Ένας μικρός λαϊκός θησαυρός έφτασε στα χέρια των συντηρητών του Μουσείου Μπενάκη τον Ιανουάριο του 2015. Πρόκειται για μία ολόγλυπτη γυναικεία φιγούρα σε φυσικό μέγεθος σκαλισμένη στον κορμό ενός πεύκου, που κάποτε κοσμούσε την πλώρη ενός σκάφους - συμβολίζοντας την καλή του τύχη- και αρμένιζε τις θάλασσες, ενώ σήμερα αποτελεί διακοσμητικό γλυπτό ιδιωτικής συλλογής.
Το ακρόπρωρο ταξίδεψε οδικώς αυτή τη φορά στο εργαστήριο συντήρησης του μουσείου, όπου διαπιστώθηκαν οι φθορές του και εντοπίστηκαν οι φροντισμένες ή πρόχειρες επιδιορθώσεις του οι οποίες μαρτυρούν τον κυριολεκτικά πολυκύμαντο βίο της όμορφης κυρίας και το ενδιαφέρον του καραβοκύρη να την διατηρεί αξιόπλοη και όσο γίνεται άφθαρτη στο χρόνο.
Για την συντήρηση και αποκατάσταση του έργου απαιτήθηκαν περισσότερες από 1000 ώρες δουλειάς. Το έργο είχε δεχτεί 11 ζωγραφικά στρώματα σε ποικιλία αποχρώσεων ανάλογα με την κυρίαρχη αισθητική της εποχής. Οι τελευταίες τρεις χρωματικές επεμβάσεις (γαλάζιοι, ροζ, χρυσαφί και ασημένιοι τόνοι στα μαλλιά και τη φορεσιά) φαίνεται να έγιναν στο δεύτερο μισό του 20ου αι. ενώ παραμένουν άγνωστοι οι λόγοι της αποκαθήλωσης της όμορφης κυρίας από το σκάφος της. Οι συντηρητές μελέτησαν την στρωματογραφία σε μικροδείγματα, σταθεροποίησαν το ξύλο, αφαίρεσαν με μηχανικό τρόπο τις επιχρωματίσεις με τη βοήθεια μικροσκοπίου σε βάθος μέχρι και 8 επάλληλων στρωμάτων και επανασύνδεσαν τα επιμέρους τμημάτα αφού πρώτα απομάκρυναν τα νεότερα βιομηχανικά καρφιά και σταθεροποίησαν όσα από τα αρχικά είχαν σωθεί.
Ως προς την αισθητική αποκατάσταση του γλυπτού έγινε προσπάθεια να είναι συνεπής και σύμφωνη με την αρχική σύλληψη του λαϊκού τεχνίτη για τη νεανική, γυναικεία μορφή, που είναι άλλωστε και η επικρατέστερη στα νεότερα ακρόπρωρα: έντονοι χρωματικοί τόνοι στη φορεσιά (πορτοκαλί, ώχρα, πράσινο, κόκκινο και σκούρο μπλε) ωχρορόδινο δέρμα, τα δυο χέρια κοσμημένα με περικάρπιο, όμορφο πρόσωπο με κυματιστά μαλλιά πιασμένα με κορδέλα, ενώ το χρώμα των ματιών -δυστυχώς- είναι οριστικά χαμένο.
