Η Αμερικανική Ένωση Σκηνοθετών αφήνει έξω από την πεντάδα της σκηνοθέτες που ενδέχεται να δούμε στα Όσκαρ, σε ένα σενάριο αντίστοιχο με το περυσινό.
Με περίπου δέκα ταινίες να συναγωνίζονται ισάξια για τα βραβεία φέτος, η πεντάδα των σκηνοθετών που ψηφίστηκε από την Ένωση τους, παρατείνει το σασπένς της αντίστοιχης που θα ανακοινωθεί το απόγευμα της Πέμπτης, από την Ακαδημία των Όσκαρ.
Αν θυμάστε πέρυσι, το Directors' Guild πρότεινε τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον Ανγκ Λι, την Κάθριν Μπίγκελοου, τον Τομ Χούπερ και τον Μπεν Άφλεκ, ενώ τα Όσκαρ κράτησαν μόνο τους δύο πρώτους, και στις άλλες τρεις θέσεις τοποθέτησαν τον Μπεν Ζάϊτλιν, τον Μίκαελ Χάνεκε και τον Ντέϊβιντ Ο. Ράσελ. Ενώ το φαβορί ξεκίνησε να είναι ο Σπίλμπεργκ, το Όσκαρ σκηνοθεσίας πήγε στον Ανγκ Λι, και το βραβείο σκηνοθετών κατέληξε στον Μπεν Άφλεκ, ο οποίος σάρωσε όλα τα υπόλοιπα βραβεία της βιομηχανίας, μαζί με τις Χρυσές Σφαίρες και τα BAFTA.
Φέτος λοιπόν, η Ένωση προτείνει τον Στιβ Μακουίν, τον Αλφόνσο Κουαρόν, τον Ντέϊβιντ Ο. Ράσελ, τον Μάρτιν Σκορσέζε και τον Πολ Γκρίνγκρας. Οι τρεις πρώτοι πρέπει να θεωρούνται σχεδόν σίγουροι και για την πεντάδα των Όσκαρ, ενώ για τις δυο άλλες θέσεις σπρώχνουν πολλοί άλλοι, όπως ο Αλεξάντερ Πέϊν, οι αδελφοί Κοέν και ο Σπάϊκ Τζονζ, με μικρότερες πιθανότητες για τον Τζον Λι Χάνκοκ για τη Μαγική Ομπρέλα, τον Γούντι Άλεν, τον Ζαν Μαρκ Βαλέ για το Dallas Buyers Club, και ακόμη μακρινότερα αουτσάϊντερ τον Λι Ντάνιελς, τον Ρον Χάουαρντ και τον Στίβεν Φρίαρς.
Ο νικητής της Ένωσης Παραγωγών, ιστορικά μιλώντας, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να έχει την ίδια τύχη και στα Όσκαρ (η τελευταία φορά που υπήρξε απόκλιση ήταν το 2007, όταν ο Πληροφοριοδότης κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ταινίας και το Little Miss Sunshine πήρε το βραβείο Παραγωγών) από τον σκηνοθέτη που συνήθως προτιμά η επίσημη λίγκα. Το γεγονός πως τα περισσότερα μέλη των δυο επαγγελματικών ενώσεων είναι και μέλη της Ακαδημίας επιτείνει το μυστήριο για τις διαφορές στις πεντάδες.
Τα Όσκαρ, αν και δεν τους φαίνεται, είναι ικανότερα να εντάξουν ξένους σκηνοθέτες στην πεντάδα τους, όπως πέρυσι τον Χάνεκε και με δεδομένο το δημογραφικό ξεσκόνισμα προς νεότερες ηλικίες, δεν ήταν και τόσο μεγάλη έκπληξη το περυσινό πλασάρισμα του Μπεν Ζάϊτλιν για τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου.
Όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε, οι Χρυσές Σφαίρες που απονέμονται το βράδι της Κυριακής, καλούνται και πάλι να δώσουν μια ιδέα στους υπόλοιπους με τα βραβεία στην ταινία και τη σκηνοθεσία, γιατί η κατάσταση εξακολοθουθεί να είναι ρευστή, όχι τόσο στο επίπεδο των υποψηφιοτήτων, αλλά στο όνομα του τελικού μεγάλου νικητή . Το Επιχείρηση Αργώ ήταν μια ταινία που τα μέλη της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών λάτρεψαν αμέσως και το επιβεβαίωσαν. Έπεσαν μέσα (στα Όσκαρ που θα ακολουθούσαν) σε όλα: ταινία στον Άφλεκ, σενάριο για τον Ταραντίνο, ερμηνείες για τους Βαλτζ, Λόρενς, Ντέϊ Λιούις, Αν Χάθαγουεϊ. Έδωσαν τη σκηνοθεσία στον Άφλεκ, που δεν υπήρχε στην πεντάδα των Όσκαρ, εκεί όπου επικράτησε ο Ανγκ Λι την τελευταία στιγμή, χωρίς να έχει κερδίσει κάποιο άλλο αξιόλογο βραβείο στο μεταξύ, καθώς ο Σπίλμπεργκ κόλλησε.
Φέτος, το παιχνίδι των χωριστών κατηγοριών (δράμα και κωμωδία ή μιούζικαλ) στο οποίο επιδίδονται οι Σφαίρες, διευκολύνει μόνο τους ίδιους, αφού φαβορί στη μία κατηγορία είναι το 12 Χρόνια Σκλάβος, με επιλαχόντα το Gravity και στην άλλη ο Οδηγός Διαπλοκής, με μακρινό δεύτερο το Inside Llewyn Davis, αλλά όχι και τα Όσκαρ της ενιαίας κατηγορίας της καλύτερης ταινίας, εκεί όπου δεν μπορούμε ακόμη αν δώσουμε ασφαλή πρόβλεψη μεταξύ των ταινιών του Ντέϊβιντ Ο. Ράσελ και του Στιβ Μακουίν. Με μια πρώτη ανάγνωση, ο Οδηγός Διαπλοκής φαίνεται πιό δόκιμη λύση, αλά Επιχείρηση Αργώ, γιατί βλέπεται πιο ευχάριστα, είναι πιο σέξι κατά μια έννοια, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, και δεν προσβάλλει τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων, ενώ ταυτόχρονα είναι και μια ψιλο-ένοχη απόλαυση, γιατί διαθέτει και χιούμορ, χωρίς να είναι καραμπινάτη κωμωδία.
Επαναλαμβάνω το ερωτηματικό του Gravity, με τη δυναμική που έχει, τα πάμπολλα εισιτήρια που έκοψε και το στοίχημα που κέρδισε σε πολλά επίπεδα, αλλά και το ανερχόμενο φιλμ-πλασέ των βραβείων, το Λύκο της Wall Street. Ο Σκορσέζε "έσκασε" πιο αργά απ' όλους ημερολογιακά, αλλά φαίνεται να κερδίζει πόντους και να αρέσει περισσότερο από ό,τι στους κριτικούς που το είδαν πρώτοι, και λίγο ζορισμένοι, καθώς μόλις και μετά βίας πρόλαβε την προθεσμία και προβλήθηκε στο παρά πέντε.