Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας
Κάποτε θα γινόταν. Εννοώ, να γνωριστώ με την ομάδα των ΑΣΚΙ -πόσοι κρυφοί δεσμοί αποκαλύφθηκαν!- και αυτομάτως με έναν "φυσικό" ιστοριογραφικό χώρο, από τον οποίο φαινομενικά με είχε αποκόψει η φωτογραφία. Ακολουθώντας όπως τόσοι άλλοι το μεγάλο κύμα των ανθρωπιστικών σπουδών που κατέκλυσε τα πανεπιστήμια μετά το '68, ζήτησα -ταπεινά- από την Ιστορία, την "ολιστική" επιστήμη, να μου παραδώσει τα κλειδιά του κόσμου, αλλά στα μισά μιας διατριβής, κοιτώντα πιο βαθιά μέσα μου, άλλαξα τελικά σκοπό και πορεία, προς μεγάλη απογοήτευση της καθηγητριάς μου, και οικογενειακής φίλης, της βυζαντινολόγου κας Ελένη Αντωνιάδη-Μπιμπίκου. Ωστόσο, αποδείχτηκε, νομίζω, στη συνέχεια, πως δεν έκανα τίποτ' άλλο παρά "Ιστορία με άλλα μέσα" (στην αρχή όπως ο κύριος Ζουρνταίν του Μολιέρου "έκανε" πρόζα χωρίς να το ξέρει) καταγράφοντας καταστάσεις και πρόσωπα, τόσο του "κάτω" όσο και του "πάνω" κόσμου, που, ψηφίδα-ψηφίδα, σχημάτισαν στο τέλος ένα είδος τοιχογραφίας της ελληνικής κοινωνίας. Ολοκληρώνοντας έναν κύκλο, επιστρέφω τώρα ίσως πιο μεθοδικά, αλλά και μ' έναν συναισθηματικό εκλεκτισμό, σ' αυτά που με διαμόρφωσαν, στην πηγή αναγνωσμάτων που ξετυλίγουν τα ίδια πάντα φθαρμένα νήματα, όπως εσχάτως η τριλογία του Μανές Σπέρμπερ, Δάκρυ στον ωκεανό, ένα μυθιστόρημα αντάξιο των έργων μεγάλης πνοής των Μπαλζάκ, Τολστόι , Ντάρελ, Τσίρκα, Άλφρεντ Ντέμπλιν... Και εδώ επεμβαίνει η ... μεταφυσική. Ο Κωστής Καρπόζηλος, ο οποίος ανέλαβε συμπτωματικά αυτές τις μέρες τη διεύθυνση του αρχείου, έτυχε να δει μία δημοσίευσή μου σχετικά με τη "μοιραία" γραμματέα του Τρότσκι, και μου έγραψε: "Παίρνω σήμερα αφορμή από τα σχετικά με τη Σύλβια Αγγέλοφ: στη Νέα Υόρκη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να γίνω φίλος με τον ανηψιό της (τον γιο της Ruth που ήταν επίσης στο Μεξικό). Η Ruth επιστρέφοντας στις ΗΠΑ γνώρισε και παντρεύτηκε έναν ελληνοαμερικανό συνδικαλιστή (και μέλος του SWP) τον John Poulos- ο γιος τους Eric ήταν στο κίνημα τη δεκαετία του '60 και στη συνέχεια μαχητικός δικηγόρος. Συνομιλώντας λοιπόν με τον Eric (και βλέποντας οικογενειακές φωτογραφίες απο το Μεξικό) τον ρώτησα για την πορεία της Sylvia όταν πια επέστρεψε στην Αμερική. Το οτι δεν μίλησε ποτέ για όσα έγιναν μου φάνηκε λογικό. Το οτι όμως παντρεύτηκε έναν Γερμανό τροτσκιστή που έφτασε κυνηγημένος στη ΝΥ το 1943 μου φάνηκε απλά εξαιρετικό." Οι πληροφορίες αυτές, ιερογλυφικά ενός βυθισμένου κόσμου, είναι απ' αυτές που σε ηλεκτρίζουν (όχι, δεν είναι γραφικότητες). Μετά από λίγες μέρες βρέθηκα στα γραφεία των ΑΣΚΙ. Καθείς εφ' ω ετάχθη.
"Τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) είναι ένα ζωντανό, ανοιχτό και δυναμικό αρχείο που έχει ως κύρια αποστολή τη διάσωση της ιστορικής μνήμης των κοινωνικών κινημάτων και της αριστεράς. Αποτελούν σήμερα το αρχείο με τις σημαντικότερες και πιο εκτεταμένες συλλογές για την ιστορία των κοινωνικών κινημάτων και των ριζοσπαστικών ιδεών του ελληνικού 20 ου αιώνα. Από το 1992, το έτος ίδρυσής τους ως μη κερδοσκοπικής εταιρείας, τα ΑΣΚΙ αναπτύσσουν πλούσιες ερευνητικές δραστηριότητες και πρωταγωνιστούν σε προγράμματα δημόσιας ιστορίας. Οι εκδόσεις, τα συνέδρια, η ραδιοφωνική εκπομπή και οι ιστορικοί περίπατοι των ΑΣΚΙ συγκροτούν ένα δυναμικό πρόγραμμα παρεμβάσεων την ίδια στιγμή που υπηρετούν την κεντρική ιδέα του "ανοιχτού αρχείου", προσβάσιμου στους ερευνητές και στο ευρύ κοινό."
Το Αναγνωστήριο των ΑΣΚΙ λειτουργεί: Δευτέρα 10.00-14.00, Τετάρτη 12.00-18.30 και Παρασκευή 10.00-14.00
Στοιχεία επικοινωνίας:
Πλατεία Ελευθερίας 1, 105 53 Athens
Tel.: +302103223062
www.askiweb.eu
email: [email protected]
https://www.facebook.com/askigr/
@aski1992
