"Tα καλοκαίρια της ζωής σου τα χάνεις και τα βρίσκεις. Ξεκινάνε κάπου εκεί που ξεκινά και η μνήμη σου, με μια φέτα καρπούζι στο χέρι σου, να σου λερώνει το τι σερτ, και από τότε κάθε καλοκαίρι είναι μύθος. Για μένα η λέξη καλοκαίρι σηκώνει από μόνη της μια σκόνη άμμου και με περικλείει, με ανατριχιάζει, γιατί σημαίνει όλα αυτά που αγαπώ. Σημαίνει τζιτζίκια να σκάνε μαζί σου και γρύλοι να σε κοιμίζουν. Σημαίνει ένα πνίξιμο στο λαιμό από τη ζέστη, που σε κάνει να κλείνεις τα μάτια, να αφήνεσαι στις ορμές σου και να μην μπορείς να μείνεις σπίτι ούτε λεπτό. Σημαίνει εσύ και αυτός με θέα τα αστέρια και να μιλάτε μέχρι το ξημέρωμα. Σημαίνει ποδήλατα, παγωτά , θάλασσες, βρώμικα καράβια, πόδια ξυπόλητα, ούζα και έρωτα για το κάθε τι πιο δυνατό. Πάντα θα θέλω καρπούζια που στάζουν πάνω μου, πάντα θα διαβάζω την "Αίθουσα του θρόνου" και πάντα θα λέω πως αν δε δω τον ήλο των Κυκλάδων, καλοκαίρι δεν είδα. Κάθε χρόνο τα καλοκαίρια μου θα ενηλικιώνονται, οι διακοπές θα λιγοστεύουν, δεν θα χάνω πια το μέτρημα στα παγωτά. Κάθε χρόνο όμως το παιδί μέσα μου θα χαμογελά πονηρά γιατί ξέρει πως το καλοκαίρι μένει πάντα παιδί."
Σοφία Κροκίδα-naliaginger.tumblr.com
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1988. Σπούδασε Δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανε το Μεταπτυχιακό της στο Φωτορεπορτάζ στο University of Westminster. "Αγαπώ να φωτογραφίζω απλά όμορφα πράγματα που συνήθως προσπερνάμε, προσεγγίζοντας τα με ματιά μινιμαλιστική και έμφαση στη συμμετρία και το χρώμα. Αντίθετα στους καιρούς, ο φακός μου δεν εστιάζει στις δυσκολίες και τη μιζέρια, αλλά στο ωραίο που υπάρχει πάντα εκεί έξω."