Θυμάμαι ότι το πιο εντυπωσιακό πράγμα που είχα δει στο βρετανικό μουσείο στην πρώτη μου επίσκεψη δεν ήταν ούτε αγάλματα, ούτε μούμιες, ούτε αποξηραμένοι προϊστορικοί άνθρωποι. Ήταν βιβλία. Βίβλοι εικονογραφημένες με τρελή λεπτομέρεια, φτιαγμένες στο χέρι τόσο σχολαστικά, τόσο βασανιστικά, που οι καλλιτέχνες είχαν χρειαστεί χρόνια δουλειάς (πολλά χρόνια) και ποιος ξέρει τι είχαν περάσει για να τα ολοκληρώσουν (τέτοια σκεφτόμουν). Όταν είδα το Codex Seraphinianus είχα πάθει το ίδιο σοκ. Το Codex Seraphinianus (ο κώδικας του Σεραφίνι) είναι ένα από τα πιο παράξενα βιβλία που έχουν φτιαχτεί ποτέ. Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «γραφτεί», γιατί είναι περισσότερο το καλλιτεχνικό πρότζεκτ ενός ιδιοφυούς Ιταλού –ένα βιβλίο με εικονογραφημένες σελίδες- παρά αυτό που φέρνεις στο μυαλό σου όταν ακούς τη λέξη «εγκυκλοπαίδεια». Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1981 σαν «εγκυκλοπαίδεια ενός φανταστικού κόσμου» και ήταν το έργο του Luigi Serafini, αρχιτέκτονα, ζωγράφου και βιομηχανικού σχεδιαστή που χρειάστηκε δύο χρόνια για να το ολοκληρώσει. Ήταν 360 σελίδες γραμμένες σε μία ακαταλαβίστικη γλώσσα με μία αλφάβητο που είναι αδύνατο να διαβάσεις και που τα επόμενα χρόνια προσπάθησε ένα σωρό κόσμος να αποκρυπτογραφήσει. Χωρίς επιτυχία. Τα σουρεαλιστικά, απίθανα σχέδια, όμως, που θυμίζουν τον κόσμο του Ιερώνυμου Μπος είναι όλα τα λεφτά. Φτιαγμένα με μολύβι και ξυλομπογιές παρουσιάζουν έναν αλλόκοτο κόσμο με στοιχεία από τον πλανήτη Γη να μπλέκονται σε αδιανόητους συνδυασμούς. Φυτά, ζώα, άνθρωποι, αντικείμενα, κτίρια, φαγητά, ανατομίες, όλα μαζί σε σουρεαλιστικές παρωδίες του πραγματικού κόσμου που δεν γίνεται να μη θαυμάσεις.
Έχουν γραφτεί πολλά γι’ αυτό το βιβλίο, έχουν γίνει αμέτρητες αναλύσεις γλωσσολόγων και αν ψάξεις στο ίντερνετ βρίσκεις κάθε είδους θεωρία, μέχρι ότι ο συγγραφέας δεν υπάρχει, ότι είναι εξωγήινος κώδικας κι άλλα τέτοια που αυξάνουν τη γοητεία του όσο περνάει ο καιρός. Η είδηση είναι ότι πρόσφατα κυκλοφόρησε μία νέα, βελτιωμένη έκδοση της εγκυκλοπαίδειας, με επιπλέον εικονογραφήσεις σε κάποια κεφάλαια και ο συγγραφέας του [που δύσκολα μιλάει] έκανε και μία ανακοίνωση, ότι «δεν υπάρχει κάποιος κώδικας κρυμμένος πίσω από το ακαταλαβίστικο χειρόγραφο. Είναι αυτόματο, τυχαίο γράψιμο επειδή ήθελα ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση που έχουν τα παιδιά μπροστά από ένα βιβλίο που δεν μπορούν ακόμα να καταλάβουν, παρόλο που βλέπουν ότι για τους μεγάλους κάτι σημαίνει».
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου είχε φτάσει να πωλείται σε εξωφρενικές τιμές και δεν μπορούσες να βρεις την έκδοση σχεδόν καμίας χώρας [πρωτοκυκλοφόρησε στην Ιταλία αλλά στη συνέχεια βγήκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο –ελληνική έκδοση δεν γνωρίζω αν υπάρχει] αλλά τώρα πια υπάρχει σε νορμάλ τιμή. Και ακόμα πιο πλήρες.
Αυτή η ομάδα ανακάλυψε ότι είναι γραμμένο με τον κώδικα 21 [ψάξε στο φόρουμ]
Αυτός ο τύπος ανακάλυψε στοιχεία γραμματικής στο χειρόγραφο.
Κι αυτή η κυρία είχε παραισθήσεις ότι ζούσε στον κόσμο του βιβλίου.