Ο μαραθώνιος ταινιών στο Άστυ συνεχίζεται μέχρι τις αρχές Ιουλίου.Το ρομαντικό σύνθημα είναι "Το σινεμά δεν θα πεθάνει", και κάθε βράδυ τρεις ταινίες χωρισμένες σε θεματικές ενότητες περιμένουν τους σινεφίλ.Τα αφιερώματα είναι τόσα πολλά, που χρειάζεσαι πυξίδα για να πλοηγηθείς από τον Αλμδόβαρ και τον ΝτεΣίκα, μέχρι το νέο κολομβιάνικο και βραζιλιάνικο σινεμά. Επέλεξα τελείως ενδεικτικά 5 ταινίες που δεν βρίσκεις εύκολα, και που θα ήθελα πολύ να (ξανα)δώ.
Το Χρώμα του Παραδείσου.
Το άλλο ιρανικό σινεμά, εξίσου απλό, αλλά λιγότερο εγκεφαλικό, με πρωταγωνιστή ένα τυφλό αγόρι που σου ραγίζει την καρδιά.Από τον Ματζίντ Ματζίντι, που αντίθετα από τον Κιαροστάμι των φεστιβάλ, εκτιμήθηκε στα Όσκαρ.
Τα Φτερά της Διασημότητας
Το είχα θυμηθεί μετά από χρόνια όταν πέθανε ο Πίτερ Ο Τουλ. Δείτε το. Είναι περίεργο και μυστηριώδες, πολύ ατμοσφαιρικό και φευγάτο, με τον μακαρίτη σε φόρμα, αμέσως μετά τον Τελευταίο Αυτοκράτορα.Πήρε και βραβεία στο Αβοριάζ, τη Μέκκα του φανταστικού σινεμά
Καλωσήλθατε στο Κουκλόσπιτο
Η ταινία αναγνώρισης για τον Τοντ Σολόντζ, με θέμα ένα θύμα, μια 11χρονη κοπέλα που περνάει τα πάνδεινα επειδή είναι άσχημη.Όπως και για τον Χαλ Χάρτλεϊ, τα 90ς ήταν η δεκαετία τους- μερικά από τα φωτεινότερα δείγματα του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά.
Η Σοφία των Κροκοδείλων.
Ξεχασμένη ταινία από το 1998, που αξίζει να την δείτε, εν μέρει γιατί στο ρόλο του μοντέρνου βρυκόλακα, ο Τζουντ Λο είναι πολύ ορεξάτος- θυμάμαι να του έχω τηλεφωνήσει στο σπίτι του για να μιλήσουμε γι' αυτή την ταινία, και μόλις το έμαθαν κάποιες, πλήρωναν πολλά για τον αριθμό!
Οι Δολοφόνοι
Και νουάρ, και Ρόμπερτ Σιόντμακ, και στόρι του Έερνεστ Χέμινγουεϊ, και Λάνκαστερ και Άβα Γκάρντνερ. Διαμάντι από το 1946, μοιραίο και βίαιο.
Περισσότερα σχετικά με το Ταινιόραμα, τις ταινίες και τις ώρες προβολών εδώ