«Τάραξε τα νερά» συγκεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας πριν από δύο χρόνια, όταν πήρε μια κατσαρόλα κι έναν πάγκο κι έπιασε να μαγειρεύει στον δρόμο για όσους συμπολίτες του βρίσκονταν σε ανάγκη. Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, ένας πρώην «καθωσπρέπει» ιδιωτικός υπάλληλος, στέλεχος πολυεθνικής με αντικείμενο το μάρκετινγκ που βρέθηκε ξαφνικά στα 47 του χρόνια άνεργος και δίχως προοπτικές, στριμώχτηκε πολύ, μα δεν απογοητεύτηκε. Σκέφτηκε, αντίθετα, πως τα κοινωνικά προβλήματα αντιμετωπίζονται πολύ αποτελεσματικότερα με συλλογικές προσπάθειες παρά με ατομικές, με πολίτες αλληλέγγυους, όχι μοναχοφάηδες. Και τι πιο βασικό από το να εξασφαλίσεις ότι θα έχεις και σήμερα ένα ζεστό πιάτο φαΐ!
Ξεκίνησε με μόνο βοηθό τη σύντροφό του Ελένα, κατσαρολικά και σερβίτσια δανεικά, γνώσεις μαγειρικής στοιχειώδεις. Σήμερα τον συνδράμουν περί τους 15 εθελοντές σε καθημερινή βάση, οι περισσότεροι πρώην ωφελημένοι, ενώ πάνω από 2.500 χιλιάδες άτομα πανελλαδικά στηρίζουν ενεργά τον «Άλλο Άνθρωπο», που ο ίδιος ορίζει τη δράση του ως «μία πρωτοβουλία αλληλεγγύης και αγάπης για την αφύπνιση των συνειδήσεων και τη σύσφιξη των κοινωνικών δεσμών». Όραμά του είναι, εξάλλου, ο χώρος που πρόσφατα απέκτησε στο Μεταξουργείο να εξελιχθεί σε πραγματικό κοινωνικό πολυχώρο, εμπνέοντας κι άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες.
Τι είναι, τελικά, ο «Άλλος Άνθρωπος»; Προάγει τη φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη; «Καμία σχέση! Πες το καλύτερα παρέα, κοινότητα, συλλογικότητα» προτείνει ο Κωνσταντίνος. «Η κουζίνα μας είναι αμφίδρομη, διαδραστική, που σημαίνει ότι καθένας μπορεί να έρθει να προσφέρει αλλά και να μαγειρέψει αν θέλει για τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες». Το φαγητό, λέει, είναι καταρχάς επικοινωνία, συντροφιά, κοινωνικοποίηση, μέσα από την οποία μπορούν να προκύψουν πλήθος άλλες δραστηριότητες: «Να, εδώ θα είναι η σαλοτραπεζαρία, εκεί πίσω τα πλυντήρια και τα ντους, δεξιά κάτω θα μπει η βιβλιοθήκη, αριστερά ο παιδότοπος και το μικρό κοινωνικό ιατρείο... Ο χώρος θα είναι ανοιχτός όλη μέρα, μόνο διανυκτέρευση δεν προσφέρουμε, γιατί δυστυχώς αδυνατούμε» λέει ξεναγώντας με στο οροφοδιαμέρισμα της Πλαταιών 55 που ήδη διασκευάζεται με τη βοήθεια εθελοντών και τη συνδρομή ιδιωτών, σαν την αρχιτεκτόνισσα που ανέλαβε τον επανασχεδιασμό του. Άλλοι παραχωρούν αυτοκίνητα για τις μετακινήσεις, άλλοι τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα, άλλοι χρήματα κι εξοπλισμό... Τέτοιες βοήθειες είναι, βέβαια, ευπρόσδεκτες, όμως ο Κωνσταντίνος δεν θέλει νταραβέρια με εκκλησίες, κόμματα, δήμους κι εταιρείες: «Αν κάποιος παπάς, πολιτικός ή επιχειρηματίας ευαισθητοποιηθεί, ας έρθει να βοηθήσει ανώνυμα, δίχως διαφήμιση» διευκρινίζει.
Άραγε, τώρα που «στεγάστηκε» θα σταματήσει να μαγειρεύει στον δρόμο; «Όχι βέβαια... Η θέση της κοινωνικής κουζίνας είναι καταρχάς εκεί έξω! Μας περιμένουν, άλλωστε, στο Μοναστηράκι, στο Θησείο, στου Γκύζη, στην Κουμουνδούρου, στην Πειραιώς, στο Φάληρο, στη Γλυφάδα αλλά και σε Θεσσαλονίκη, Τρίπολη, Καλαμάτα, Ηράκλειο...» θα πει, εφόσον ο «Άλλος Άνθρωπος» απέκτησε πια πανελλαδική εμβέλεια. Ενάμιση αιώνα πριν, σε μια άλλη κοινωνία σε βαθιά κρίση, τη ρωσική, ο συγγραφέας Λέον Τολστόι ίδρυε στη Γιασνάγια Πολιάνα ένα πρότυπο συνεργατικό εκπαιδευτήριο-κοινόβιο εμπνευσμένο από χριστιανικά, σοσιαλιστικά και αναρχοπασιφιστικά ιδεώδη, που άφησε εποχή. Έχει, άραγε, κάποιο πολιτικό ή άλλο ιδεολογικό στίγμα ο «Άλλος Άνθρωπος»; «Πολιτική είναι από μόνη της η κίνηση που κάνουμε, αγαπητέ. Όποιος συλλαμβάνει το νόημά της και τη συμμερίζεται, γίνεται αυτόματα συναγωνιστής. Κάνε για τους άλλους ό,τι θα ήθελες να κάνουν κι εκείνοι για σένα και όλα θα πάνε καλύτερα. Δεν χρειάζεται καμία άλλη σάλτσα!» βεβαιώνει. Να πω ότι δεν τον πίστεψα, θα ήταν ψέμα.
=====
Επικοινωνία-δραστηριότητες-προσφορές: oallosanthropos.blogspot.gr