική απάντηση

Χριστίνα Γαλανοπούλου / Μια εξοργιστική απάντηση

Η ψυχρότητα στη διατύπωση, η μηδενική ενσυναίσθηση, η ελαφρά αμφιβολία που διατρέχει την αντίδραση της Ομοσπονδίας στην καταγγελία της Ολυμπιονίκη περί βιασμού είναι κάτι που στο μέλλον θα πρέπει να διδάσκεται σε Σχολές Επικοινωνίας και σεμινάρια διαχείρισης κρίσεων.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μυρτώ Κοντοβά: «Είμαι σε μεγάλη κόντρα με την κουλτούρα της τηλεόρασης»

Τηλεόραση / Μυρτώ Κοντοβά: «Είμαι σε μεγάλη κόντρα με την κουλτούρα της τηλεόρασης»

Γράφει, σκηνοθετεί, μοντάρει, ζει μέσα στο νέο της πρότζεκτ, τη σειρά «Σχεδόν Ενήλικες», που μόλις ξεκίνησε να προβάλλεται στο Mega: Η Μυρτώ Κοντοβά επέστρεψε στην τηλεόραση μιλώντας για την Αθήνα που γνωρίζει καλά, αυτήν τη φορά μέσα από μια ιστορία γεμάτη σασπένς.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

σχόλια

1 σχόλια